چراغ اتاق تئاتر استان مرکزی خاموش است؟؟؟

به گزارش مرکزی دیلی، آرش زرنیخی، نویسنده و کارگردان تئاتر در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری(ایسنا)- منطقه مرکزی، ضمن تأکید بر لزوم وجود کارشناس تئاتر در اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مرکزی اظهار داشت: طی چند سال اخیر اتاق کارشناس تئاتر به عنوان یکی از جدی‌ترین ستون‌های تئاتری این استان در این اداره‌کل، خاموش بوده است.

وی با بیان اینکه کارشناس تئاتر ستون تئاتر استان محسوب می‌شود، عنوان کرد: زحمت تئاتر استان به گردن انجمن نمایش گذاشته شده است و تمام بار تئاتر استان را انجمن نمایش به دوش می‌کشد.

این نویسنده و کارگردان تئاتر یادآور شد: اگر چه اخیرا قرار است یک کارشناس تئاتر به اداره کل تزریق شود اما، چه کسی پاسخ‌گوی هدر رفتن زمان در این چند سال اخیر است؟

این هنرمند تئاتر با ابراز ناامیدی نسبت به آینده تئاتر استان گفت: متأسفانه هنرمند تبدیل به مظروفی شده که در ظرف‌های مختلف اداری این مملکت سیال است و همواره کوچ‌نشین.

زرنیخی خاطرنشان ساخت: همیشه و همواره عنصری به عنوان وقت در سیستم اداری ما هدر می‌رود و عدم توجه به این امر موجب تزلزل در تمام ادارات شده است.

انتشار گاهنامه، نیاز تئاتر استان است

این هنرمند تئاتر و استاد دانشگاه در ادامه، عدم انتشار گاهنامه تخصصی ویژه تئاتر را از دیگر مشکلات این بخش دانسته و با بیان اینکه بسیاری از انجمن‌های نمایش در کشور گاهنامه دارند، اظهار داشت: اگر چه بارها به صورت شفاهی درخواست انتشار گاهنامه را از مدیران انجمن نمایش و معاونین ارشاد داشته‌ام اما، متأسفانه تاکنون به این مسئله رسیدگی نشده است.

زرنیخی عنوان کرد: تئاتر استان نیاز به جریده دارد و تا جریده‌ای نباشد چیزی ثبت نمی‌شود و عدم توجه به این مسائل تبعات خوبی برای فرهنگ و هنر این شهر به ارمغان نخواهد آورد.

این کارشناس ارشد تئاتر ضمن انتقاد از کتابی به عنوان تاریخچه تئاتر اراک بیان داشت: نویسنده این کتاب از اصول ابتدایی نوشتن چنین کتابی چون روش تحقیق بی‌اطلاع بوده است و بدین نحو به بدترین شکل ممکن تاریخچه تئاتر اراک به چاپ رسیده است.

وی تصریح کرد: هنگامی که کارشناس تئاتر در جایگاه اصلی خود وجود خارجی نداشته باشد باید شاهد بروز چنین ناکارآمدی‌هایی باشیم.

این هنرمند تئاتر خاطرنشان ساخت: بارها در گفت‌وگو با مسئولین اداره فرهنگ و ارشاد عنوان کرده‌ام که حاضرم با بودجه حداقلی، یک گاه‌نامه ویژه تئاتر منتشر کنم اما، تاکنون توجهی نشده است.

رشد قارچ‌گونه هنرهای زیرزمینی

زرنیخی با بیان اینکه به خاطر عدم حمایت از هنرمندان، هنرهای زیرزمینی در سراسر کشور همه‌گیر شده است بیان داشت: هیچ قانونی برای هنرجویان تازه‌وارد به عرصه تئاتر که می‌خواهند کار بر روی صحنه ببرند وجود ندارد و از این هنرآموزان در ابتدای فعالیت رزومه کاری درخواست می‌شود.

وی ضمن تأکید بر اینکه باید مشخص شود جایگاه تئاتر آماتور کجاست، توضیح داد: هنرجویی که طی ۶ ماه، انتظار پلاتو را می‌کشد در نهایت خسته شده و به مکان‌های غیر فرهنگی روی می‌آورد و اینجاست که لزوم حضور یک کارشناس تئاتر در هدایت هنرمندان نمود پیدا می‌کند.

این کارشناس ارشد تئاتر ادامه داد: پدیده « تئاترآپارتمان » از پایتخت نیز به شهرستان‌ها کشیده شده است و در حال گسترش است.

زرنیخی با بیان اینکه جایگاه هنرمند تئاتر، در لابی آپارتمان‌ها نیست، ضمن تأکید به اینکه در سطح وزارتخانه نیز هنر تئاتر مظلوم واقع شده است، تصریح کرد: این سیستم بوروکراتیک با این تعاریف و ساختارهای پوسیده بی‌اعتبار شده است.

وی با بیان اینکه شورای بازبینی تئاتر در استان، گاهی اوقات ممیزی‌هایی سر راه یک نمایش ایجاد می‌کند که با هیچ قانونی همخوانی ندارد و اعمال سلیقه است، بیان داشت: اگر طبق نص صریح قانون اساسی در ماده ۳۷، اصل بر برائت است، پس شایسته است که اجازه بدهند نمایش نیز با پیروی از قانون اساسی استمرار داشته باشد، نه بر اساس سلایق شخصی.

این کارشناس ارشد تئاتر و استاد دانشگاه تأکید کرد: کار تئاتر با رادیو و تلویزیون بسیار متفاوت است. کار تئاتر همچون فلسفه ایجاد پرسش در جامعه است، نه اینکه مثل رادیو و تلویزیون از گل و بلبل و مهر و مهربانی بگوید؛ تئاتر کالبدشکافی اندیشه‌ها و دردهای اجتماعی است. دردهایی که خود مردم به وجود آورنده آنها هستند، نه مسئولین؛ مردمی که بقول ویل دورانت « همان‌ها معماران حقیقی تمدن‌ها هستند ».

این نویسنده و کارگردان تئاتر افزود: متأسفانه ما در فرهنگ ایرانی به دنبال مقصر می‌گردیم و انگشت اتهام‌مان مدام به این‌سو و آن‌سو می‌چرخد، در حالیکه اگر هم تقصیری هست این تقصیر در بدنه جامعه است و هیچ کس به خودی خود مقصر نیست، در عین حال همه ما مقصریم.

وی گفت: من و شما هم در این نابسامانی‌ها مقصر هستیم. منتها کسی مثل من در بیان این دردها شفاف است ولی بسیاری به دلیل محافظه کاری بیش از حد سکوت می‌کنند.

این هنرمند تئاتر این موضوع را شایان تأمل دانست که خارج از حیطه هنر، سیستم اداری ما در هیچ زمینه‌ای پاسخگوی نیاز امروزمان نیست.

زرنیخی به عنوان یک هنرمند هشدار داد که اگر پاتوق‌ها و اجراهای هنری در بستر جامعه صورت نگیرد، هنر زیرزمینی مثل قارچ گسترش پیدا می‌کند و جوامع مخفی شکل می‌گیرند، همانطور که زبان مخفی شکل گرفت.

وی افزود: شاید این مسئله در نگاه اول ساده در نظر آید، اما متخصصانی که طی یک دهه اخیر زبان مخفی را بررسی و واکاوی کرده‌اند بهتر از هر کسی می‌دانند که این مقوله( زبان مخفی) همچون موریانه‌ای به جان کاخ بلند جناب فردوسی افتاده است و از باد و باران هم خراب‌کننده‌تر است.

این استاد دانشگاه گفت : هنر مخفی نیز برای فرهنگ ما همین‌گونه عمل می‌کند.

هنر ما نیاز به پاتوق دارد

این کارشناس ارشد تئاتر در ادامه، گریزی به دوره ایلخانیان زده و بیان داشت: هنگامی که تبریز پایتخت می‌شود خواجه رشید‌الدین فضل‌الله وزیر غازان‌خان برای هنرمندان پاتوقی به نام رشیدیه ایجاد می‌کند و خروجی این پاتوق مکتب تبریز اول و نقاشی ایرانی می‌شود و تا زمانی که چراغ اتاق تئاتر ما خاموش است یعنی جدی‌ترین پاتوق هنر تئاتر خاموش است.

وی افزود: زمانی که در ساختار اجتماعی ما پاتوق معنا گرفته و ایجاد شود اقتصاد هنر نیز بارور می‌شود و با این رخداد مهم دیگر نیازی به حمایت نیست بلکه، مردم خود، این مکتب را پیش خواهند برد.

زرنیخی در پایان با بیان اینکه برخی هنرمندان فعال استان با بیش از ۱۰ سال سابقه هنری در عرصه تئاتر هنوز جایگاه مشخصی در این عرصه ندارند، اظهار داشت: چرا نباید هنرمندانی که سال‌ها در این شهر برای فرهنگ و هنر زحمت می‌کشند از داشتن کار دایم محروم باشند ؟