مگر می شود کلان شهر اراک یک سالن استاندارد تئاتر نداشته باشد؟

به گزارش مرکزی دیلی و به نقل از وقایع استان ، چراغ تئاتر اراک خاموش شده اگر نوری می بینید لامپهای اضطراری است که انرژی اش را از قلب هنرمندان تئاتر می گیرد.
فرهنگسرای آفتاب بی آنکه یک تئاتر در آن اجرا شده باشد پیر شد- اتاق های گریم و لباس مملو از کتابهای کانون مساجد است و اتاق فرمان و صحنه با همت پیمانکار کاردان نساخته خراب شده است.
سالن ستارگان بدون هیچ کارشناسی فقط بازسازی شد که نه به درد اجرای موسیقی می خورد نه اجرای تئاتر، فرهنگسرای شهرداری افتتاح نشده دوباره به حالت بازسازی رفت. شورای شهر هم از تصویب بودجه دریغ نمی کند و خوش بحال پیمانکارانی که موکت ها و صندلی های بنجول خود را به شهرداری قالب کرده اند. آنقدر برنامه ریزی هایمان ضعیف بود که همه هنرمندان تئاتر خسته شدند فقط برای اجرای ۱۰ روزه یک نمایش، ارشاد ۳۰۰هزار تومان هزینه میکند. اگر بودجه باشد آن هم به هنرمند نمی دهد، برایش تبلیغات میکند. حالا کرایه خانه و خرج گزاف زندگی هنرمند از کجا باید تامین شود خدا می داند.
بیاید با هم دست جمعی فاتحه ایی برای هنر تئاتر شهرمان بخوانیم چراکه شورای محترم بازبینی حدود ۴ سالی است می خواند. بابا، رییس جمهور هم ۴ سال یک بار عوض می شود ولی این حضرات بر اریکه تکیه زده اند و هنرفخیمه تئاتر را رصد میکنند. چهار سال آدم گل بازی کند یک مجسمه ساز می شود ولی آقایان هنوز بعد ۴ سال نظراتی را در کاغذهای بازبینی می نویسند که “برتولت برشت” دوست دارد سر از خاک در بیاورد و فریاد بزند.
بودجه های اداره ارشاد در حوزه تئاتر اصلا معلوم و مشخص نیست و هر ساله بودجه تئاتر حرف نمایشگاههای فرمایشی مرکز می شود- سالن فرهنگسرا در حال فرمایش است و با همه این حرف ها ما کلان شهر شده ایم.
یادش بخیر شهردار وقت قول ساخت یک تئاتر شهر را داد و شهردار فعلی می فرمایند من اعتقادی به کار فرهنگی ندارم و این کار وظیفه ارشاد و حوزه هنری است و حوزه هنری و ارشاد هم که چشم انتظار کمک های شهرداری. خدا را شکر همه با هم هماهنگ و ما هم خوشحال که اراک کلان شهر شده است.