چند خط بی تعارف با مدیریت ارشد استان

اول اینکه از محضر همه مخاطبان عزیز پایگاه خبری تحلیلی استان مرکزی ( مرکزی دیلی ) بابت مشکلات و عدم بروز رسانی هفته گذشته عذرخواهی می نمایم. بدلیل بضاعت مالی محدود این رسانه ( که توسط همکاران مرکزی دیلی و بصرت شخصی تامین می شود ) و محدودیت های سرور مرکزی دیلی در هنگام افزایش بازدیدها ( بیش از ۱۰ هزار بازدید در طول یک روز ) و البته حملات متعددی که هفته گذشته سرویس دهنده را مختل کرد ناچار به تغییراتی در سرور شدیم که بابت این اختلال از همه عزیزان و سرورانی که با تماس ها و پیامک ها و ایمیلهایتان جویای احوال اولین و پربازدیدترین وب سایت خبری استان مرکزی شدند از طرف خود و همکارانم عذرخواهی می نمایم. امیدواریم بیش از گذشته با همکاری و ایده های راهگشای شما عزیزان موجبات خدمتگزاری هر چه بیشتر حقیر و مجموع همکاران این رسانه فراهم آید.

در این مجال می خواستم در مورد اصول و شقوق مدیریت شهری و استانی واحد مطلبی را با نگاه کارشناسی بنویسم اما بواسطه رسیدن آلودگی هوای اراک به هشت برابر حد مجاز که جای هیچ تذکر و ابهامی را باقی نمی گذارد این چند خط را تقدیم همه مدیران عزیز می کنم. امیدوارم قبل از اینکه دوستان دست به تلفن شوند و ..! خواهش می کنم با دقت و تمرکز کافی این مطالبات را که بخش عمده ای از مطالبات مردم مرکز استان مرکزی است مطالعه بفرمایند و وجدانشان را قاضی کنند…

خدمت همه مدیران عزیز که هر کدام بنوعی در وضعیت کنونی سهیم و دخیل هستید خسته نباشید عرض می کنم. این خسته نباشید و تبریک ویژه بابت رسیدن آلودگی هوای اراک به هشت برابر حد مجاز است که بدون شک خطری جدی برای سلامت شهروندان محسوب می شود و وظیفه شرعی و قانونی آقایان مدیران ، رفع این شرایط اضطراری و رفع زمینه های بروز چنین شرایطی است.

شاید طبیعی باشد که گاز کم داشته باشیم آنهم در این شرایط اضطراری سرما و عدم وجود الگوی صحیح مصرف ، شاید طبیعی باشد که نتوان یک نیروگاه موثر در شبکه برق کشور را به این راحتی ها وادار به خاموش کرد ، شاید طبیعی به نظر برسد که نیروگاه مازوت بسوزاند تا چراغ خانه ایرانیان در شبها خاموش نماند ، اما طبیعی نیست که مدیریت شهری و استانی دست روی دست بگذارد و شاهد ادامه این شرایط باشد و حتی برای کاهش سایر عوامل موثر در آلودگی هوای اراک کاری صورت ندهد. جای خالی بی برنامگی و بی مسئولیتی ادارات و دستگاه های مختلف در این برهه حساس که نفس های شهروندان اراکی به شماره افتاده است خالی است. از بحث خلاقیت در خدمتگزاری که بگذریم به نظر می رسد دستگاه ها باید بیش از گذشته و دلسوزانه تر وظایف قانونی و شرعی خود را پیگیری نمایند و دستگاه های نظارتی هم کمکاریها و تخلفات احتمالی را با جدیت بیشتری مورد رصد و برخورد قرار دهند.

اصلا اراکی یا شازندی یا دلیجانی و یا ساوه ای… چه فرقی می کند یک شهروند نه بلکه هزاران نفر از شهروندان استان مرکزی، شهروندان ایرانی ، نفس هایش بواسطه ندانم کاری و بی مسئولیتی برخی مدیران به شماره افتاده است. آیا جان مردم بی ارزش است؟ متاسفانه در دولت قبلی و توسط شورای شهر قبلی از محل بودجه کاهش آلودگی شهر اراک هزینه هایی شده است. اما کسی می داند طبق کدام طرح کارشناسی و نیازسنجی؟ کسی می داند که آلودگی ناشی از ترافیک خودروها در مرکز شهر اراک به ساخت پل زیر گذر و روگذر در اطراف استانداری چه دخلی دارد؟ کسی می داند چه تعداد درخت برای ساخت و سازهای اطراف استانداری قطع شده است؟ کسی می داند در سطح شهر اراک چقدر طرح نیمه کاره داریم؟ کسی از طرح مسکوت ۵۵ متری خبر دارد؟

البته از یک نکته هم نباید غافل بود و آنهم اینکه واقعا نباید بگوییم دولت قبل و شورای شهر قبلی و … چرا که اکثریت مدیران دولت قبلی هنوز سرکارند و برخی اعضای شورای شهر قبلی در شورای جدید حضور دارند، تیم مدیریتیو اجرایی شهرداری با تغییرات مختصری هنوز بر مسند خود هستند. دولت عوض شده ولی نمایندگان اراک در مجلس که دو سال است در مسند کار می باشند. توقع مردم استان از مدیریت ارشد استان اجرای شعارهای دولت یازدهم در همه شقوق مدیریت استان است که متاسفانه کمتر مورد توجه قرار می گیرد.

چرا یک طرح ترافیک جامع در بافت مرکزی شهر اراک نداریم؟ طبیعی است که در این مسیر تنها شهرداری و شورای شهر مقصر نیستند. بدون شک برای طرح ترافیک دستگاه های دیگری هم اعم از فرمانداری و حتی استانداری و پلیس راهور و … هم باید نظر کارشناسی خود را اعلام کنند. اما نکته اینجاست که مدیریت واحد شهری که برای آینده و توسعه و حتی اصلاح این شهر باید نقشه جامع داشته باشد حلقه مفقوده این کلاف سردرگمی است که یک روز با بحران برف دستپاچه می شود و نمی داند چه بکند و یک روز با اضطرار آلودگی هوا ، خدا خدا می کند که بادی بوزد و … آخرش هم یک دستگاه یا ی فرد مقصر معرفی می شود و این سالها عادت کرده ایم حتی انها که بظاهر مقصر هم معرفی می شوند نه تنها استعفا نمی دهند بلکه از افکار عمومی شهروندان عذرخواهی هم نمی کنند…

آیا صد در صد یک بحران مثل اضطرار آلودگی هوا به نیروگاه مرتبط است؟ آیا با فرهنگ سازی و استفاده از ظرفیت های قانونی ، اجتماعی و فرهنگی نمیتوان این بحران را به حداقل کاهش داد؟ شرکت گاز ، دانشگاه علوم پزشکی ، ادارات صنعت و تجارت ، ورزش و جوانان ، آموزش و پرورش ، فرهنگ و ارشاد ، میراث فرهنگی و گردشگری ، رسانه های استانی و شبکه آفتاب و … در خصوص فرهنگ سازی مصرف گاز و برق خانگی چقدر فعالیت داشته اند و چقدر برای حل این مشکل بسیج شده اند؟ چقدر از همه ظرفیت سازمان های مردم نهاد و خیریه و حتی ظرفیت های فرهنگی و هنری هنرمندان استان و نیز رسانه های استانی برای جریان سازی در خصوص کاهش دامنه این بحران و بحران های مشابه استفاده نموده ایم؟ آیا پیشگیری مقدم بر درمان نیست؟

شاید بحران آلودگی مانند بحران برف که با تغییر فصل فعلا مرتفع شد ، با وزش باد و نزول باران و برف دیگری موقتا از بین برود و شاید این مشکلات از حافظه کوتاه مدت مردم براحتی پاک شد ، اما نباید فراموش کنیم که بدون شک با این روش مدیریت در استان بحران های دیگری مثل بحران آب در تابستان در راه است؟ آیا برنامه ای برای تبدیل تهدیدات به فرصت های اجتماعی و فرهنگی داشته ایم و داریم؟ اعلام یک روز بدون خودرو در سطح استان چقدر برای مدیریت ارشد استان هزینه دارد؟ آیا تا بحال مسئولین موردی را صادقانه از مردم خواسته اند که اجابت نشده؟ چقدر برای فرهنگ سازی استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی تا کنون تلاش شده است؟ اگر تلاش هم شده آیا بررسی کرده ایم چرا باید نتیجه این باشد؟ سراغ این را گرفته ایم مشکل از کجاست؟

وقتی پیگیر این مسائل می شویم به این نکته می رسیم که شاید بدلیل مشغله کاری این موارد به ذهن مسئولین نمی رسد. طبیعی هم هست که با این روزمرگی ، بروکراسی و کاغذبازی اداری وقت اینطور کارها را کمتر داشته باشند ، پس جایگاه مشورت و مشاوران که مورد تاکید دین مبین اسلام و سیره ائمه طاهرین بوده چه می شود؟ شاید فکر کنید مشاوران نیستند اما اتفاقا مشاوران در دستگاه های مختلف وجود دارند و با وجود خیل عظیم مشاوران دستگاه های مختلف اینهمه بحران داریم. بحران های خود ساخته ای که نتیجه ندیدن فرصت ها و تهدیدات است. و شاید حلقه مفقوده این زنجیره مدیریت مطلوب نظارت باشد که متاسفانه کمتر نگاه پیشگیرانه دارد.

جناب آقای استاندار ، آقای فرماندار ، نمایندگان مجلس و شورای شهر و مدیران اجرایی استان…! پس این این مشاوران و کارشناسان و معاونان و به اصطلاح اتاقهای فکر دارند به چه چیزی فکر می کنند و به چه کار کارشناسی مشغولند؟ شاید بخشی از این موارد به نگاه های صرفا سیاسی و نیز عدم نگاه تخصصی و کارشناسی برخی از این مشاوران برگردد که پیشنهاد می گردد حداقل در کنار این لشگر رفقا که در مسند مشاوره از آنها بهره می برند از برخی کارشناسان بومی ، خبره و تحصیلکرده هم مورد استفاده قرار بدهید. باور کنید خبرگان استان در فنون و صنوف مختلف دست همکاری شما را برای رفع مشکلات استان رد نخواهند کرد. بدون شک نخبگان استان در حوزه علاقه و فعالیت خود طرح های منحصر بفرد و خلاقانه ای برای رفع مشکلات استان دارند. البته اگر بخواهید و با هدف خدمتگزاری قدم پیش بگذارید با کمترین هزینه بیشترین خدمات را به استان خواهید داشت و نامتان برای همیشه در اذهان مردم مظلوم استان ماندگار خواهد شد. کافی است به توانمندی های نخبگان واقعی و دلسوز استان در موضوعات مختلف اعتماد کنید.

درست است وضعیت استان در حوزه دانشگاهی ایده آل نیست اما نباید و نباید از ظرفیت های کارشناسی و پژوهشی دانشگاه های استان در موضوعات مختلف غفلت کرد. بهرحال استان و بخصوص شهر اراک با بیش از ۲۰ هزار نفر دانشجو و صدها استاد دانشگاه میتواند طبق فرمایشات ریاست محترم جمهوری با حسن اعتماد و انگیزش های مسئله محور نباید در بخش های مختلف با مشکلات مختلف دست به گریبان باشد. امیدواریم مدیریت ارشد استان برای کمک گرفتن از دانشگاه ها در راستای توسعه همه جانبه استان هر چه زودتر دست بکار شوند و البته برای تنویر افکار عمومی بصورت دوره ای گزارش هم بدهند که اگر سنگ اندازی و عدم توفیقی وجود داشته مردم بدانند عیب کار از کجاست. مثلا مردم بدانند چرا وقتی که استانداری همه خلاقیت و ظرفیتش را بکار گرفت ، نمایندگان همه تلاششان را کردند ، دستگاه قضایی و ضابطان هم همکاری لازم را انجام دادند ، اداره صنعت و تجارت استان هم تدبیر لازم را به خرج داد اما هنوز موفق نشده ایم به نص قانون در خصوص جابجایی آلومینیوم عمل کنیم…

از بحث مشاوران که بگذریم به این نکته می رسیم چرا باید مدام و در برهه های زمانی یک نوع بحران تکرار شود؟ مگر برای اولین بار است که بحران آلودگی را شاهدیم؟ آیا این بحران ها قابل پیش بینی نیست؟ چرا حداقل چاره ای برای کاهش دامنه اثرات این آلودگی نمی کنیم؟ چرا با کمکاری خود منابع ملی مادی و معنوی را در بخش درمان هدر می دهیم؟ چرا در اجرای قوانین پیشگیرانه دستگاه های نظارتی و اجرایی استان کار خود را بدرستی انجام نمی دهند؟ چرا این دست مطالبات در رسانه های استان بازخوردی ندارد؟ چرا از مسئولین خواسته نمی شود در مقابل افکار عمومی پاسخگوی نتایج تصمیم سازی ها و فعالیت های اجرایی خود باشند؟ و چراهایی از این دست که متاسفانه کمتر پاسخ داده می شود…

بهر حال ظرفیت های قانونی و مشروع نظام مقدس جمهوری اسلامی و مقبولیت دولت محترم جناب آقای دکتر روحانی می تواند با حسن مدیریت و تصمیم گیری های خردمندانه و به موقع در سطوح میانی و پایینتر به فرصت های بی بدلیل خدمتگزاری به جامعه بدل گردد و بخش بزرگی از مشکلات روزمره مردم را کاهش دهد که امیدواریم مورد توجه مدیران استان و شهرستان قرار گیرد. در پایان برای همه مدیران دلسوز و خدمتگزاری که بی چشم داشت برای رشد و آبادانی استان مرکزی تلاش می کنند از درگاه خداوند متعال سلامتی و توفیق مسئلت داریم.

ارادتمند – مدیر مسئول پایگاه خبری تحلیلی استان مرکزی