مرزیجران تشنه است….
به گزارش مرکزی دیلی و به نقل ازخبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) – منطقه مرکزی، تنها چاه نیمه عمیق روستای بزرگ مرزیجران که در ۵ کیلومتری اراک واقع شده و حالا تقریبا دارد شکل شهر به خود می‌گیرد؛ ۲ ماه است که دیگر توان سیراب کردن مردم این روستا را ندارد.
سطح آب چاه به شدت پایین رفته و مردم می‌گویند در این دو ماه برخی، گاهی در ساعاتی از بامداد چشمشان به باریکه‌ای از آب روشن می‌شود و برخی در هیچ ساعتی از روز یا شب این روشنایی گوارا را به چشم نمی بینند.
مردم روستا که با وجود گرمای بی سابقه هوا و مقارن شدن بی آبی با ماه رمضان روزها و شب‌های سختی را می‌گذرانند، در این دوماه هرچه در توان داشته‌اند از اطلاع‌رسانی به مسوولان، اعتراض به مسوولان، تجمع در مقابل ادارات و سازمان‌های دولتی و … انجام داده‌اند اما؛ تاکنون هیچ نتیجه‌ای نگرفته‌اند.
یکی از اهالی به خبرنگار ایسنا می‌گوید: آب این روستای ۵ هزار نفری از یک حلقه چاه نیمه عمیق تأمین می‌شد ولی عدم بارندگی مناسب در زمستان سال گذشته باعث شده است سطح آب به شدت پایین برود و این عامل در کنار افزایش جمعیت روستا و نیاز بیشتر به آب، مشکلات عدیده‌ای را برای ساکنین فراهم کرده است.
وی می‌افزاید: چندین خانواده پس از تحمل دو ماه بی‌آبی دیگر توان ماندن ندارند و قصد دارند به اراک مهاجرت کنند. واقعا دیگر چاره‌ای برایمان باقی نمانده است. معلوم نیست خانواده‌هایی که مریض دارند و توان مالی اجاره کردن خانه در اراک را ندارند چگونه می‌خواهند در این شرایط دوام بیاورند.
سلامتی مردم این روستا به خطر افتاده است
مرزیجرانی دیگری که خود بیمار مبتلا به MS در خانه دارد می‌افزاید: در این فصل گرم رعایت بهداشت برای این بیمار بسیار ضروری است ما باید هر روز وی را حمام کنیم وگرنه به زخم بستر و هزار و یکجور مشکل دیگر دچار می‌شود ولی در این شرایط به هیچ‌وجه امکان تأمین آب برایمان وجود ندارد.
وی از مشکلات بسیار زیاد جمع‌آوری آب در هنگام سحر برای استفاده فردای بیمارش گفت و افزود: در ماه مبارک رمضان شرایط بسیار سخت‌تر و غیرقابل تحمل‌تر شده و ما دیگر توان تحمل این شرایط را نداریم؛ باید به اراک مهاجرت کنیم.
روستایی دیگری از مشکلات پدر و مادر پیرش گفت و افزود: تحمل این شرایط برای افراد مسن و بیماران، بسیار سخت‌تر است، برخی از آنها مشکل حرکتی دارند و برخی به بیماری‌های مختلف دچار هستند یا در اثر این شرایط بیمار شده‌اند و همه ما به خوبی می دانیم که برای بهبودی یک بیمار، آب، رکنی اساسی است.
وی اظهار کرد: گاهی از طرف سازمان آب تانکرهای آب به این روستا می‌آیند ولی این اقدام نیز دائمی نیست و حتی اگر دائمی هم بود باز نمی‌توانست مشکلات ناشی از بی آبی را حتی به صورت مقطعی از بین ببرد، آنچه ما در این دوماه با آن مواجهیم کم‌آبی یا فشار پایین آب نیست، بی آبی است.
پدر دوقلوها که شادی بدنیا آمدن بچه‌ها با قطع طولانی مدت آب به دلش مانده به خبرنگار ایسنا می‌گوید: با این شرایط امکان روشن کردن کولر وجود ندارد، پنکه هم در این گرمای طاقت‌فرسا کارگر نیست. بچه‌ها و همسرم شب و روز ندارند. برای مدتی به خانه اقوام رفتند ولی نمی شود که با دو نوزاد مدام در خانه اقوام ماند پس برگشتند اما؛ باز هم چاره‌ای نیست دوباره باید به اراک برویم وگرنه بچه‌ها ضعیف و بیمار می‌شوند در این گرما.
مردم روستا می‌گویند بارها و بارها برای پیگیری این مشکل به شرکت آب و فاضلاب روستایی مراجعه کرده‌اند اما، تنها جوابی که دریافت کرده‌اند همانست که بودجه‌ای برای حفر چاه وجود ندارد.
مرزیجرانی‌ها می‌گویند: کم‌آبی چاه محرز شده اما، تاکنون اقدامی برای رفع مشکل صورت نگرفته است.
به ادعای آنها، حیدری مدیرعامل آب و فاضلاب روستایی علیرغم اینکه به عدم کفایت آب چاه برای این روستا اذعان دارد به مشکلات مالی این شرکت و عدم توان مالی لازم جهت حفر چاه اشاره کرده و گفته است حفر چاه جدید علاوه بر هزینه‌بر بودن، زمانبر است.
روستاییان این گفته مدیرعامل آب و فاضلاب روستایی را قبول نداشته و می‌گویند: ما کشاورز هستیم و با روند حفر چاه به خوبی آشنایی داریم چراکه آب مورد نیاز زمین‌ها کشاورزی ما از طریق حفر چاه تأمین می شود و معمولا روند به این شکل است که پس از جانمایی حداکثر ظرف دو هفته امکان حفر و استفاده از چاه وجود دارد البته در صورت وجود بودجه کافی.
یکی از اهالی می‌گوید: اگر مسوولان پا پیش بگذارند ما از همکاری با آنان دریغ نمی کنیم و از هر کمکی که لازم باشد کوتاهی نخواهیم کرد. فقط کافی است که مسوولان بگویند ما چگونه می توانیم در اجرایی شدن این مهم به آنها کمک کنیم. حتی آنها می توانند برای تأمین بخشی از بودجه از مشارکت‌های مردمی استفاده کنند آیا این یک وضعیت اضطراری و یا حتی بحرانی محسوب نمی‌شود که بتوان از طریق بودجه‌هایی که برای این بخش در نظر گرفته شده مشکل را حل کرد.
وی به خبرنگار ایسنا می‌گوید: شاید باور نکنید اما، برخی زندگی‌ها به دنبال این شرایط وحشتناک در حال از هم پاشیدن است. زنان تحمل بیماری کودکان، افزایش آلودگی محیط زندگی و افزایش حشرات ناقل بیماری را ندارند و از ناچاری مردان را که دیگر واقعا کاری از دستشان برنمی آید سرزنش می‌کنند و در نهایت دست بچه‌ها را گرفته و به اراک یا دیگر شهرها نزد اقوام می روند ولی این وضعیت تا کی و کجا می‌تواند ادامه داشته باشد؟!
در ادامه صحبت با روستاییان متوجه شدیم که شورای اسلامی این روستا که امیدوار بودیم قدمی برای رفع مشکل برداشته باشد نزدیک به دو سال است که منحل شده و این روستا عملا طی دو سال گذشته شورای اسلامی هم نداشته است تا پیگیر مشکلات باشند.
آب در اولویت تخصیص بودجه قرار ندارد!
به گزارش ایسنا، به گفته مسوولان این مشکلات در حال حاضر مبتلابه اکثر روستاهای استان است. حیدری مدیرعامل آب و فاضلاب روستایی استان مرکزی در پاسخ پیگیری ایسنا در اینخصوص با بیان اینکه تعداد زیادی از روستاهای استان با مشکل کم‌آبی مواجهند افزود: در مرزیجران نسبت به حفر چاه اقدام کردیم ولی چاه به آب نرسید و در ادامه مجبور به تعویض پمپ چاه فصلی شدیم که این اقدام وضعیت را کمی بهبود داد.
وی با بیان اینکه در حال حاضر با استفاده از تانکر نسبت به تامین آب در این روستا و سایر روستاهای کم‌آب اقدام می شود افزود: اقدام دیگر در این روستا بررسی کارشناسی جهت حفر یک چاه بوده است که در این راستا با نظر کارشناس محلی برای حفر انتخاب شده ولی یکی از اهالی علیرغم فاصله زیاد این چاه با چاه خودش نسبت به این اقدام اعتراض کرده و روند کار را با مشکل روبرو کرده است.
حیدری با تأکید بر پیگیری مشکل مردم این روستا با بیان اینکه به دنبال حفر چاه مناسب در این روستا هستیم گفت: پس از رفع مسئله مکان مناسب و حفر چاه باید مشکل برق را برطرف کنیم که این مشکل نیز در شرایط اضطراری موجود از طریق ژنراتور برطرف خواهد شد ولی آنچه مهم است لزوم صرفه‌جویی و مدیریت مصرف آب است که در غیراینصورت با کم‌آبی موجود، مسایل و مشکلات همچنان ادامه خواهند یافت.
وی با بیان اینکه در حوزه تأمین بودجه حفر این چاه‌ها و برطرف کردن مشکل کم‌آبی در روستاها بسیار در مضیقه هستیم از بدهی ۵/۱۷ میلیارد تومانی این شرکت خبر داد و گفت: تمام این بدهی در راستای برطرف کردن مشکلات آب روستاها ایجاد شده و ما هم‌اکنون نیز با دست خالی اقدامات یاد شده را انجام می‌دهیم.
حیدری همچنین با تاکید براینکه تأمین برق این چاه‌ها بسیار زمانبر و پرهزینه است گفت: برای رفع این مشکل نیز از ژنراتور استفاده خواهیم کرد کما اینکه در برخی روستاهای دیگر نیز اینگونه مشکل تامین برق و در نهایت تأمین آب را برطرف کرده‌ایم.
وی در ادامه، مصرف بی رویه در برخی مناطق روستا را از دلایل نرسیدن آب به دیگر مناطق عنوان کرد و گفت: جمعیت مرزیجران از ۸۵ خانوار در سال ۶۷ به ۱۶۱۷ خانوار در سال جاری رسیده است و این یکی از مهمترین دلایل کمبود آب در این منطقه است.
حیدری در پایان تاکید کرد: خشکسالی و نبود اعتبار جهت انجام پروژه‌های تأمین آب مشکلات روستاها را دو چندان کرده است و ما نمی دانیم با تخصیص ۱۰ درصدی اعتبارات در این حوزه چگونه می توانیم این همه مشکل را برطرف کرده و در ضمن بدهی ۱۷.۵ میلیارد تومانی‌مان را نیز بپردازیم.
مشکل اصلی پول نیست، خشکسالی است
محمدحسن آصفری نماینده اراک، کمیجان و خنداب در مجلس شورای اسلامی نیز در گفت‌و گو با ایسنا اظهار کرد: متأسفانه خشکسالی اثر بسیار بدی بر روی چاه‌های آب روستایی گذاشته شده است و در ادامه آن، مردم روستاها با مشکلات عدیده بویژه در حوزه آب آشامیدنی و حوزه بهداشتی روبرو شده‌اند.
وی نیز تخصیص اعتبارات محدود را از عوامل عدم توانایی آب و فاضلاب روستایی جهت برطرف کردن مشکلات عنوان کرد و گفت: این مشکل جدی، و بحرانی است که روستاهای سراسر کشور با آن دست به گریبان هستند.
آصفری با بیان اینکه مجلس بیشترین اعتبار را بعد از راه، برای آب در نظر گرفته است افزود: تحریم‌ها باعث شده است که دولت نتواند اعتبارات را به صورت ۱۰۰ درصدی در اختیار سازمان ها قرار دهد و تخصیص ۱۰ درصدی نیز جوابگوی نیاز نیست.
وی در پایان تأکید کرد: مشکل اصلی در حال حضار پول نیست، مشکل نبود آب و خشکسالی است که اقدامات را بی اثر می‌کند.
مشکل هرچه باشد و توجیهات و توضیحات هرچه باشند، دوقلوهای تازه بدنیا آمده را مجاب نمی‌کنند یا بیمار MS را؛ بی آبی آنها را رنجورتر می کند و خانوادهایشان را مستأصل‌تر.
با توجه به اظهارات مردم روستا درخصوص مشارکت در هزینه ها به نظر می رسد آب و فاضلاب روستایی باید از این پتانسیل برای رفع مشکل موجود بهره ببرد هرچند این مشکل به گفته مدیرعامل این شرکت محدود به مرزیجران نیست اما؛ در روستاهایی که توان مالی برای مشارکت وجود دارد شاید بتوان موانع را با سرعت بیشتری از سر راه برداشت.
Loading ...