گزارشی از رکود چاپ هفته نامه های محلی ، گرانی کاغذ و بی کیفیتی محتوا

بیش از دو قرن از چاپ اولین روزنامه در ایران می گذرد، رسانه ای که بدست فرهیختگان و رجال نامدار کشور از جمله امیرکبیر، راه اندازی شد و پس از گذشت سال ها این رسانه کاغذی جایگاه ویژه ای را در میان مردم پیدا کرد، و هم اکنون روزنامه های صبح و عصر، هفته نامه ها، فصل نامه ها، گاهنامه ها و سالنامه ها عمومی و تخصصی مخاطب خاص خود را دارند.

به گزارش مرکزی دیلی و به نقل از خبرنگار مهر، عصر حاضر عصر ارتباطات است و در میان تاخت و تاز، انواع رسانه های مجازی و دیجیتال، رسانه های کاغذی به حفظ جایگاه گذشته خود می اندیشند.

از ابتدای ورود روزنامه، این رسانه در ارتباط مستقیم با صنعت چاپ و کاغذ بوده است و تغییرات در هریک از آن ها قطعا تاثیرات غیرقابل اغماضی بر این رسانه داشته است.هم اکنون این قدیمی ترین وسیله اطلاع رسانی در جزر و مد بازار کاغذ و چاپ دچار مشکلاتی شده است که این مشکلات در میان مطبوعات محلی بیشتر از مطبوعات سراسری و ملی آشکار است.

در این میان مطبوعات استان مرکزی نیز از این قاعده مستثنی نبوده اند. هم اکنون استان مرکزی دارای ۴۸ هفته نامه و نشریه محلی است که به جرات می توان گفت فقط تعداد انگشت شماری از آن ها از سوی مردم یعنی مخاطبان اصلی اش شناخته شده اند وحضور مستمر بر دکه های فروش روزنامه دارند.

از سوی دیگر، یک نگاه اجمالی به محتوای بیشتر نشریه های محلی، می توان پی برد که دست اندرکاران آن هفته نامه نگاهی جدی به نیاز مخاطبان اصلی یعنی مردم که نیازمند خوراک صحیح فرهنگی هستند، ندارند و گویا به طور خاص رضایت مخاطبان ویژه خود که همانا سازمان ها و ارگان هاست را مدنظر دارند و تریبونی برای تبلیغ آن ها شده اند.

معصومه بیرامی دانشجوی ۲۴ ساله اراکی می گوید: من تاکنون پیش نیامده است که بخواهم هفته نامه ای را بخوانم، البته گاه که برای خرید شارژ تلفن همراه به دکه های روزنامه فروشی مراجعه می کنم برخی از آن ها را می بینم .

تیترهای هفته نامه های محلی خیلی جذاب نیستند

وی می افزاید: معمولا تیترهای هفته نامه های محلی خیلی جذاب یا ترغیب کننده نیستند، هرچند که من در کل میانه خوبی با هیچ یک از روزنامه ها ندارم و تلویزیون و اینترنت را ترجیح می دهم.

حمیدرضا رضایی کارمند ۳۲ ساله ، می گوید: در راهروی اداره ما محلی ویژه برای روزنامه های سراسری و هفته نامه های استان وجود دارد، که اگر فرصتی باشد آن ها را مطالعه می کنم.

وی می افزاید: روزنامه های سراسری قطعا مفیدتر هستند، ولی یکی، دو مورد از هفته نامه های استان نیز به درستی به مسائل و مشکلات استان می پردازند ولی باقی شان محتواهای تکراری و ضعیف دارند.

این کارمند اراکی ادامه می دهد: من فکر می کنم جای بحث های چالشی و انتقادی در رسانه های محلی کم است.

البته به گفته اصحاب رسانه بخشی از کم محتوایی مطالب هفته نامه به دلیل کمبود نیروهای حرفه ای خبری و گزارش نویس، مسائل مالی و حساسیت های بیش از و کم ظرفیتی ها به موضوع نقد در رسانه ها باشد.

از طرفی در میان بی کیفیتی محتوای بسیاری از هفته نامه های استان، چاپ های نامرتب، تیراژ پایین بر اثر گرانی کاغذ را نیز نباید نادیده انگاشت بطوریکه برخی از اهالی رسانه در استان را مجبور کرده است که فقط برای اعلام وصول و رساندن آگهی ها و رپرتاژهای آن هفته نامشان بدست اداره ها و سازمان ها، تعداد تیراژ خود را به پایین ترین اندازه ممکن آورده اند و گاه حتی برخی از هفته نامه ها فقط از صفحات طراحی شده به اندازه مورد نیاز برای صاحبان رپرتاژها و اعلام وصول ها پرینت می گیرند.

تعطیلی هفته نامه های تیراز پایین

مسئول چاپخانه بهمنِ اراک در خصوص وضعیت چاپ نشریات محلی استان می گوید: از ابتدای سال گذشته تاکنون وضعیت چاپ هفته نامه های محلی رکود پیدا کرده است.

سعید فرجی با بیان اینکه وخامت اوضاع چاپ در اواسط سال گذشته بیشتر بود، می افزاید: گرانی کاغذ باعث شد که حتی بعضی از نشریه ها که دخل و خرجشان بهم نمی خورد به تعطیلی کشیده شوند.

وی بیان کرد: تا یک سال پیش بین ۲۰ تا ۲۵ نشریه محلی برای چاپ به چاپخانه بهمن مراجعه می کردند ولی هم اکنون این تعداد به نصف رسیده است و بیشتر آن هایی که آگهی و رپرتاژ دارند، اقدام به چاپ می کنند.

مسئول چاپخانه بهمن خاطرنشان می کند: هم اکنون مارک ها و برندهای کاغذها بسیار محدود شده و قیمت ها بسیار متغیر شده است.

مسئول چاپخانه ایرانِ نیز می گوید: پس از گرانی کاغذ بسیاری از هفته نامه های محلی تیراژشان پایین آمد.

ناطقی ادامه می دهد: علاوه بر پایین آمدن تیراژ برخی هفته نامه ها ، بین زمان چاپ برخی نیز فاصله افتاد و آن هایی که هفتگی چاپ می شدند، گاه دوهفته یکبار چاپ می شوند.

وی می افزاید: تا قبل از گرانی کاغذ می شد ۴۰ روزه یا ۶۰ روزه پول را از صاحبان هفته نامه ها گرفت ولی حالا که پول یک بند کاغذ ماه به ماه بالا می رود بیشترین مهلتی که به هفته نامه ها جهت تسویه می توان داد، یک هفته است.

مسئول لیتوگرافی سینا اراک هم می گوید:هفته نامه هایی که هنوز برای سفارش نزد ما می آیند، به جز چند مورد بقیه با وقفه کار می کنند و گاه این وقفه به یک ماه هم می رسد.

حمیدرضا فرجی بیان می کند: از طرفی بیشتر هفته نامه ها تعداد صفحاتشان پایین آمده، و همینطور تعداد صفحات رنگی شان کم شده و بیشتر تک رنگ شده اند.

بی محتوایی مطالب در زمان قیمت مناسب کاغذ نیز وجود داشت

حال با این وضع اسف بار کاغذ و تعلق نگرفتن عادلانه یارانه کاغذ باید گفت که بیرون آوردن یک هفته نامه یا روزنامه آن هم بطور مرتب، توانی مضاعف می طلبد.

یکی از خبرنگاران هفته نامه های استان نیز می گوید: قطعا با این گرانی کاغذ بیشتر مدیران مسئول از خبرنگارانشان می خواهند که به جای نوشتن گزارش به فکر گرفتن رپرتاژ باشند تا بتوانند هزینه چاپ هفتگی هفته نامه شان را تامین کنند.

و در پایان شاید با ایجاد ثبات در بازار کاغذ اوضاع نابسامان چاپ هفته نامه های محلی نیز بهتر شود اما آیا می تواند در بالا بردن کیفیت مطالب نیز موثر باشد، زیرا این بی محتوایی مطالب در زمان قیمت مناسب کاغذ نیز وجود داشت.