روایتی از اعتراض ساکنان و کسبه خیابان حصار

رییس شورای شهر: موافقت با حضور معترضین باب شدن اعتراض جهت حضور در صحن را به دنبال خواهد داشت!!!!

مدتی پیش تصاویری از برخی مسئولین شهری منتشر شد که در حال قدم زدن در خیابان حصار در اولین روز اجرای پیاده راه سازی آن بودند. طرحی که با امید استقبال مردم اما بدون در نظر گرفتن شرایط و زیر ساخت های لازم به اجرا درآمد. شکست این طرح در همان روز اول اجرای آزمایشی آن با تصاویر و لبخندهای نمایشی مسئولین که از قدم زدن زیر آفتاب ۴۰ درجه تابستان خسته شده بودند و دوست داشتند هرچه سریع تر به خودروهایشان برگردند، تا اعتراضات کسبه در همان روز مشخص گردید.
طرح پیاده راه سازی خیابان حصار از این قرار بود که روزهای سه شنبه از ساعت ۹ صبح تا ۵ عصر از تردد خودروها به جز تاکسی در خیابان جلوگیری شود و اهالی خیابان هم بتوانند با کارت تردد رفت و آمد کنند. موضوعی که همان زمان در روزنامه وقایع طی گزارشی به آن پرداختیم نداشتن پتانسیل های لازم و کافی برای پیاده راه شدن حصار بود. نکته ای که وجود دارد این است که عدم تردد خودروها در یک خیابان شاید آخرین مرحله از تبدیل شدن آن خیابان به پیاده راه باشد. در حال حاضر هیچ علاقه ای برای پیاده روی در خیابان حصار در بین مردم وجود ندارد و پیاده روهای این خیابان در مقایسه با بسیاری از بخش های شهر جمعیت کمتری را هدایت می کنند. جمعیتی که تنها برای انجام کاری مشخص مانند خرید به آن خیابان می رود که البته بخشی از آنها نیز با خودروهایشان این کار را انجام می دهند. صرف تاریخی بودن و همجواری با بازار این خواست را در مردم ایجاد نکرده است که عصرها ساعت هایی را برای قدم زدن در این خیابان اختصاص دهند و به عنوان مثال در مقام مقایسه با خیابان ملک جمعیت بسیار کمتری را می بینیم که تنها با هدف قدم زدن در خیابان حضور داشته باشند.
از دیگر سو نبود امکانات تفریحی خیابانی در هیچ نقطه ای از شهر اراک باعث شده تا مردم شهر تمایل بیشتری به بیرون آمدن با خودروهایشان و به اصطلاح عامیانه «دور دور» داشته باشند تا پیاده روی. این امکانات که تئاتر، موسیقی و سایر پرفورمنس های هنری در کنار فضاهایی مانند کافه های سیار را شامل می شود، در اراک یا وجود ندارند یا هرزگاهی آن هم در سطح کیفی بسیار پایین و وحشتناک در کنار میدان باغ ملی شهر توسط چند عروسک نمایشی افتضاح یا چند نوازنده خیابانی سطح پایین در حال انجام است. با وجود بد بودن این اجراها باز هم شاهد جمع شدن مردم و توجه عابرین پیاده به آنها هستیم که این امر نشان دهنده آن است که این درخواست در ناخودآگاه شهروندان وجود دارد و آنها که کار خوب ندیده اند از دیدن این کارها لذت می برند.
نکته جالب توجه دیگر در طرح آزمایشی پیاده راه شدن حصار زمان اجرای آن بود. گرم ترین ساعات روز در تابستان برای پیاده راه شدن این خیابان در نظر گرفته شده بود که به نظر می رسد اگر این طرح در مدرسه ای ابتدایی هم به بحث گذاشته میشد منتقدان و مخالفینی برای زمان آن پیدا می شد، چطور در شهرداری و شورای شهر با آن همه دکتر و مهندس و فرهیخته و فرهنگی کسی به ذهنش خطور نکرده بود که کدام انسان وارسته ای در تیرماه از ساعت ۱۰ صبح تا ۵ عصر اقدام به پیاده روی می کند، خدا می داند.
پیاده روی با مفهومی که قرار بود حصار به پیاده راه تبدیل شود کانسپتی رمانتیک دارد. اینکه افرادی برای خرید وسیله یا گذر از خیابانی برای رسیدن به خانه شان پیاده بروند شامل مفهوم پیاده روی نمی شود. علاوه بر شرایط آب و هوایی این مفاهیم هم معمولا عصرها و حتی شب ها اتفاق می افتند. شهرداری اما از ترس ترافیک غیر قابل مهار عصرگاهی حوالی خیابان امام که با پیاده راه شدن حصار بخش عمده ای از آن بر دوش کوچه سعدی افتاده بود زمان پیاده روی مردم را تا ساعت ۵ عصر تعیین کرده بود. همه اینها از همان روز اول شکست این طرح را نمایان ساخت. هرچند داشتن فضایی اینچنینی که شهرهایی مانند رشت، اصفهان، تهران و همدان هم از آن بهره مند هستند بسیار لازم و ضروری به نظر می رسد اما تنها با بستن یک خیابان آن اتفاقات مد نظر رخ نمی دهد.
اما یک بخش ماجرا شکست پیش از شروع طرح بود و بخش دیگر ماجرا لطمه هایی که اجرای این طرح به کسبه خیابان حصار وارد ساخته بود. همان روزهای اول روزنامه وقایع استان تصاویری را منتشر کرد که نشان از خوابیدن کاسبی مغازه های حصار داشت. پیام های اعتراضی اهالی و کسبه یکی پس از دیگری به گوش می رسید و ماجرا دنباله دار شده و اعتراض ها بالا گرفت. اما مسئولین محترم همچنان در مقام انکار بر می آمدند و معتقد بودن با طرح هایی می توانند مشکلات کسبه را حل کنند. اما ماجرا طور دیگری رقم خورد و دامنه اعتراضات به تجمع اهالی و کسبه حصار در مقابل شورای شهر کشیده شد. آنها که می خواستند با حضور در صحن شورا دلایل شان را برای مخالفت با این طرح بیان کنند با درهای بسته مواجه شدند. فلک الافلاکی رییش شورای شهر در این رابطه می گوید: گروهی از ساکنان خیابان حصار معترض به پیاده راه‌سازی خیابان هستند و قبل از شروع صحن خواستار حضور در جلسه بودند که با این درخواست موافقت نکردم چراکه دستورجلسه صحن مشخص بود و اگر از قبل خواست خود را اعلام می‌کردند در دستور کار قرار می‌گرفت.
وی با بیان اینکه مسلما مخالف حضور شهروندان در صحن نیستیم، اما باید از قبل اعلام شود، و با اعتراض و تجمع این امر محقق نمی‌شود، افزود: علاوه بر اینکه دستورکار شورا برای جلسه امروز مشخص بود، اما موافقت با حضور ساکنان معترض در واقع باب شدن اعتراض جهت حضور در صحن را به دنبال خواهد داشت که به این دلیل موافقت صورت نگرفت و با بررسی موضوع در صورت نیاز در صحن در خدمت شهروندان خواهیم بود.
رییس شورای شهر در این شرایط می گوید «با بررسی موضوع در صورت نیاز». طرحی که با تبلیغات فراوان به اجرا درآمده گویا هنوز در شورای شهر بررسی هایش انجام نشده است و حالا که مردم معترض در مقابل شورا تجمع کرده اند، شاید و در صورت نیاز شورای شهر به مقوله ای شهری رسیدگی خواهد کرد. به نظر می رسد که شورای شهر هم چندان مخالف این طرح نیست و از گزاره های کلی و مبهم آنها پیداست که بررسی دقیق و کارشناسی ای برای این کار هم انجام نشده است. به عنوان مثال این صحبت های ایرج رضایی جالب توجه است: «لازم است نامه‌ای به شهرداری اراک ارسال شود تا نسبت به پیاده‌راه سازی مرکز شهر اراک تاکید صورت گیرد، همچنین نامه‌ای رسمی جهت انتقال برخی از مشاغل از مرکز شهر، میدان شهدا و خیابان امام(ره) به شهرداری زده شود و نسبت به انتقال مشاغل میوه و تره‌بار و مطب‌ها در خیابان عباس‌آباد اقدام شایسته‌ای صورت گیرد.»
این عضو شورای شهر در جای دیگری از صحبت هایش می گوید وضعیت ترافیکی مرکز شهر اراک مناسب نیست و معتقد است طرح جامع پیاده‌راه اراک در میدان شهدا تاثیر موثری در سنگینی بار ترافیک خیابان امام خمینی(ره) و کوچه‌های اطراف دارد و شهرداری باید نسبت به این امر با جدیت و با برنامه ورود کند تا مرکز شهر سروسامان یابد.
پیاده راه شدن یک خیابان آن هم برای یک روز در هفته نشان داد که نمی شود چندان به خیالات شهرداری و شورای شهر امید داشت و به وجود آمدن مشکلات ادامه داری که به تجمع و تحصن منجر شد نه تنها سر و سامانی به مرکز شهر نداد بلکه اوضاع را وخیم تر از قبل کرد هرچند مسئولین شهری همچنان در موقعیت انکار به سر می برند.

روزنامه وقاع – سهراب جان بزرگی