به گزارش اخبار رزانه استان مرکزی و به نقل از ایرنا، استان مرکزی با مساحتی معادل ۲۹ هزار و ۱۲۷ کیلومترمربع، یک و هشت دهم درصد از کل مساحت کشور را به خود اختصاص داده و از شمال به استان‌های تهران و قزوین، از غرب به استان همدان، از جنوب به استان اصفهان و لرستان و از شرق به استان های قم و اصفهان محدود است.
استان مرکزی دارای آب و هوایی متنوع است و طبق سرشماری سال گذشته یک میلیون و ۴۲۹ هزار و ۴۷۵ نفر جمعیت در ۱۲ شهرستان آن وجود دارد.
موقعیت­های ممتاز جغرافیایی، نیروی انسانی متخصص، قرار گرفتن در مسیر ارتباطی شمال به جنوب و غرب به شرق، عبور خطوط انرژی (نفت، گاز و برق)، استقرار مراکز صنعتی و دانشگاهی، مفاخر برجسته و مذهبی و علمی، اراضی مستعد کشاورزی و مراتع، ذخایر معدنی، نزدیکی به قطب­های صنعتی و بازار مصرف، اصالت تاریخی، وسعت منابع مادی، انسانی، توانمندی‌های تولیدی و سرمایه‌گذاری به خصوص در بخش صنعت موجب شده است استان مرکزی از ابتدای فرآیند جذب سرمایه‌گذاری خارجی به کشور (از تصویب قانون جلب و حمایت سرمایه‌‌های خارجی ۱۳۳۴) همواره یکی از مقاصد جذاب برای سرمایه‌گذاران خارجی به شمار آید.
دارا بودن منابع سرشار و غنی تاریخی و باستانی، طبیعی، فرهنگی، مذهبی و موقعیت ویژه جغرافیایی استان مرکزی از ظرفیت های مهم استان برای توسعه و جذب گردشگران داخلی و خارجی به شمار می رود که شناسایی و ساماندهی آن ها موجب رونق اقتصادی، ایجاد درآمد و اشتغال در استان می­ شود.
مدیرکل امور اقتصاد و دارایی استان مرکزی در این خصوص گفت: این استان با داشتن یک و ۷۹ صدم درصد مساحت و یک و ۷۸ صدم درصد از جمعیت کل کشور، بالاترین نرخ مشارکت اقتصادی و با نرخ بیکاری هفت و چهار دهم کمترین نرخ بیکاری کل کشور را در سال گذشته به خود اختصاص داده است.
حسن میرزاخانی افزود: نرخ پایین بیکاری نشان از فضای کسب و کار مناسب این استان نسبت به بسیاری استان های کشور است.
وی ادامه داد: بر اساس گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی استان مرکزی در زمینه شاخص فضای کسب و کار به طور میانگین در پنج سال گذشته رتبه چهارم را در میان ۳۱ استان کشور و رتبه نخست را در میان استان های صنعتی به خود اختصاص داده است.
مدیرکل امور اقتصاد و دارایی استان مرکزی با یادآوری ظرفیت‌های ویژه‌ استان در زمینه های مختلف اقتصادی برای حضور سرمایه گذاران در این بخش گفت: این استان در زمینه صنعت با وجود شهرک ها، نواحی و قطب‌های صنعتی و برخورداری از ۲ منطقه ویژه اقتصادی مستقر در شهرصنعتی خصوصی کاوه، به‌لحاظ تعداد و مساحت زمین‌های در اختیار شهرک‌های صنعتی رتبه نخست را در کشور به خود اختصاص داده است.
میرزاخانی ادامه داد: استان مرکزی رتبه پنجم را از لحاظ ارزش افزوده صنعتی، رتبه ششم در زمینه اشتغال صنعتی و جایگاه پنجم در شاخص توسعه یافتگی صنعت دارد.
وی افزود: در بخش معدن نیز استان مرکزی با استخراج ۶۰ درصد تراورتن کل تولید کشور رتبه نخست تولید تراورتن، رتبه نخست تولید سولفات سدیم با ۷۰ درصد کل تولید کشور، رتبه سوم در زمینه تولید سرب و روی با ظرفیت سالیانه بیش از۲۰۰ هزار تن، رتبه هشتم در تعداد معادن، رتبه یازدهم تولید مواد معدنی، رتبه یازدهم ایجاد اشتغال و رتبه چهاردهم ذخایر مواد معدنی را داشته و در بخش کشاورزی نیز جزء ۱۰ استان برتر کشور در تولیدات کشاورزی و دامی قرار گرفته است.
مدیرکل امور اقتصاد و دارایی استان مرکزی گفت: وجود آزادراه تهران- ساوه- سلفچگان، آزاد راه ساوه- همدان، بزرگراه سلفچگان- اراک، بزرگراه اراک-ملایر، بزرگراه اراک- فرمهین و بزرگراه قم – اصفهان در محدوده شهرستان دلیجان و دو بزرگراه اراک- خمین و بزرگراه خمین- محلات- دلیجان که در دست ساخت قرار دارد این استان را به شاهراه‌ ارتباطی شمال به جنوب و غرب به شرق کشور تبدیل کرده است.
میراخانی افزود: استقرار پالایشگاه و پتروشیمی، نیروگاه‌های مولد برق حرارتی و سیکل ترکیبی، قرار گرفتن در مسیر عبور خط لوله اصلی گاز کشور، هاب انرژی منطقه مرکزی و غرب کشور، وجود اراضی مستعد با قابلیت کاربری‌های تولیدی، جمعیت فعال و نیروهای متخصص تحصیل کرده از دیگر ظرفیت های استان مرکزی برای حضور سرمایه گذاران در استان است.
وی خاطر نشان کرد: استان مرکزی به عنوان یکی از قطب های فعال صادراتی کشور سال گذشته به بیش از ۷۴ کشور خارجی کالاهایی شامل محصولات پتروشیمی، صنعتی، کشاورزی، فلزات، سنگ و مواد معدنی صادرات داشته است.
مدیرکل امور اقتصاد و دارایی استان مرکزی گفت: این استان سالیانه به بیش از ۶۰ کشور از جمله ترکیه، عراق، پاکستان، تاجیکستان، ایتالیا، ترکمنستان و بسیاری کشورهای دیگر انواع کالاهای غیرنفتی صادرات دارد.
میرزاخانی ادامه داد: ارزش واحد صادراتی استان مرکزی از متوسط کشور بسیار بالاتر است که این مهم نشان از کاهش خام فروشی در استان نسبت به سطح کشور می باشد.
وی افزود: وجود ظرفیت ها و مزیت های صنعتی، معدنی، کشاورزی و صادراتی، استان مرکزی به یکی از استان های موثر در جذب سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی تبدیل کرده است.
مدیرکل امور اقتصاد و دارایی استان مرکزی یادآور شد: بر اساس مجوزهای سرمایه‌گذاری خارجی صادر شده توسط وزارت امور اقتصادی و دارایی تا کنون ۴۳ سرمایه‌گذار خارجی از کشورهای آلمان، ترکیه، سوئیس، ایتالیا، افغانستان، هلند، کشورهای عربی حاشیه خلیح فارس، انگلستان و ایرانیان مقیم خارج کشور با مجموع سرمایه گذاری ۹۷۸ میلیون دلار در استان جذب شده است که ۳۰۰ میلیون دلار آن در بخش صنعت جذب و به کارگیری شده است.
میرزاخانی، ۲ نرخی بودن ارز در نظام پولی کشور، برخی تبعات تحریم‌های ظالمانه بخصوص تحریم‌های اعمال شده به شبکه بانکی در نقل و انتقالات خارجی، هژمونی اقتصاد آمریکا بر شرکت های بین‌المللی و ممانعت از فعالیت آنها در اقتصاد ایران، تنگناها در بازار تولید و فروش محصولات به علت رکود جاری در اقتصاد کشور و وجود کاغذبازی اداری و طولانی شدن امور متقاضیان سرمایه‌گذاری خارجی در برخی دستگاه های اجرایی از جمله مشکلات موجود بر سر راه سرمایه گذاری در استان مرکزی عنوان کرد.
وی گفت: مشکل تامین زیرساخت های مورد نیاز سرمایه‌گذاران به‌خصوص در شهرستان های کمتر توسعه یافته به دلیل کمبودهای بودجه‌ای، کمبود شدید در منابع آب استان و عدم امکان تامین آب مورد نیاز بخش‌های تولیدی در سطح مطلوب و رانتی و غیر رقابتی بودن برخی زمینه‌های جذاب تولیدی در کشور از دیگر مشکلات بر سر راه سرمایه گذاری در استان مرکزی است.
مدیرکل امور اقتصادی و دارایی استان مرکزی یادآور شد: از ابتدای انقلاب اسلامی تا کنون ۴۱ سرمایه گذار خارجی با حجم سرمایه گذاری ۹۷۸ و ۹ دهم میلیون دلار در این استان جذب شده است که ۱۱ سرمایه گذار با حجم سرمایه گذاری ۳۹۱ و سه میلیون دلار آن در چهار سال اخیر بوده است.
وی ادامه داد: ۲۹۸ و چهار دهم میلیون دلار از مجموع سرمایه گذاری های خارجی در استان مرکزی محقق شده است.
مدیرکل امور اقتصادی و دارایی استان مرکزی خاطرنشان کرد:این سرمایه گذاری ها منابعی را شامل می شود که هیات های سرمایه گذاری برای حضور در طرح ها به استان وارد کرده و پرونده آن در هیات سرمایه گذاری خارجی تصویب شده و سرمایه گذاری جذب شده آن دسته از منابعی است که سرمایه و ماشین آلات متقاضی برای اجرای طرح ها به استان وارد شده است.
میرزاخانی یاد آور شد: ۲۱ سرمایه گذار جذب شده در استان مرکزی از آسیا، ۱۷ سرمایه گذار از اروپا و سه سرمایه گذار نیز از ایرانیان مقیم خارج کشور بوده است.
وی گفت: از میزان کل سرمایه گذاری های محقق شده در استان مرکزی، ۲ سرمایه گذاری در شهرستان آشتیان، ۱۰ مورد در اراک، سه مورد در زرندیه، یک سرمایه گذاری در دلیجان، ۲۰ مورددر ساوه،چهار مورد در محلات و یک سرمایه گذاری در شهرستان شازند بوده است.
وی ادامه داد: ۹ سرمایه گذاری خارجی استان در زمینه صنایع شیمیایی، سه مورد در زمینه صنایع ساختمان، چهار مورد در زمینه صنایع الکترونیکی، چهار سرمایه گذاری در صنایع غذایی، سه مورد در حوزه خودروسازی، سه مورد در زمینه محصولات فلزی، سه مورددر صنعت نساجی، ۲ مورد در حوزه بازیافت ضایعات، چهار سرمایه گذاری در محصولات غیر فلزی، یک مورد فلزات اساسی، یک مورد در زمینه محصولات کشاورزی، یک سرمایه گذاری در زمینه معادن، یک مورد در در زمینه برق و یک مورد نیز در زمینه صنایع سلولزی بوده است.
مدیرکل امور اقتصاد و دارایی استان مرکزی افزود: تشکیل کمیته استعداد یابی و بازدید از اراضی ملی استان برای ایجاد نیروگاه خورشیدی، تهیه و تدوین کتاب شناسایی و اولویت بندی مهمترین موانع جذب و جمایت از سرمایه گذاری خارجی در استان، تهیه و تدوین کتاب بررسی و پایش محیط کسب و کار و ارایه راهکارهای بهبود سرمایه گذاری با تاکید بر شاخص های بانک جهانی از فعالیت های انجام شده در چهار سال اخیر بوده است.
میرزاخانی خاطرنشان کرد: در این مدت در کارنامه فعالیت های اقتصادی و سرمایه گذاری خارجی استان بهسازی پورتال مرکز خدمات سرمایه گذاری استان، برگزاری نشست با هیات های خارجی و متقاضیان سرمایه گذاری و برگزاری مستمر نشست های مرکز خدمات سرمایه گذاری نیز وجود دارد.
وی گفت: ۵۵ فرصت سرمایه گذاری به تفکیک شهرستانی استان مرکزی شناسایی شده و یک طرح با عنوان تولید کاغذ سنگی نیز در تمام شهرستان ها به ویژه محلات و دلیجان قابل اجرا است.
مدیرکل دفتر جذب و حمایت از سرمایه گذاری استانداری مرکزی در این خصوص گفت: موانع و مشکلات سرمایه گذاری خارجی را می توان به ۲ گروه اصلی تقسیم کرد که بخش اول مشکلات با ماهیت ملی بوده و در استان ها تا حدود زیادی قادر به کنترل آنها نبوده و بر جذب سرمایه گذاری خارجی در استان تاثیر مستقیم دارند.
مجید نیکی ملکی افزود: موانع قانونی و یا تفسیر نادرست از مفاد قوانین مرتبط با سرمایه‌گذاری خارجی به‌عنوان مانعی اساسی در برابر جذب سرمایه‌گذاران خارجی در کشور محسوب می‌ شوند.
وی بهره‌وری پایین در تولید و افزایش بهای تمام شده را از دیگر مشکلات بر سر راه سرمایه گذاری در استان عنوان کرد و ادامه داد: با وجود جنبه‌های مثبت اقتصادی برای جذب سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی به کشور از جمله قیمت مناسب حامل‌های انرژی در خصوص زیر ساخت هایی چون بنادر، جاده‌ها، حمل ونقل و مسائلی از این قبیل مشکلات عدیده‌ای وجود دارد.
مدیرکل دفتر جذب و حمایت از سرمایه گذاری استانداری مرکزی خاطر نشان کرد: وجود کاغذبازی اداری پیچیده و فرساینده از جمله مشکلات اساسی جذب سرمایه گذار خارجی است که در بسیاری موارد، سرمایه‌گذارن خارجی برای سیر تشریفات اداری برای چندین بار مجبور به حضور در وزارت خانه‌ها و ادارات در تهران می‌باشند که بنابرتجربه، طی کردن مراحل اداری پیش از اجرای یک طرح، در ایران حدود یک سال به طول می‌انجامد.
نیکی ملکی، مشکلات شبکه بانکی کشور و فقدان مشوق‌های مناسب به منظور جذب سرمایه‌گذاران خارجی را از دیگر مشکلات جذب سرمایه گذاری در استان و کشور دانست و گفت: در قوانین و مقررات اقتصادی کشور، فقدان مشوق‌های مناسب به منظور جذب سرمایه‌گذاران خارجی به کشور احساس می شود.
وی افزود: دسته دوم موانع استانی است که مربوط به برخی نارسایی‌های موجود در فضای اداری و محیط طبیعی در استان است که می‌توان با استفاده از ظرفیت‌های اجرایی و حاکمیتی، نسبت به تعدیل و کنترل آنها اقدام کرد.
مدیرکل دفتر جذب و حمایت از سرمایه گذاری استانداری مرکزی تعلل و کندی در صدور مجوزها و موافقت‌های سرمایه‌گذاری را یکی از این مشکلات عنوان کرد و ادامه داد: سیستمی نبودن مراحل صدور مجوزها و موافقت‌های سرمایه‌گذاری و وجود مراحل متعدد و استعلام‌های چندگانه برای ارایه خدمات دستگاه‌های اجرایی به سرمایه‌گذاران، دوره زمانی اخذ مجوزها در استان ها را افزایش و زمینه نارضایتی سرمایه‌گذاران خارجی را به همراه داشته است.
نیکی ملکی، نبود نظام اطلاع رسانی مناسب از ظرفیت‌های اقتصادی استان به سرمایه‌گذاران خارجی را از دیگر مشکلات در حوزه سرمایه گذاری در استان ها دانست و افزود: باوجود تلاش های مجموعه حاکمیتی و اجرایی استان و برگزاری همایش‌ها و نمایشگاه‌های تخصصی سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی، بسیاری از ظرفیت های اقتصادی استان به خوبی در عرصه بین الملل معرفی نشده است.
وی دشواری‌های اخذ تسهیلات بانکی و کمبود منابع بانکی استانی را از دیگر مشکلات بر سر راه سرمایه گذاری در استان ها عنوان کرد و گفت: بیشتر سرمایه‌گذاران متمایل به تامین منابع مالی طرح‌های خود از طریق تسهیلات بانکی می‌باشند و با توجه به اینکه قدرت بانک‌ها در پرداخت تسهیلات تابع پس انداز جامعه است و به دلیل محدودیت پس‌‌انداز و کمبود منابع بانکی در استان،‌ ارایه تسهیلات ارزی و ریالی برای تامین منابع مالی طرح های سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی با دشواری‌های بسیاری مواجه است.
مدیرکل دفتر جذب و حمایت از سرمایه گذاری استانداری مرکزی خاطر نشان کرد: نبود استراتژی و راهبرد شفاف و واحد به منظور هماهنگ‌سازی فعالیت‌های دستگاه‌های اجرایی از دیگر مشکلات بر سر راه سرمایه گذاری در استان ها است.
نیکی ملکی ادامه داد: باوجود تلاش دستگاه‌های اجرایی مؤثر در ارایه خدمات و مجوزهای سرمایه‌گذاری استان،‌ به دلیل نبود برنامه راهبردی مشترک، در برخی مواقع در این زمینه موازی‌کاری‌هایی وجود دارد که منجر به اتلاف زمان و هزینه، برای مجموعه دولت و سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی استان می‌ شود.
وی، موانع طبیعی را از دیگر موانع و مشکلات بر سر راه سرمایه گذاری در استان دانست و گفت: استان مرکزی به عنوان یکی از استان‌های منطقه مرکزی کشور، از نظر منابع آب سطحی و زیر زمینی از غنای کافی برخوردار نبوده و تخصیص آب به صنایع، به ویژه صنایع آب‌بر، با دشواری‌های بسیاری مواجه است.
مدیرکل دفتر جذب و حمایت از سرمایه گذاری استانداری مرکزی افزود: صنعتی بودن شهرستان‌های استان در کنار مزایای بسیاری که برای استان به وجود آورده، مشکلاتی را نیز برای استان به همراه داشته است.
نیکی ملکی ادامه داد: آلودگی زیست محیطی و بروز شکاف‌های فرهنگی بین مردم بومی و نیروی کار مهاجر منجر به یک مقاومت مردمی در برابر سرمایه‌گذاری‌های جدید به خصوص در صنایع بزرگ و آلاینده شده است.
وی یادآور شد: با توجه به اینکه بسیاری مشکلات پیش روی سرمایه گذاری خارجی و داخلی ماهیت مشترکی دارند ولی نامناسب بودن فضای کسب و کار در کشور، ادامه فضای رکود حاکم بر اقتصاد کشور، ریسک بالای سرمایه گذاری در بخش های مختلف اقتصادی و ضعف پوشش بیمه ای مناسب برای پوشش این ریسک، سهم ناچیز بازار سرمایه در مقایسه با بازار پولی در تامین مالی طرح های سرمایه گذاری و نبود امکان تامین مالی طرح های کوچک و متوسط توسط بازار سرمایه از جمله مشکلات بر سر راه سرمایه گذاری داخلی در استان مرکزی و برخی استان ها است.
مدیرکل دفتر جذب و حمایت از سرمایه گذاری استانداری مرکزی ادامه داد: کمبود شدید منابع بانک های داخلی برای تامین مالی طرح های سرمایه گذاری و سرمایه در گردش واحدهای موجود، ممنوعیت و محدودیت اعمال شده توسط بانک مرکزی برای بانک های داخلی در صدور ضمانت نامه بانکی برای استفاده از منابع مالی خارجی (فاینانس) به منظور اجرای طرح های سرمایه گذاری، فقدان سیستم حمایتی کارآمد و جامع در زمینه حمایت از کارآفرینان و وجود مطالبات معوقات کلان بانکی که کاهش توان تسهیلات دهی بانک های عامل را به همراه داشته از دیگر مشکلات بر سر راه سرمایه گذاران داخلی است.
نیکی ملکی، نبود ثبات در قوانین و مقررات تاثیرگذار بر حوزه سرمایه گذاری از جمله مقررات صادرات و واردات و محیط زیست، نبود انطباق قوانین و مقررات دست و پاگیر بانکی با واقعیت های اقتصادی و نیازهای کنونی کشور در تامین مالی طرح های سرمایه گذاری و سرمایه در گردش واحدهای موجود، کمبود امکانات زیربنایی بویژه آب برای اجرای طرح های سرمایه گذاری جدید، قاچاق گسترده کالا به کشور، نبود اجرای دقیق قانون حداکثر استفاده از توان فنی، مهندسی و تولیدی داخل کشور در اجرای طرح های ملی نیز از دیگر مشکلات بر سر راه سرمایه گذاری داخلی در استان عنوان کرد.
وی یادآور شد: نبود تعادل بازار کار در تمامی استان ها در ابعاد مختلف جنسیتی، سنی، تحصیلی، شهری و روستایی، بالا بودن و رشد صعودی نرخ بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی و نرخ بیکاری گروه سنی ۱۵ تا ۲۹ سال کشور، بالا بودن فاصله نرخ بیکاری میان مردان و زنان و همچنین نقاط شهری و روستایی در اکثر استان ها و حضور سالمندان، بازنشستگان و نوجوانان کمتر از سن کار در بازار کار نیز از جمله عوامل و مشکلات بر سر راه ایجاد اشتغال در استان ها است.
مدیرکل دفتر جذب و حمایت از سرمایه گذاری استانداری مرکزی افزود: وجود پدیده چند شغلی و پرکاری، انعطاف ناپذیری بازار کار ناشی از ثابت بودن سطح دستمزدها، نبود مدیریت یکپارچه بازار کار، وجود هزینه های بالای ناشی از تعهدات کارفرمایان در بکارگیری نیروی کار و وجود اتباع خارجی در بسیاری از استان ها و اشغال تعداد قابل ملاحظه ای از فرصت های شغلی توسط آنان از دیگر عوامل و مشکلات بر سر راه ایجاد اشتغال است.
مدیرکل گمرکات استان مرکزی نیز در این خصوص گفت: ۶۷۳ هزار و ۸۱۲ تن کالا به ارزش ۴۶۴ میلیون و ۹۳۰ هزار و ۲۱۵ دلار در سال جاری از گمرکات این استان به خارج کشور صادر شده است که صادرات این کالاها نسبت به مدت مشابه سال گذشته از نظر وزنی و ارزشی به ترتیب ۶۹ و ۵۴ درصد افزایش یافته است.
مهدی میراشرفی افزود: صادرات این کالاها نسبت به گذشته افزایش مناسبی داشته است ولی با توجه به ظرفیت های صنعتی، شرایط آب و هوایی، ذخایر معدنی و زیر ساخت ها مناسب استان مرکزی رقم مناسبی برای استان نبوده و افزایش هرچه بیشتر صادرات نیازمند مدیریت صحیح برای افزایش صادرات در این استان دارد.
وی ادامه داد: روند صنعتی شدن از دهه ۴۰ و ۵۰ در استان مرکزی آغاز شده است و با توجه به تچربه پنچاه ساله استان در این حوزه باید از وضعیت بهتری برخوردار باشد.
مدیرکل گمرکات استان مرکزی خاطر نشان کرد: نا هماهنگی دستگاه ها در حوزه صنعت، تولید و اشتغال و عدم به روز رسانی تکنولوژی، ماشین آلات و دستگاه ها مهمترین عامل موفق نبودن استان در حوزه صنعت و تولید بوده است.
میراشرفی گفت: کمبود نقدینگی در بخش تولید و سوء مدیریت در بخش صنعت و تولید از دیگر عوامل عقب ماندگی استان در حوزه صنعت به شمار می رود.
وی ادامه داد: گمرکات استان مرکزی برای کاهش عملیات ترخیص کالا و تسریع در خدمت رسانی به تولیدکنندگان، ۲۰ گمرک در شرکت های بزرگ تولیدی استان ایجاد و بر روند تخلیه، انبارداری و نگهداری کالا نظارت دارد.
مدیرکل گمرکات استان مرکزی افزود: نبود گمرک تخصصی فرش، شرکت حمل و نقل بین المللی در استان و فراهم نبودن زمینه ایجاد گمرک هوایی از جمله مشکلات استان برای صادرات کالا در استان است.
رئیس سازمان برنامه و بودجه استان مرکزی نیز در این خصوص گفت: سرمایه گذری خارجی ۲۵ درصد از منابع مالی برنامه ششم را به خود اختصاص داده و باید در این راستا تلاش های ویژه ای در استان مرکزی صورت گیرد.
رقیه یادگاری افزود: استان مرکزی در جمله استان هایی است که شرایط مطلوبی در جذب سرمایه گذاری خارجی دارد اما، هنوز سهم این استان نه تنها در این بخش بلکه در بخش های دیگر نیز برای رسیدن به رشد هشت درصدی اقتصادی مشخص نشده است.
وی ادامه داد: بر اساس برنامه ششم توسعه به طور متوسط سالانه باید هفت هزار و ۷۰۰ میلیارد ریال سرمایه گذاری در بخش های مختلف در کشور صورت گیرد تا بتوان به رشد هشت درصدی اقتصاد دست یافت.
یادگاری اظهار کرد: دفتر برنامه ریزی کشور در حال مطالعه و تعیین سهم استان ها برای رسیدن به این رشد است و امید است که این سهم هر چه سریعتر مشخص شود تا تلاش ها برای تحقق آن با جدیت به کار گرفته شود.
وی گفت: راهبردهای مختلفی در راستای برنامه ششم توسعه در استان مرکزی تدوین شده اما، می طلبدکه بر اساس هدفگذاری های تعیین شده حرکت شود.
رئیس سازمان برنامه و بودجه استان مرکزی افزود: در صورتی توازن و موفقیت در بخش های مختلف برقرار می شود که حرکت بر اساس برنامه باشد زیرا بدون هماهنگی بین بخشی و شهرستانی نتیجه مطلوب حاصل نخواهد شد.
استان مرکزی با ۱۲ شهرستان دارای یک میلیون و ۴۲۹ هزار و ۴۷۵ نفر جمعیت است و این استان به عنوان چهارمین قطب صنعت کشور و دومین قطب صنایع مادر تخصصی کشور مطرح است.
جذب مستقیم سرمایه گذاری خارجی در استان مرکزی از ۸۲ میلیون دلار در سال ۹۲ به ۳۵۰ میلیون دلار در سال ۹۵ رسیده که این رقم بالاترین میزان تصویب طرح های سرمایه گذاری خارجی در سال های گذشته بوده است.
به طور تقریبی در حدود ۱۹ درصد مساحت استان مرکزی را اراضی کشاورزی، ۵۷ درصد اراضی مرتعی و ۲۴ درصد اراضی غیر مزروعی از قبیل دریاچه­ها، کویرها، جاده­ها و شهرها تشکیل داده است.

بدون شک یکی از مولفه های تاثیر گذار در این دوره از انتخابات حضور پر رنگ جریانات و فعالین سیاسی در شبکه های اجتماعی موبایل محور است که در صورت استفاده درست و کارشناسی می تواند فرصت بی بدلیلی در جهت تاثیر گذاری بر جامعه رای دهندگان فراهم آورد. اما واقعا در جریان و فرآیند های تبلیغات انتخاباتی چقدر باید روی این بخش از فضای مجازی سرمایه گذاری کنیم؟

این روزها بسیار می بینیم نامزدهای انتخاباتی و طرفداران ایشان، داشتن صرفا یک کانال و یا گروه را در شبکه اجتماعی موبایل محور و حتی داشتن یک سایت یا اپلیکیشن شخصی را فرصت بی بدلیلی می پندارند که فارغ از محتوایی که در این بستر منتشر می شود می تواند عامل پیروزی نامزد مورد حمایتشان محسوب شود. این در حالی است که تاثیر حضور افکار و جریانات در فضای مجازی با توجه به نوع پیام و نحوه رساندن این پیام به مخاطب سنجیده می شود و صرف حضور در این فضا هیچگونه فرصت قابل توجهی محسوب نشده و بعضا فعالیت های بدون برنامه می تواند تهدیدی بالقوه برای تبلیغات سیاسی و انتخاباتی محسوب شود.

با توجه به فراگیر شدن ابزارهای ارتباطی و دسترسی عمومی برای تولید و انتشار محتوای در بستر فضای مجازی، اغلب افراد می پندارند به سادگی همین تولید و انتشار می توانند در این فضا موفقیت کسب کنند؛ این در حالی است که مهمترین مولفه موفقیت در فضای رسانه، دسترسی برای تولید و انتشار محتوا اعم از متن، صوت و فیلم نیست بلکه باید برای دستیابی به هدف، برنامه جامع و دقیق داشت و حتی در این برنامه حرکت های رقبا را هم پیش بینی و چاره اندیشی نمود. شاید همین سادگی در دسترسی به ابزارهای ارتباطی، افراد را از داشتن استراتژی در این خصوص غافل می کند که دقیقا یکی از آسیب های مهم مترتب به فعالین غیر حرفه ای این عرصه است.

عملا حضور موفق دست اندرکاران ستاد های تبلیغاتی در فضای مجازی و تاثیر گذاری ساخت گروه ها و کانال های متعدد برای ارتباط با مخاطب منوط به داشتن برنامه رسانه ای – تبلیغاتی و صد البته محتوای برنامه ریزی شده است که باید به تناسب ابزارهای ارتباطی بر بستر فضای مجازی، نوع و نحوه ارائه آن مشخص باشد و حتی بطور دقیق تر مجری یا مجریان این ارائه پیام هم بلحاظ فاکتورهای فنی در مباحث فناوری اطلاعات و تکنیک های ارتباطی بدرستی انتخاب شده باشند.

بطور مثال صرفا در اختیار داشتن یک پنل ارسال پیامک تبلیغاتی و لیست شماره های مخاطبین برای ارسال پیامک که بدون شک از مهمترین و تاثیرگذار ترین ابزارهای ارتباطی در فضای مجازی محسوب می شود و صد البته به سادگی در اختیار همه کاربران می باشد فرصت محسوب نمی شود و تنها در صورت برنامه ریزی و تدوین پیام متناسب با هدف می توان به موفقیت استفاده از این ابزار امید داشت و در غیر اینصورت به نابودی منابع و فرصت های آینده منجر خواهد شد.

به عقیده بسیاری از صاحب نظران علوم ارتباطی، ابزارهای نوینی که در عصر حاضر در عرصه فضای مجازی به سرعت به پدیده های ارتباطی تبدیل شده اند اعم از شبکه های اجتماعی مجازی علی الخصوص انواع موبایلی این شبکه ها، بیش از اینکه نقش خط مقدم نبردهای تبلیغاتی و رسانه ای در جبهه ای منظم را بازی کنند فرصتی برای حضور مجریان تاکتیکی جنگ های روانی محسوب می شوند که نقش سربازان دوره دیده در نبردهای چریکی و نامنظم را بر عهده دارند. یعنی بیش از اینکه بتوان بعنوان یک رسانه رسمی و قابل اتکا در دراز مدت روی این ابزارها حساب باز کرد می توان حرکت های پارتیزانی در حوزه رسانه را در این بسترها اجرایی کرد و با توجه به نوع این ابزارها حرکت در زمین رقیب بسیار موفق تر از محافظت از عرصه تبلیغات خودی است.

بطور مثال داشتن یک صفحه شخصی با صدها هزار دنبال کننده در شبکه های اجتماعی قبل از اینکه فرصتی بی بدیل برای تبلیغات و اطلاع رسانی محسوب شود، در صورت نداشتن برنامه مدون مبتنی بر سازوکارهای رسانه ای نوین، می تواند بستری برای اجرای تاکتیک های جنگ روانی از طرف رقبا محسوب شود که بنا دارند با درج یک کامنت های هدفمند، اصالت یک برند یا محبوبیت چهره یک شخصیت را تخریب کنند و در حالیکه بسیاری از مخاطبین صفحه پر بازدید حتی گمان هم نمی کنند در زمین بازی رقبای شخصیت یا برند محبوبشان بازی می کنند، با ادامه مباحثات و بازنشر نظرات درج شده، زمینه این تخریب را بیش از گذشته فراهم می آورند به شکلی که دیگر امکان از بین بردن آن اثر نامطلوب میسر نمی باشد. در این خصوص مثال های متعدد می تواند آورد که گویای نقش موثر برنامه ریزی و مشاوره کارشناسی در فعالیت های رسانه ای علی الخصوص در تبلیغات و اطلاع رسانی سیاسی و انتخاباتی است.

در این فرصت قصد نداریم به ابعاد تئوری شکل گیری و موفقیت رسانه های نوین در حوزه ارتباطات و همچنین آوردن مثال های عملیاتی در حوزه جنگ روانی بپردازیم بلکه نکته اصلی مورد تاکید در این نوشتار غیر قابل اتکا بودن این فضا بعنوان فضایی رسمی با قابلیت سرمایه گذاری بلند مدت است که بدون شک در صورت عدم استفاده از متخصصین در مدیریت فرآیندهای رسانه ای، نامزدهای انتخاباتی آسیب های جبران ناپذیری را متحمل خواهند شد. یکی از مهمترین آسیب های فضای مجازی برای نامزدهای انتخاباتی و فعالین سیاسی این عرصه، پذیرش صد درصدی این فضا بعنوان نمونه ای دقیق با درصد خطای پایین از جامعه است که نهایتا به نوعی توهم که از آن به توهم مجازی نیز یاد می شود منجر خواهد شد.

در توهم مجازی مجریان فرآیندهای رسانه ای و تبلیغاتی بر بستر رسانه، فرصت های برنامه ریزی حضور کارشناسی و منطقی در فضای واقعی را در مقابل حضور و تاثیر گذاری بر جمع های معدود فعالین فضای مجازی از دست می دهند و با تکیه بر مولفه های حاکم در این فضا که عموما مجازی و غیر قابل اتکا هستند اقدام به تصمیم سازی در حوزه تبلیغات سیاسی و انتخاباتی خود می کنند. البته بعضا توسط جریانات خاص بدین سمت سوق داده می شوند که سرمایه گذاری بیشتری در این فضا انجام شود و اذهان جامعه بیش از پیش بدین فضا معطوف شود یعنی رقبا بیشتر در این توهم مجازی درگیر شوند و منابع خود را بیش از گذشته بدین فضا اختصاص دهند و نهایتا از حضور موفق و تاثیرگذار در عرصه رقابت های واقعی باز مانند.

تولید و انتشار روزانه صدها هزار خبر در موضوعات انتخاباتی در فضای مجازی و علی الخصوص شبکه های اجتماعی موبایل محور، ایجاد و مدیریت کانال ها و گروه هایی با عناوین و کارکردهای مختلف و همچنین بهره گیری از تکنیک های نوظهور و جذاب تبلیغاتی متناسب با قابلیت های چند رسانه ای در این فضا، عموما توسط جریانات سیاسی و با هدف درگیر کردن اذهان رقبا و سپس تاثیر گذاری بر مخاطبان در حوزه جنگ روانی صورت می پذیرد که باید با بررسی معقول و نگاه کارشناسی فعالین این عرصه مورد بررسی و تحلیلی قرار گیرد و بعبارتی درست و منطقی و فارغ از هرگونه افراط و تفریط مورد بررسی و سپس پذیرش واقع شود.

البته همانگونه که گفته شد به همین اندازه که فضای مجازی فرصت سوز است می تواند فرصت های غیر قابل انکاری را هم پدید آورد ولیکن باید توجه داشت انتخاب پیام و نحوه ارائه آن در قالب یک برنامه رسانه ای موفق که توسط کارشناسان خبره این عرصه صورت می گیرد، در میزان تاثیر گذاری حضور در فضای مجازی تعیین کننده است که نمونه های موفق این حضور به دلایل مختلف بسیار نادرند و عموما شاهد حضور بی برنامه در فضای مجازی هستیم که بجز هدر دادن منابع حتی به از دست دادن داشته های قبلی یک جریان سیاسی و انتخاباتی و تغییر نگرش جامعه به آن شخصیت یا جریان هم منجر می شود.

امید است جریانات و شخصیت های سیاسی و علی الخصوص نامزدهای انتخاباتی فعال در این عرصه بیش از پیش در خصوص حضور در فضای مجازی وسواس و دقت به خرج دهند و بیش از پیش نگاه تخصصی به فعالیت های رسانه ای خود داشته باشند تا با فعالیت معقول و کارشناسی مانع انتقال تنش های بی فایده سیاسی از فضای مجازی به فضای واقعی جامعه شوند و فرصت انتخاب اصلح در فضای آرام و منطقی به جامعه داده شود.

ارادتمند – محمد هادی بیات

مدیر مسئول اخبار روزانه استان مرکزی

سال گذشته و امسال مطالب متفاوتی در رسانه های استان در خصوص این موضوع منتشر شد، فارغ از توجه به تاثیر گذاری این موارد اکثر صاحبنظران در حوزه های مدیریتی شهری بر این عقیده اند که بعد از این اشتباه فاحش چه کسی باید پاسخگو باشد و بهتر نیست اعضای محترم شورای شهر بابت این خطای فاحش محاسباتی که بدون شک تاثیرات بسزایی در کیفیت زندگی شهروندان داشته و دارد به افکار عمومی پاسخگو باشند و حداقل به این وسیله اعتماد شهروندان را برای حمایت از مدیران شهری جلب نمایند.

صریح و صادقانه سخن گفتن مدیران شهری بدون شک موجبات اعتماد و حمایت شهروندان را به همراه دارد که متاسفانه تا کنون کمتر شاهد بوده ایم مدیران شهری بنای جلب حمایت شهروندان و اطلاع رسانی شفاف به آنها را داشته باشند و شاید به همین دلیل است که نسبت به سایر شهرها و استان ها میزان مشارکت کمتری از شهروندان مشاهده می شود. براستی این توقع بیجایی است که صحبان اصلی شهر از نمایندگان خود شفافیت و پاسخگویی مطالبه کنند؟

حالا بگذریم رسانه های منتقد حتی در اطلاع رسانی های شهرداری هم جایی ندارند و ظاهرا در این خصوص سیاست حذفی در پیش گرفته شده است اما واقعا شورای اسلامی شهر بعنوان پارلمان محلی نباید فرصت اظهار نظر منتقدان را بصورت کانالیزه فراهم نماید و رسانه های عمومی استان را بعنوان نمایندگان افکار عمومی بپذیرند و صرفا بعنوان میرزا بنویس و گزارشگر آنچه مدیران شهری مایلند منعکس شود به نمایندگان افکار عمومی نگاه نکنند؟ امیدواریم بالاخره بعد از سالها شاهد تغییر رویکرد شهرداری و شورای شهر اراک نسبت به افکار عمومی شهروندان باشیم…

ارادتمند – مدیر مسئول اخبار روزانه استان مرکزی

مطالب مرتبط :

کاهش ۶۱ درصدی بودجه پیشنهادی شهرداری اراک / یتیم کلانشهرها

سال گذشته شهرداری اراک لایحه بودجه ۴ هزار و ۸ میلیارد ریالی را تقدیم شورای شهر کرد و در اقدامی عجیب اعضای شورای شهر که شاید در رویای کلانشهری غرق شده بودند این رقم را به هزار ۲۱ میلیارد افزایش داد، افزایشی که هرگز امکان تحقق آن نبود.

بودجه شهرداری اراک واقعیت یا توهم؟

اگر وضعیت موجود بودجه ریزی در شورای شهر بخواهد به همین ترتیب استمرار داشته باشد یکی از تهدید های آینده مدیریت شهری اراک خواهد بود و می بایست هر چه سریعتر با استفاده از متخصصین مجرب حوزه مالی این نقیصه را برای بودجه سال ۹۵ برطرف کرد.

تحقق بودجه شهرداری اراک غیرممکن است

کارشناس معماری و امور شهری اراک گفت: امکان تحقق این بودجه در گام نخست هم به توهم بیشتر نزدیک بود تا واقعیت، چرا که در شرایط فعلی کشور و روند اجرایی مرسوم و معمول شهرداری اراک تحقق چنین درآمدی خارج از تصور است.

دو دستگی در شورا بر سر اصلاح یا پافشاری بر بودجه مصوب

شهرداری بر اساس وظایف قانونی خود باید- در صورتی که مصوبه شورا، مشکل قـانونی دارد یا امکان اجرایی مصوبه ای برای شهرداری وجود ندارد – با اعتراض کتبی به شورا اعلام کند. / هم اکنون اعضای شورا در برابر اذهان عمومی باید پاسخگو باشند و اینکه چگونه باید به مردم دلایل محقق نشدن بودجه را پاسخ دهند.

جناب رییس تبعات تصویب تخمینی بودجه شهرداری کلانشهر اراک را نمی دانند؟

براستی حضرات عضو شورای اسلامی شهر اراک نسبت به تبعات تصویب بودجه ای غیر متناسب با ظرفیت های مدیریت شهری مطلع نیستند یا این فقط نظر رییس شورای شهر است که قاعدتا نسبت به فرایندهای تصویب بودجه و تاثیرات آن بر مدیریت شهری مطلع نیست؟ در حالی که بسیاری از کارشناسان نسبت به مضرات اینگونه نگاه تخمینی و دم دستی به حوزه برنامه ریزی شهری نگران هستند اظهارات رییس شورای شهر غیر کارشناسی به نظر می رسد…

احتمال اصلاح بخش‌هایی از بودجه شهرداری اراک

رئیس کمیسیون برنامه‌وبودجه شورای شهر اراک گفت: این احتمال وجود دارد که ظرف یک ماه آینده طرح اصلاح و بازنگری بخش‌هایی از بودجه در شورا مطرح شود. / متأسفانه یکی از مشکلات مهمی که شهرداری و شورا در شروع کار با آن روبه‌رو شدند، کلنگ زنی و شروع عملیات اجرایی این پنج تقاطع غیر هم‌سطح بدون نیازسنجی و اولویت‌بندی دقیق بود درحالی‌که اگر به این موضوع توجه شده بود قطعاً تعدادی از این تقاطع‌ها جزء نیاز و اولویت کنونی شهر اراک نبودند…

تصویب بودجه شهرداری اراک با ۲۰۰ درصد افزایش

بودجه تلفیقی شهرداری اراک و سازمان های تابعه با ۲۰۰ درصد افزایش نسبت به سال قبل در نشست عصر دوشنبه شورای اسلامی این کلانشهر به تصویب رسید.

نگرانی عضو شورای شهر از وضعیت بودجه نویسی شهرداری اراک

نایب رئیس شورای اسلامی کلانشهر اراک گفت: افزایش ضرایب در بودجه پیشنهادی شهرداری کلانشهر اراک برای سال ۱۳۹۴ روند معمول دارد و نوآوری، حرکت جهادی و اقتصاد مقاومتی در آن دیده نمی شود.

اعتراض عضو شورای شهر به روند تصویب بودجه شهرداری اراک

آنچه توسط آقای شهردار به عنوان بودجه سال ۹۴ تقدیم شد همچون آب سردی بود بر دل های گرمی که منتظر اقدامات جهادی و سازنده از سوی شهرداری بودند. انتظار می رفت بودجه سال ۹۴ نسبت به سال ۹۳ و سال های قبل از آن دچار تحول اساسی در برنامه ها و سیاست ها باشد…

نیره یوسفی راد – مدیر مسئول هفته نامه وقایع استان

وسعت ابعاد و تاثیرات عزاداری باعث می شود لازم باشد از جوانب مختلف به این امر مهم که به تعبیر امام راحل اسلام را زنده نگه داشته است نگاه شود و بعضا خرافات و بدعت ها و عادت ها ناروا از مراسم عزاداری زدوده شود که البته می طلبد ورود به این حیطه خطیر با نهایت دقت و توجه صورت گیرد تا اصل عزاداری سید الشهداء مورد کوچکترین خدشه و مورد سوء استفاده دشمنان تشیع قرار نگیرد.

در شارع مقدس عزاداری مستحب موکد شمرده می شود. واژه مستحب در معنا کاری است که انسان انجام می دهد تا حب و دوستی کسی را برانگیزد و بعبارتی جلب محبت کند. در بیانی دیگر نافله ها کارهایی زیادتر از واجب شرعی هستند که خداوند تکلیف کرده است و با هدف جلب و جذب محبت خداوند متعال انجام می شود.

با توجه به اینکه امور خیر و نیک همواره از نظر اسلام به عنوان مستحب مورد توجه و تاکید بوده است میتوان گفت که اجازه داریم با هر مستحبی به هر شکلی به خداوند نزدیک شویم و تقرب جوییم و آن را زمینه ساز محبت خداوندی بدانیم ؟ باید دقت داشت که اگر عمل به مستحبی ما را از واجبی چون نماز بازدارد ، یا بدتر از آن به گناه و حرامی بیندازد ، آن عمل ، دیگر مستحب نخواهد بود.

پس اگر نمازهای نافله به نمازهای واجب آسیب می رساند ، نباید آن مستحب را انجام داد. چنان که اگر احیا و شب زنده داری ، موجب قضای نماز صبح شود یا برنامه های عاشورا نماز واجب را به هم زند و موجبات فوت آن شود ، چنین اعمال مستحبی خیر نیست و عامل تقرب به خداوند به شمار نمی رود ، بلکه عین شر تلقی می شود.

نه تنها اذیت و آزار دیگران نه تنها در شرع و عرف نکوهیده است بلکه از گناهان بزرگ هم به شمار می رود. آموزه های اسلامی و روح احکام و قوانین اسلامی تاکید دارند که نه تنها اعمال خیر و صالح ، افعالی است که انسان ها در آن مورد اذیت و آزار قرار نمی گیرند بلکه حتی موجودات دیگر اعم از حیوانات و گیاهان نیز از آزار و اذیت در امان هستند. وقتی خداوند انجام شعائر الهی واجبی چون حج را به گونه ای قرار می دهد که بدون اذیت و آزار حتی برای حیوانات و گیاهان باشد ، چگونه ممکن است انجام شعائر مستحبی چون عزاداری را با اذیت و آزار ، موجب قرب و تقرب به خدا و پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) بداند؟

از جمله حقوق مردم می توان به استفاده هیئت ها از امکانات عمومی همچون برق و آب اشاره کرد. اگر مجوز رسمی از استفاده ار برق شهری و عمومی وجود نداشته باشد، هرگونه استفاده از برق معابر برای انجام شعائر از جمله تزیین معابر با چراغ ها و لامپ ها جایز نیست و استفاده از برق و آب عمومی بدون پرداخت وجه و اجازه رسمی جایز نیست و موجب ضمان است.

پارک اتومبیل و موتور جلوی درب منازل ،بستن راه ها و کوچه ها و معابر عمومی نیز جایز نیست چرا که انسداد راه و ایجاد ترافیک ، تردد و آمد و شد مردم را دچار اختلال می کند و بدون شک معطل کردن مردم و بازداشتن آنها از کار و زندگی خود و تضییع وقت و حوصله آنها به بهانه برگزاری و راه انداختن دسته عزاداری عملی قبیح و ناپسند از نظر اخلاقی بشمار می رود و این هم از گناهانی است که به سبب تضییع حق الناس و اذیت و آزار مردم پدید می آید.

صدای آزار دهنده بلند گوها و نواختن طبل و سنج به گونه ای گوش خراش به ویژه در کوچه و پس کوچه های محلات و علی الخصوص در کنار بیمارستان ها و آسایشگاه ها از جمله مصادیق اذیت و آزار مردم و تضییع حقوق آنان است که می بایست ترک و حقوق مردم رعایت شود. البته این شامل سیستم صوتی اتومبیل ها هم می شود که بعضا در ساعات استراحت و حتی شب ها موجب سلب آسایش مردم را فراهم می آورد.

ریختن زباله و ظروف یکبار مصرف در معابر عمومی که زحمت رفتگران شهرداری را افزون می کند بجز ایجاد ظاهری نا مناسب در شهر موجبات بدگمانی عمومی به عزاداران حسینی را فراهم می کند که از منظر اسیب زدن به محیط زیست ناپسند و منکر محسوب می شود و باز طرف مسئولین هیات ها و متولیان نذری باید مورد توجه و عنایت ویژه قرار گیرد.

سوالی که هر عزادار حسینی باید از خود بپرسد اینست که آیا می توان به قیمت حق الناس و اذیت دیگران عزاداری کرد؟

امروزه عوامل و زمینه های مختلف فکری، فرهنگی و حتی سیاسی ، موجب بروز دگرگونی ها و ناهنجاری هایی در شکل و محتوای عزاداری شده است که این دگرگونی ها از یک طرف عزاداران را از نیل به اهداف اصلی قیام عاشورا بازداشته و از جانب دیگر حساسیت ها ، بدگمانی ها ، افتراق ها و انشقاق ها را در جوامع اسلامی افزایش داده و زمینه های سوء استفاده دشمنان را از مسئله عزاداری فراهم آورده است و باعث می شود تا شکل و صورت عزاداری بر محتوا و حقیقت آن غلبه پیدا کند و عزاداری از فلسفه اصلی اش فاصله بگیرد.

اشکال خرافی عزاداری چون قمه زنی ، زمین بوسی ، رواج زبان حال های مبتذل ، سبک های غنایی ، رواج شیوه های ناپسند سینه زنی و زنجیرزنی در حد آسیب رساندن به خود ، استفاده از آلات موسیقی در عزاداری ها ، اذیت کردن و آزار رساندن به دیگران با روش های گوناگونی چون پخش صداها و نوحه ها از بلندگوهای محافل عزاداری تا پاسی از شب ، ایجاد ترافیک و مانند آن نه تنها موجب تقرب به خدا و پیوند با اهل بیت(ع) نمی شود ؛ بلکه بزرگ ترین توهین به امام حسین (ع) و سایر قهرمانان کربلا به حساب می آید و سبب معرفی وارونه دین اسلام و حماسه سازان کربلا می شود.

التماس دعا

محمد هادی بیات – مدیر مسئول پایگاه اخبار روزانه استان مرکزی

سیاست تا جایی که برای رتق و فتق امور جامعه مفید باشد بسیار هم پسندیده است ولی اینکه این جناح با استفاده از همین ابزار ، رقیب را چنان زمین بزند که نتواند تا در انتخابات بعدی قد علم کند هیچ توجیه عقلانی ، وجدانی و انسانی ندارد. وقتی سیاست ابزاری می شود تا به اصطلاح سر مردم را گول مالی کند و مشغولشان کند تا منافع جناحش تامین بشود و یا با قدرت سیاست منفعت طلبی صورت گیرد و آب از آب تکان نخورد واقعا خیانت محسوب می شود. حالا فرقی ندارد از کدام جناح باشد. با ریش یا بدون ریش… با کت یا کاپشن… با لبخند یا اخم…

جامعه ما تب دارد و متاسفانه کمتر کسی دغدغه این را دارد که این تب ریشه های فرهنگ را می خشکاند. اصلا هیچ فرقی ندارد چه شعاری در پی مخفی کردن این تب یا دامن زدن به آن باشد اما باید باور داشت که غفلت نخبگان از جامعه و فرهنگ در پی بیماری مسری سیاست ورزی جامعه را از اصلاح نا امید می کند. این را باید نخبگان و بالا نشینان جامعه بدانند و هشدار بدهند که مساله اصلی چیز دیگری است که متاسفانه کمتر شاهد این هشدار هستیم و اگر هم بزرگی هشدار دهد اینقدر تب داریم که نمی شنویم و نمی بینیم.

اینقدر تب داریم که متوجه نیستیم رقیب سیاسی هموطن ماست و رقابت سیاسی برای پویایی جامعه و زدودن فساد از ارکان حکومت ها لازم است و بسان دارو اگر بیشتر خورانده شود اثر عکس خواهد داد. سیاست بازی نخبگان نا امیدی اجتماعی و عدم مشارکت را بدنبال دارد. سیاست ورزی افراطی با هر شعاری شکاف های عمیقی در جامعه بجای خواهد گذاشت که در دراز مدت آسیب های غیر قابل جبران به ساختار اجتماع وارد می کند. و این روزها بسیاری سعی دارند از غافله تب داران سیاست ورز جا نمانند.

جامعه امروز ما تب دارد چرا که متوجه نیست به اسم رقابت با رقیب دشمنی با هموطن می کند و ته این دعواهای سیاسی به تضعیف توان و انسخام ملی و خوشنودی دشمنان می انجامد. دشمنانی که در پشت مرزها گوش به زنگ نقاط ضعف نشسته اند. تب داریم که فکر می کنیم می شود این کشتی را شکست و قایقی برای نجات ساخت غافل از اینکه با کوچکترین موجی قایق در هم خواهد شکست. تب داریم که تذکرات رهبری در خصوص وحدت و پرهیز از تفرقه را جدی نمی گیریم و به جنگ سیاسی خود می پردازیم.

و اما در میان این تب داران برخی هم هستند که وانمود می کنند تب دارند و به قصد کسب منافع و یا ضربه زدن به نظام فعالیت می کنند و حاشا که غفلت جماعت تب دار اجازه نمی دهد بدانند و ببینند چه در اطرافشان می گذرد. تحلیل کنند که چرا باید فلان حرف از دهان بهمان جناح خارج شود. چرا باید همیشه در جناحین کسانی باشند که بر طبل افراط بکوبند و از اب گل آلوده دعواهای سیاسی ماهی خود را بگیرند. حتی بعضی وقت ها تبمان اینقدر شدید می شود که مبانی شرعی را هم فراموش می کنیم و می شود آنچه نباید اتفاق بیفتد…

انسان امروز قبل از اینکه نیازمند علم سیاست و ارتباطات ضربدری با جناحین برای پیروزی در رقابت های سیاسی باشد نیاز دارد انسان باشد و تقوی کلید انسان بودن و انسان ماندن است. تقوای سیاسی گمشده این روزهای سیاست بازان و سیاست ورزانی است که گاهی سیاست را پرستش می کنند. وقتی با همه وجود به پدیده ای علاقه نشان دهی که از مرکز ثقل جهان غافل باشی آن پدیده معبودت خواهد بود و با این تعبیر متاسفانه این روزها در همین جامعه مسلمان ما بعضی ها پول و قدرت را می پرستند که ما از آن به تب تعبیر کردیم.

خداوندا لحظه ای و آنی ما را از وجود زیوجودت غافل مگردان. خدایا توفیق ده تا بندگی تو را بنماییم تا سروری جهان نصیبمان گردد. آمین!

ارادتمند – مدیر مسئول مرکزی دیلی

داشتم با خودم فکر می کردم اگر قرار باشد جذب او بشویم و دلمان برایش پر بکشد باید کمی از صفاتش را تمرین کنیم. اگر او رحمان و رحیم است ما می توانیم به وسعمان بنده ای در خور برایش باشیم و بخشنده و بخشایشگر باشیم. اگر او ستار العیوب است می توانیم کمی و فقط کمی عیب های دیگران را بپوشانیم به این امید که روزی آبرویمان را بخرد. اگر او کریم است ما هم می توانیم به وسعمان بخشنده باشیم…

حال اگر مدیر باشیم راضی نمی شویم حتی به قیمت نماز جماعت خواندن اول وقت ما ارباب رجوع ساعاتی پشت در اتاق معطل شود اگر خبرنگار باشیم با یک گوشه چشم و عنایت مدیر راضی نمی شویم حق هزاران نفر را زیر پا بگذاریم و لب از انتقاد ببندیم. اگر نماینده باشیم راضی نمی شویم به تامین منافع خود به قیمت زیر پا گذاشته شدن حق هزاران نفر از موکلانمان.

آری داشتم با خودم فکر می کردم اگر هر کداممان اینگونه رفتار می کردیم چه گلستانی می شد دنیا و چه اسلامی می شد دین ما. گرچه نباید فراموش کنیم که ” اسلام به ذات خود ندارد عیبی ، هر عیب که بینی ز مسلمانی ماست”

خدایا به حال خود واگذارمان مکن … آمین …

التماس دعا – مدیر مسئول مرکزی دیلی

خیلی وقت است بواسطه علاقه ام پی گیر سخنرانی ها و اظهارات مسئولین بزرگ و کوچک استان هستم. خیلی وقت است در سخنرانی هایی حاضر می شوم که صحبت از عدالت علوی است و ظلم دشمنان قسم خورده اسلام از صدر تا کنون را می شنوم و می خوانم. بله، آقایان همه دانای اسرارند و واقف به حکمت ، البته بیشتر این حرفها در عمل کمرنگ و کمرنگ تر می شود تا اینکه شاید با دورتر شدن از محل کار و اداره و سازمان ، در میان غبار فراموشی ناپدید می شود.شاید آفت ما همین دو رنگی ها و تظاهر هاست. حرف برای گفتن بسیار است…
نمی خواهم بگویم فلان مدیر از علی علیه السلام  و صراحتش و صداقتش سخن می گوید ولی دلش نمی آید بادمجان دور قاب چین های رنگ وارنگ اطرافش را از لطف و کرمش مایوس کند و خود از حسن تعریف و تمجدید بی اساسشان فیض نبرد.
نمی خواهم بگویم بهمان مسئول از گریه های شبانه و استغاثه های علی علیه السلام  و نجوایش در چاه سخن بر زبان می راند ولی حاضر نیست مراسم پرفیض معارفه سیاسی یک مسئول را ترک کند و رکعتی را نماز جماعت بخواند ، در حالیکه در شلوغترین روزهای ماه نباید فلان دعای مستحبی کارمندانش آنهم در ساعات اداری ترک شود حتی به قیمت معطلی ولی نعمتان انقلاب پشت درهای بسته…
نمی خواهم بگویم فلان مدیر از داستان علی علیه السلام   و شمع بیت المال ساعتها سخنرانی می کند ولی به انحاء مختلف سعی می کند پیمانکار هم محفلی اش یا یک شرکت سفارش شده در نبرد بزرگ مناقصه دولتی پیروز میدان شود.
نمی خواهم شرح دهم که بهمان مسئول از داستان وااسفای علی علیه السلام  و خلخال پای آن زن یهودی با چه حسی سخن بر زبان می راند ولی حاضر نیست سرش را از پنجره اتاقش بیرون بیاورد و ببیند نداشتن و حسرت خوردن چگونه فقر را از در خانه ها وارد کرده و ایمان را از در دیگر بیرون رانده و نمی خواهم از مدیران و مسئولانی حرف بزنم که عادت ندارند صدای اقشار پایین دستی جامعه را بشنوند و دردشان را چاره کنند.

البته شاید برای ریا و سمحه بارها و بارها نامه ۵۳ نهج البلاغه را خوانده اند و برای من وشما نیز توضیح داده اند که مولای مومنان علی علیه السلام فرمودند :
ثم الله الله فی الطبقه السفلی من الذین لا حیله لهم، من المساکین و المحتاجین و اهل البؤسی و الزمنی فان فی هذه الطبقه قانعا و معترا و احفظ لله ماستحفظک من حقه فیهم و اجعل لهم قسما من بیت مالک . . .
سپس خدا را! خدا را! در خصوص طبقات پایین و محروم جامعه که هیچ چاره ای ندارند و عبارتند از: زمین گیران، نیازمندان، گرفتاران و دردمندان . همانا در این طبقه محروم، گروهی خویشتنداری کرده، و گروهی به گدایی دست نیاز برمی دارند، پس برای خدا پاسدار حقی باش که خداوند برای این طبقه معین فرموده . . .
شنیده اند و بارها خوانده اند که :

• همواره در فکر مشکلات آنان باش و از آنان روی برمگردان، بویژه به امور برخی از آنان بیشتر رسیدگی کن که از کوچکی به چشم نمی آیند و دیگران آنان را کوچک می شمرند و کمتر به تو دسترسی دارند .

• برای این گروه، از افراد مورد اطمینان و خدا ترس و فروتن، فردی را انتخاب کن تا پیرامونشان تحقیق و مسائل آنان را به تو گزارش کنند . سپس در رفع مشکلاتشان به گونه ای عمل کن که در پیشگاه خدا عذری داشته باشی . . .

• بخشی از وقت خویش را به کسانی اختصاص ده که به تو نیاز دارند تا شخصا به امور آنان رسیدگی کنی .

• در مجلس عمومی با آنان بنشین

• سربازان و یاران و نگهبانان خود را از سر راهشان دور کن تا سخنگوی آنان بدون اضطراب با تو گفتگو کند .

• من از رسول خدا صلی الله علیه و آله بارها شنیدم که می فرمود: «ملتی که حق ناتوانان را از زورمندان بی اضطراب و بهانه ای باز نستاند، رستگار نخواهد شد .»

• درشتی و سخنان ناهموار آنان را برخود هموار کن .

• تنگ خویی و بزرگ بینی را از خود دور ساز تا خدا درهای رحمت خود را به روی تو بگشاید .

• آنچه به مردم می بخشی بر تو گوارا باشد و اگر چیزی را از کسی بازداری، با مهربانی و پوزش خواهی همراه باشد .

متاسفانه برخی مدیران این درس ها را خوب بلدند امام دریغ از یک جو عمل! چون احوالپرسی هم نیست و خیلی کم پیش می آید که کسی پی گیر وعده ها و اجرای وظایف مدیران شود روز بروز بر جرات و جسارت معدود مدیران بی مسئولیت افزوده شده بطوریکه الان رسما برخی ادعاهای عجیب و غریبی می کنند که بی سابقه است.
به هرحال مردم از مسئولین صداقت و یکرنگی و تلاش در خدمتگذاری می خواهند آنهم بدون منت.خوشبختانه مردم صادقانه نظام و کارگزارانش را دوست دارند و به عمل کنندگان به اسلام ناب از دل و جان عشق می ورزند و هوشیارانه تشخیص می دهند که کدام مسئول یا مدیر قصد خدمت ندارند و مقصودش چیز دیگری است اما باید مراقب خطا کارانی بود که طمع کارانه دم خود را به نظام گره می زنند و البته تا کنون ماهیت ایشان بر مردم پوشیده نمانده…
سخن از بی مسئولیتی و سهل انگاری مدیران و مسئولین نیست چرا که از قدیم گفته اند اول باید خانه خودمان را آباد کنیم و بعد به محله و شهر و استان و کشورمان بیندیشیم ، باید اول من و مای رسانه ای زانوی همت ببندیم و دندان طمع بکشیم و قید دست اندازی به بیت المال را بزنیم تا جرات داشته باشیم از فساد و تباهی ناشی از بی مسئولیتی ها و سهل انگاری ها و دشمنی های برخی مدیران و مسئولین قلم فرسایی کنیم.
با شکم آکنده از بیت المال که نمی شود جلوی غارتگران بیت المال را گرفت. وقتی رشوه اسم آگهی سفارشی را برای نشریات می گیرد دیگر آن خبرنگار و آن رسانه چه بخواهند و چه نخواهند غلام حلقه به گوش حضرات مدیران خواهند بود.
وقتی رپرتاژ آگهی یک نان بخور و نمیر برای خبرنگار فراهم کند دیگر رویی برای رودر رویی با متخلفان و نایی برای حق طلبی مظلومان باقی نمی ماند و البته بعضی وقت ها این بخور و نمیرها سیری کاذبی به انسان دست می دهد که طفل وجدان را دست و پا به زنجیر و چشم و گوش بسته جلوی گرگ شهوت و زیاده خواهی ، بی دفاع و رنجور رها می کند تا این درنده شیطان صفت بدرد هرچه از حیا و عفت و پاکدامنی و امانتداری و وجدان و هشیاری در وجود انسان باقی مانده و دیگر یک بجای یک خبرنگار و تحلیلگر مسائل اجتماعی فقط یک دستگاه تایپ ، یا پرینتر و یا دوربین عکاسی به جا بماند که براحتی می تواند هر جنایت ضد بشری را مرتکب شود.
آری انسان کم کم انسانیتش را فراموش می کند. این روند آنقدر خزنده و نرم است که شاید وقتی دوزاریمان بیفتد که خیلی دیر شده باشد.
و تازه به یاد می آوریم که قرآن نیز ما را از روز حسرت خوردن آگاه کرده بود .
“و انذرهم یوم الحسرت اذ قضی الامر و هم فی غفلت و هم لا یومنون”/مریم ۳۹
وقتی که قرار است داشته و نداشته هایمان را پیش پای فلان کاندیدای مجلس قربانی کنیم ، وقتی که قرار است از صمیم جان پاچه فلان مدیر قدر قدرت قوی شوکت را مالش دهیم، وقتی قرار است ناموس قلممان را به همبستری فلان محفل یا بهمان جریان سیاسی و یا فلان سیاستمدار پیشکش کنیم ، وقتی که قرار است دنیا و آخرتمان را به آتش نادیده گرفتن بی مسئولیتی ها و بی لیاقتی ها بسوزانیم ، بدون شک دیگر صدای مردم از هنجره توتم قلممان بر نخواهد خواست و رشحه خونش که بر کاغذ جاری می شود لرزه بر اندام ستمگران نخواهد انداخت.
دیگر نمی بینیم آن کودک مظلوم پایین شهری را که در حسرت داشتن یک اسباب بازی ساده می سوزد ، درحالیکه دستفروشی می کند به دستهای گرفته شده فرزندان توسط والدینشان نگاه می کند. دیگر نمی بینیم آن مسکین آبروداری را که در میان زباله ها میوه های سالم را جستجو می کند. دیگر نمی بینیم فقر فرهنگی جامعه ای را که در آتش التهاب بی مسئولیتی معدود مدیران نالایق می سوزد و روز و شب آبستن حوادث دردناکی است که در میان آمارها و نمودار های رند شده گم و کمرنگ می شود.
دیگر نمی بینیم دختران و پسران جامعه به مرداب تباهی و نیستی شهوت و افیون کشیده می شوند و چند قدم آنطرف تر مدیری در حال ارائه آمار توانمندی ها و کرده ها و نکرده هایش است و برخی هم ساده لوحانه برایش سوت و کف می زنند.
باور کنید خیلی چیزهای دیگر را نمی بینیم… رنج ها را باورمان نمی شود. فریادها را نمی شنویم. اشکها را باور نمی کنیم. بخدا نه می بینیم ، نه می شنویم و نه لمس می کنیم. چرا که اگر باور داشتیم و باورمان بود اینقدر رسانه هامان رنگ و بوی لجن سیاست زدگی نمی داد.
اگر می دیدیم و می شنیدیم ، سوزش دلمان در ناله قلممان هویدا بود. دیگر دغدغه مان انتخابات و فوتبال و همایش و جشن و رپرتاژ و تمجید از فلان مدیر نبود که اتفاقا خود را خدای زر و زور روی زمین تصور می کند.
اگر باور داشتیم و ایمان داشتیم به خدمتگذاری ، زیر دماغمان اینهمه مردم در رنج نبودند در حالیکه ما در بی خبری و شاید بی تفاوتی بسر ببریم. اگر از صمیم دل می خواستیم که خدمتی کنیم می شد میکروفون و دوربینمان را کمی اینطرف تر در میان مردم ببریم و صدای آنها را به گوش مسئولین برسانیم تا بدانند اینها که حضرات فکر می کنند دغدغه های دست چندمی مردم هم نیستند و مطالبات بحق و واقعی آنها را به گوش مسئولین برسانیم. می شد بجای رصد کردن برنامه های رپرتاژ خیز!!! نتیجه خلف وعده های چند ده ساله مدیران و مسئولین را رصد می کردیم.
وقتی بدون رشوه گرفتن و با صداقت حرف مردم را بزنیم ، همین مردم مخاطبین شیفته و حامیان ما خواهند بود در حالیکه ما بجای چند صد هزار نفری که بحق به گردن تک تک مان حق دارند و فردای قیامت باید پاسخگویشان باشیم طرف چند ده مدیری را می گیریم که نه آخرتمان را تضمین می کنند و نه می توانند دنیایمان را تامین کنند و در آخر هم ما می مانیم و یک دنیا افسوس و بدون شک دیگر برای جبران خیلی دیر شده است.

وقتی قرار است ناموس قلممان را به همبستری فلان محفل یا بهمان جریان سیاسی و یا فلان سیاستمدار پیشکش کنیم ، وقتی که قرار است دنیا و آخرتمان را به آتش نادیده گرفتن بی مسئولیتی ها و بی لیاقتی ها بسوزانیم ، بدون شک دیگر صدای مردم از هنجره توتم قلممان بر نخواهد خواست و رشحه خونش که بر کاغذ جاری می شود لرزه بر اندام ستمگران نخواهد انداخت.
باور کنید اگر ما بخواهیم و قصد قربت کنیم وعده الهی در موردمان مصداق پیدا می کند و خدای بلند مرتبه ، موفقیت و عاقبت بخیری عنایت می کند. فقط کافی است برایش شریک قائل نشویم و باور کنیم این دنیای بزرگ بر اساس حکمت او می چرخد. فقط کافی است باور کنیم عزت و ذلت ، فقر و برکت ، نعمت و نقمت در اختیار اوست. فقط کافی است توکل داشته باشیم. فقط کافی است در اعماق وجودمان با خودش یک عهد ببندیم و تا پای جان به این عهد پایبند باشیم.
بهر حال حقیر بواسطه نزدیکی به دوستان خبرنگار و اشرافی که به توانمندی های جامعه رسانه ای استان دارم مشکل استان را در این می بینم که کمتر عزم جزمی برای خوب و درست خدمت کردن وجود دارد وگرنه اسباب و وسایل پیشرفت و موفقیت برای عزیزان فعال در این عرصه فراهم است. البته در این مجال اگر گلایه و درد دلی بود بواسطه حرفهای از جنس رسانه ای است که سالهاست در دل دارم و تعمیم این شرایط برای همه عزیزان را بدور از جوانمردی می دانم و امیدوارم به مدد این رسانه نوپای استانی همین معدود سهل انگاری های و حتی ناکارآمدی ها که اثراتی بسیار گسترده و مخرب داشته و دارند در فضای نقد سالم در وهله اول بیان و در فازهای بعدی چاره اندیشی شود.
این جامعه ، بیشتر از اینکه به همایش و اهدای لوح و تقدیر نامه و سمینار و … نیاز داشته باشد به مسئولیت پذیری آحاد جامعه علی الخصوص اصحاب رسانه و خبرنگاران نیاز دارد که شاید یکی از تجلی های این مسئولیت پذیری اصل اساسی و البته مغفول مانده امر به معروف و نهی از منکر باشد که امیدواریم به برکت این جمع رسانه ای در فضای رسانه ای این استان احیا شود.

* غررالحکم ج ۱۰۲

ارادتمند – مدیر مسئول اخبار روزانه استان مرکزی

اولا چند نفر از مدیران ارشد و تصمیم ساز شهری خودشان را جای مردم بیچاره ای که از بد حادثه منزلشان در این طرح قرار گرفته گذاشته اند و از مصیبت های این ده سال شهروندان مظلوم این بخش از شهر خبر دارند؟ آیا مدیران شهرداری و اعضای شورای شهر جرات دارید با دوربین و خبرنگار به میان مردم این بخش بروید و درد دل های واقعی مردم این منطقه را بشنوید؟ چطور می خواهید فردای قیامت پاسخ بازی با منافع مردم و شهروندان اراکی را بدهید؟ چرا تکلیف شهروندان مظلوم اراکی را یکسره نمی کنید؟ باور بفرمایید ده سال زمان کمی نیست. اگر خیلی از خودتان مطمئن هستید بیایید به اتفاق دوربین و قلم خبرنگاران ( با فراخوان عمومی و نه با اشاره یواشکی و بی سر و صدا ) به میان مردم برویم و از نزدیک ببینید که با زندگی مردم چطور بازی می شود اگر مردم نظرتان را تایید کردند که پشتوانه قوی مردمی را دارید و حرفتان اول و آخر محسوب می شود…

ثانیا مهندس شما طوری صحبت می کنید که انگار هیچ نقدی به این طرح وارد نیست و سند بروز نیازسنجی مدیریتی ، عمرانی و اجتماعی این طرح در دستتان است و همه چیز حل شده و صرفا منتظر کلنگ افتتاح پروژه هستید. برادر بزرگوار خواهشا دقت بفرمایید در مدیریت شهری ، شهر را پویا تصور می کنند و طبیعتا نیازهای ده سال پیش یک شهر با نیازهای فعلی آن نه تنها ممکن است مطابقت نداشته باشد بلکه کاملا در تضاد باشد. چطور با قاطعیت بیان می کنید که این طرح بسیاری از مشکلات شهر را حل می کند؟ دقت کنید طرح متعلق به ده سال پیش است و الان سال ۹۳ و در آستانه ورود به سال ۹۴ هستیم. آیا من و شما همان آدم با همان نیازهای ۱۰ سال پیش هستیم؟ ضمنا آیا پل هایی که در اطراف استانداری با تفکری شبیه تفکر شما به مجموعه استانداری و نه شهروندان و از جیب بیت المال با هزینه های گزاف هدیه داده شده مشکلات مناطق دیگر شهر را حل کرده است که الان این طرح در مرکز شهر بسیاری از مشکلات شهر را حل کند؟! چطور به همین سادگی می پذیرید که زمین را سقف بشکافید و طرحی نو در اندازید؟!

ثالثا چرا هیچکدام از مدیران شهری اراک حاضر نیستند توان کارشناسی ضعیف مجموعه مدیریت شهری را بپذیرند و مدام از نظر معدود کارشناسانی صحبت می کنند که تجربه ای در طرحی به این بزرگی نداشته و ندارند؟ چرا نباید تبعات فرهنگی و زیست محیطی طرح هایی مانند نواب که مشابه طرح ۵۵ متری است را بدرستی بررسی کرد و از تجربه های مشابه استفاده کرد؟ آیا نظر اساتید معماری و شهرسازی و اساتید جامعه شناسی را در خصوص طرح نواب می دانید؟ چرا افکار عمومی را محرم نمی دانید و از مشکلات حتمی این طرح برای شهر اراک سخنی نمی گویید؟ چرا نتایج و اسناد کارشناسی این طرح را برای عموم مردم منتشر نمی کنید که افکار عمومی هم مطمئن شود به قول خودتان این طرح پشتوانه کارشناسی دارد؟ آیا کارشناسان خبره مدیریت شهری و ترافیک ( منظورم پژوهشگران و اساتید مطرح کشوری است ) در حال حاضر به مشورت گرفته شده اند تا مشخص شود راهکارهای فنی جایگزین با هزینه کمتر کارایی این لقمه بزرگ برای مدیریت شهری اراک را ندارد و شما با خیال راحت دست به کلنگ ببرید؟ باور بفرمایید هیچ موضوعی علی الخصوص در مدیریت شهری قطعی و تنها راه چاره نیست…

رابعا چرا در حالیکه هنوز پروژه های نصفه کاره زیادی در اراک داریم و شهروندان بدلیل گرفتار شدن در مشکلات حاشیه ای پروژه ها هر روز نسبت به توانمندی های مدیریتی شما و تیمتان مطمئن تر می شوند!!! هوای اجرای طرح عظیم ۵۵ متری به ذهن مبارک شما و اعضای موافق شورا خطور کرده است؟ جناب آقای مهندس از شما که درس مهندسی خوانده اید و تجربه کار عمرانی دارید بعید است اینطور ساده انگارانه براحتی دست به جراحی به این بزرگی بزنید در حالیکه شک ندارم خودتان هم نگرانی های تعیین کننده ای در خصوص اجرای این پروژه دارید؟ جناب شهردار از شما توقع می رود بجز مسئله بیل و کلنگ به مسائل کلان اجرای این پروژه هم بیندیشید و به این راحتی با زندگی و هست و نیست مردم بازی نکنید! بدون شک اجرای این پروژه همانگونه که طرح کردن خبر آن تاثیر گذار بوده ، تاثیرات شگرفی بلحاظ اقتصادی ، فرهنگی ، اجتماعی و زیست محیطی بر شهر خواهد گذاشت ، چند درصد این تبعات شناسایی و چاره اندیشی شده است؟

خامسا می دانم شما و سایر مدیران شهری کمتر وقت پاسخگویی دارید و بدلیل مشغله کارهای بی اهمیت را انجام نمی دهید و احتمالا پاسخ این سوال هم مانند ابهامات طرح جابجایی ایستگاه های اتوبوس و صدها سوال افکار عمومی در خصوص اشتباهات مدیریت شهری به بایگانی تاریخ سپرده می شود. عالیجنابان مدیر شهر دقت کنید تصمیمات شما در زندگی تک تک مردم تاثیرات بسزایی خواهد گذاشت که به هیچ عنوان نباید از تبعات دنیوی و پرسشهای اخروی آن غافل باشید. باور بفرمایید پاسخگویی الان شما بسیار راحت تر از موکول کردن به فردایی است که معلوم نیست عمرمان قد بدهد و صد البته الان امکان جبران کردن و حلالیت خواهی از شهروندان هست ولی فردا حساب و کتاب است و بهشت و دوزخ ، بدون ذره ای اغماض در حقوقی که ممکن است زیرپا گذاشته باشید.

سادسا نمی دانم از اینهمه مسئول و نماینده سینه چاک منافع مردم هیچکدام چرا در این موضوع ورود نمی کنند و قدمی برای کم شدن آلام شهروندان اراکی بر نمی دارند؟!!!

ارادتمند – مدیر مسئول مرکزی دیلی

مطالب مرتبط :

• آصفری: مسئولان بیش از این مردم را در عالم برزخ طرح ۵۵ متری اراک قرار ندهند
• شهردار اراک: اجرای طرح ۵۵ متری مشکلات ترافیکی اراک را برطرف می‌کند
• شهردار اراک:احداث تقاطع، گره ترافیکی اراک را باز نمی‌کند
• تاکید نایب رییس شورای شهر اراک برتخریب منازل محدوده طرح خیابان ۵۵ متری
• شهردار اراک: از انتقادات سازنده و بی‌غرض استقبال می‌کنم
• کاندیدای شورا : طرح ۵۵ متری توجیه نداشته باشد باید از دستور کار شهرداری خارج شود
• احتمال دخالت دولت برای تعیین تکلیف پروژه ۵۵ متری اراک
• انتقاد جدی از بلاتکلیفی طرح ۵۵ متری و عدم پاسخگویی مسئولین
• روزنامه عطر یاس و پروژه ۵۵ متری کلانشهر اراک
• تاکید شهردار اراک بر تعیین تکلیف پروژه های شهری
• پروژه ۵۵ متری ماهیتی بی ریشه برای اراک می سازد

شنیده ام بعضی زودتر هوای انتخابات به سرشان زده و قرار است از مطالبات من و تو استفاده کنند و از این نمد کلاهی بسازند برای خود و سودای رایزنی و شاید راهزنی داشته باشند ، شنیده ام بعضی دیگر صابون جنگ های زرگری رسانه ای به دلشان می زنند که فرصت مطرح شدن آنهم در آستانه انتخابات بسیار مهم و حیاتی است و بالاخره سیاستمداران مترصد فرصت های نابی اینچنین هستند ، شنیده ام برخی گره بر ابرو انداخته اند که ای وا مصیبتا و زبان به شکوه گشوده اند که در میان اینهمه خوشی و نعمات چرا باید از این استان انتزاع کرد و تحلیل های روشنفکری از خودشان صادر کرده اند…

اما در میان هیاهوی همه آنهایی که بعضا حتی نمی دانند برای چه دارند داد و فریاد می کنند لازم دیدم نظرم را بعنوان یک شهروند از استان فارغ از مرکز نشینی یا شهرستانی بودن بنویسم ، تا در این هیاهوی غریب لجبازی های سیاسی و فکر کردن به منافع و مضرات رفتن یا ماندن در مرزهای سیاسی و فرضی یک استان ، گوش بالانشینی صدای گلایه و درد دل مردم استان را بشنود تا شاید دل مسئولی به رحم آمد و فکری به حال مشکلات روز افزون استان بکند که اگر چنین شود همدلی مردم استان هیچوقت اجازه گسست را نخواهد داد.

در ابتدا باید بپذیریم اگر واقعا مردم شهری از شهرهای استان مایل باشد به استانی دیگر بپوندند واقعا مصیبتی رخ نداده و حتی باید خوشحال هم باشیم که گوشه ای از این مرز پر گهر آبادتر شود و مردمش خوشحال تر به زندگی بپردازند ، پس این سخنان در رد یا قبول انتزاع نیست بلکه مایلم همه را به تفکر و رفتار از روی تعقل و گفتگوی منطقی و صادقانه دعوت کنم. چیزی که این روزها بی تعارف کمتر شاهدش هستیم، عنصری حیاتی که توسعه و هم افزایی ما در گرو آن است و سالهاست بخاطر مشغله های گوناگون از آن غافل شده ایم و شاید این اولین نشانه گسست باشد.

متاسفانه سالهاست مطالبات مردم بواسطه سیاست زدگی سطوح میانی مدیریت در میان نخبگان سیاسی جامعه جستجو می شود و طبیعتا حرفهای واقعی و درد های اصلی ولی نعتان نظام در میان انبوه توقعات و تعارفات سیاسی گم می شود و ایکاش مخالفان و موافقان انتزاع قبل از اینکه چهره بر افروخته دارند و ابرو گره بزنند به این مهم بیندیشند که چقدر مطالبات سیاسیون استان با مطالبات مردمی قرابت دارد؟ آیا آن سیاستی که قرار بود نماد دیانت شود در میان سیاسیون ساری و جاری است؟ سیاست ورزی توام با عقلانیت و انصاف و تعهد…

بی انصافی است بگویم همه مطالبات مردمی محقق نشده اما در بخش توسعه عدالت محور ضعف های فاحشی از مرکز تا اطراف استان وجود داشته و دارد. مطالبات بحقی که سالها و سالها تلنبار شده و طبیعتا روزی این زخم سرباز می کند و شاید مداوا کردنش در کوتاه مدت میسر نباشد و این زخم کهنه خسارات جبران ناپذیری به استان وارد کند. راستی نیازی به شمارش رنجهایمان نیست ، خواستم خیالت را راحت کنم مرکز نشینان هم درگیر مشکلات تو هستند و در این میان با تو هم دردیم که بلحاظ مدیریت توسعه گرا در فقر شدید بسر می بریم و در موضوعات بهداشت و درمان ، مدیریت شهری ، راه و شهرسازی و سایر مولفه های توسعه تفاوت چندانی بین ما نیست و عملا همگی از سوء مدیریت جدی رنج می برده و می بریم و کمتر درد دلمان را شنیده اند…

اما از طرفی نباید به آسانی به وعده های سر خرمن سیاسیون دل سپرد و به موج سواران سیاسی فرصت جولان داد. افکار عمومی در استان باید نسبت به عدم قرابت و شکاف جدی فرهنگی و سیاسی و اجتماعی شهرهایمان با استان های همجوار آگاه و هوشیار باشند و بدانند تغییر مرزهای سیاسی هیچوقت جغرافیای سرنوشت را عوض نکرده و نمی کند و این تنها امت ها هستند که اگر بخواهند می توانند سرنوشت خود را عوض کنند آنهم با مطالبه گری و کوشش برای تعالی و توسعه. بدون شک پرداختن عجولانه ، غیر تخصصی و احساسی به امر انتزاع و الحاق می تواند تبعات جبران نا پذیری برای استان و علی الخصوص مردم شهرهای جدا شده داشته باشد.

طبیعی است یک استان با اضافه شدن شهرستان هایش در بعد بودجه با رشد مواجه می شود و این منابع جدیدی است که هر عقل سلیمی جذب آن را می پذیرد اما چه ضمانتی هست که منابع جذب شده در محل خود و برای پاسخگویی مثبت به مطالبات مردمی هزینه شود؟ چه تضمینی هست با وجود شکافهای مذکور خواسته های مردم مظلوم این شهرها بازیچه متامع سیاسیون نشود؟ و بعبارتی چه تضمینی هست وضعمان از این بدتر نشود؟ بدون شک مرزهای جدید ، تعاملات فرهنگی و اجتماعی جدید هم بدنبال خواهد داشت ، چه تضمینی هست مردم در تعاملات جدید متضرر نگردند؟ و چه تضمینی هست صنایعی که حداقل در وضعیت فعلی چرخشان بصورت نسبی برای مردم منطقه می چرخد ، فدایی توسعه استان تازه توسعه یافته نشوند؟

در پایان آرزو می کنم ایکاش فرصت بررسی و مطالعه کارشناسی و علمی روند توسعه استان با در نظر گرفتن معیارهای محلی و منطقه ای برای مناطق مختلف استان و استفاده از نظر کارشناسان محقق می شد تا همین امر زمینه ای برای رفع مشکلات مردم مناطق مختلف فراهم آورد و با همت مسئولین دلسوز و مجمع نمایندگان ، عزم استانی برای توسعه نهادینه و اجرایی می شد. در ضمن از مسئولین استان دعوت می کنم با حضور در بین مردم با درد دلها و مشکلات ایشان آشنا شوند تا بتوانند با تصمیم سازی برای رفع مشکلات و محدودیت ها بیش از گذشته فرصت هم افزایی و همگرایی را در استان افزایش دهند و زمینه استفاده از استعدادهای بومی و منطقه ای را برای رشد استان فراهم آورند.

ارادتمند – برادر کوچک شما – یک هم استانی!

مدیر مسئول اخبار روزانه استان مرکزی

شاید اگر در زمان حاکمیت آشکار غیر بومی هایی از تبار وند ها و فر ها که هنوز هم شاهدیم سایه شان بر پیکره مدیریتی استان سنگینی می کند برخی اتفاقات مبهم حوزه مدیریت شهری در مرکز استان روی می داد می شد با تعبیر اینکه در استان دلسوزی وجود ندارد و طبیعی است که زعمای غیر بومی دغدغه ای جدی برای پیشرفت بنیادی استان ندارند ساده انگارانه گذشت ( و بحق به مردم این دیار ظلمی فراموش نشدنی روا داشت ) ولی حالا که از استاندار و معاونین تا فرماندار ، شورای شهر و شهردار بومی استان محسوب می شوند چرا وضعیت نامطلوب خدمات و توسعه زیرساخت های شهری را مورد توجه قرار نمی دهند؟

متاسفانه پروژه های نیمه کاره ای که قدمت آنها به دهه گذشته می رسد و در مرکزی ترین نقاط شهر به حال خود رها شده اند خودنمایی می کنند و در دوره های گذشته نه تنها اهتمامی برای تکمیل آنها نبوده بلکه با دست به کلنگ شدن های غیر کارشناسی بنای پروژه هایی دیگر هم گذاشته شد که هیچوقت طعم افتتاح واقعی را به خود ندید و این نیمه کاره های مزاحم بسان زخم هایی عمیق بر پیکره ناتوان شهر حالت احتضار کنونی را موجب شده است. جالب اینجاست اصولا همه آنهایی که آمده اند و حتی می آیند با چشم پوشی از زخم های گذشته نسخه جراحی اعضای سالم را تجویز می کردند بدون اینکه زخم های گذشته را مداوا کنند ، با علم اینکه فرصت این جراحی عضو نسبتا سالم را نداشته و نخواهند داشت. بهرحال جدا این پیکر بی جان که در حال احتضار است ، حالا اسمش می خواهد کلانشهر باشد یا غصبه یا هر چیز دیگر ، نتیجه اینهمه اهمال کاری گذشته و اکنون خیلی هاست و مشکلات شهروندان را رقم زده که متاسفانه در همه محاسبات مدیران بعنوان آخرین مولفه مورد توجه و عنایت قرار می گیرند.

سوالی که باید مدیران استان پاسخ دهند و اصولا تا بحال حتی قبل تری هم از زیر پاسخگویی آن فرار کرده اند اینست که اولویت های موضوعی و مصداقی و برنامه جامع شما برای مدیریت شهر چیست؟ چرا برنامه های خود را برای شهروندان و افکار عمومی منتشر نمی کنید تا مردم هم تکلیف خودشان را بدانند؟ چرا نسبت به قبول تبعات دستکاری های مدیریتی خود در شهر و پاسخگویی در برابر مردم اهتمامی ندارید؟ چرا نباید طرح ها و برنامه های قابل اجرا در شهر را با معیارها و توجیهات فنی و کارشناسی به مردم عرضه کنید؟ و در پایان اینکه چرا مدیریت واحد شهری را جزو اولویت های خود نداشته و ندارید؟ آیا فقط با مردم در زمان انتخابات شورا آنهم با شعارهای عوام فریبانه در قالب پوستر و سخنرانی و پیامک باید تعامل داشت یا وقتی خر مرادتان از پل گذشت هم نسبت به شعارهای گذشته تان پایبند هستید که رفع مشکلات مردم اولویت اول شماست…؟!!!!

حالا شما مخاطب عزیز درباره صحت و واقعیت این جملات توضیح دهید : مدیریت شهری اراک؛ واقعا پاسخگو و مسئولیت پذیر است! رضایت شهروندان و افکار عمومی برای مدیران شهری اولویت اول است! تمامی پروژه های توسعه شهری با توجیهات محکم کارشناسی انجام می شود! برنامه ریزان شهری اراک از سطح دانش آکادمیک و تجربه عملیاتی مناسب برای مدیریت این کلانشهر برخوردارند! مدیران شهری اراک نسبت به نحوه هزینه کرد بیت المالی که زیر دست آنهاست وسواس و نظارت دقیق دارند!

 ارادتمند – مدیر مسئول پایگاه خبری تحلیلی استان مرکزی

در این مجال می خواستم در مورد اصول و شقوق مدیریت شهری و استانی واحد مطلبی را با نگاه کارشناسی بنویسم اما بواسطه رسیدن آلودگی هوای اراک به هشت برابر حد مجاز که جای هیچ تذکر و ابهامی را باقی نمی گذارد این چند خط را تقدیم همه مدیران عزیز می کنم. امیدوارم قبل از اینکه دوستان دست به تلفن شوند و ..! خواهش می کنم با دقت و تمرکز کافی این مطالبات را که بخش عمده ای از مطالبات مردم مرکز استان مرکزی است مطالعه بفرمایند و وجدانشان را قاضی کنند…

خدمت همه مدیران عزیز که هر کدام بنوعی در وضعیت کنونی سهیم و دخیل هستید خسته نباشید عرض می کنم. این خسته نباشید و تبریک ویژه بابت رسیدن آلودگی هوای اراک به هشت برابر حد مجاز است که بدون شک خطری جدی برای سلامت شهروندان محسوب می شود و وظیفه شرعی و قانونی آقایان مدیران ، رفع این شرایط اضطراری و رفع زمینه های بروز چنین شرایطی است.

شاید طبیعی باشد که گاز کم داشته باشیم آنهم در این شرایط اضطراری سرما و عدم وجود الگوی صحیح مصرف ، شاید طبیعی باشد که نتوان یک نیروگاه موثر در شبکه برق کشور را به این راحتی ها وادار به خاموش کرد ، شاید طبیعی به نظر برسد که نیروگاه مازوت بسوزاند تا چراغ خانه ایرانیان در شبها خاموش نماند ، اما طبیعی نیست که مدیریت شهری و استانی دست روی دست بگذارد و شاهد ادامه این شرایط باشد و حتی برای کاهش سایر عوامل موثر در آلودگی هوای اراک کاری صورت ندهد. جای خالی بی برنامگی و بی مسئولیتی ادارات و دستگاه های مختلف در این برهه حساس که نفس های شهروندان اراکی به شماره افتاده است خالی است. از بحث خلاقیت در خدمتگزاری که بگذریم به نظر می رسد دستگاه ها باید بیش از گذشته و دلسوزانه تر وظایف قانونی و شرعی خود را پیگیری نمایند و دستگاه های نظارتی هم کمکاریها و تخلفات احتمالی را با جدیت بیشتری مورد رصد و برخورد قرار دهند.

اصلا اراکی یا شازندی یا دلیجانی و یا ساوه ای… چه فرقی می کند یک شهروند نه بلکه هزاران نفر از شهروندان استان مرکزی، شهروندان ایرانی ، نفس هایش بواسطه ندانم کاری و بی مسئولیتی برخی مدیران به شماره افتاده است. آیا جان مردم بی ارزش است؟ متاسفانه در دولت قبلی و توسط شورای شهر قبلی از محل بودجه کاهش آلودگی شهر اراک هزینه هایی شده است. اما کسی می داند طبق کدام طرح کارشناسی و نیازسنجی؟ کسی می داند که آلودگی ناشی از ترافیک خودروها در مرکز شهر اراک به ساخت پل زیر گذر و روگذر در اطراف استانداری چه دخلی دارد؟ کسی می داند چه تعداد درخت برای ساخت و سازهای اطراف استانداری قطع شده است؟ کسی می داند در سطح شهر اراک چقدر طرح نیمه کاره داریم؟ کسی از طرح مسکوت ۵۵ متری خبر دارد؟

البته از یک نکته هم نباید غافل بود و آنهم اینکه واقعا نباید بگوییم دولت قبل و شورای شهر قبلی و … چرا که اکثریت مدیران دولت قبلی هنوز سرکارند و برخی اعضای شورای شهر قبلی در شورای جدید حضور دارند، تیم مدیریتیو اجرایی شهرداری با تغییرات مختصری هنوز بر مسند خود هستند. دولت عوض شده ولی نمایندگان اراک در مجلس که دو سال است در مسند کار می باشند. توقع مردم استان از مدیریت ارشد استان اجرای شعارهای دولت یازدهم در همه شقوق مدیریت استان است که متاسفانه کمتر مورد توجه قرار می گیرد.

چرا یک طرح ترافیک جامع در بافت مرکزی شهر اراک نداریم؟ طبیعی است که در این مسیر تنها شهرداری و شورای شهر مقصر نیستند. بدون شک برای طرح ترافیک دستگاه های دیگری هم اعم از فرمانداری و حتی استانداری و پلیس راهور و … هم باید نظر کارشناسی خود را اعلام کنند. اما نکته اینجاست که مدیریت واحد شهری که برای آینده و توسعه و حتی اصلاح این شهر باید نقشه جامع داشته باشد حلقه مفقوده این کلاف سردرگمی است که یک روز با بحران برف دستپاچه می شود و نمی داند چه بکند و یک روز با اضطرار آلودگی هوا ، خدا خدا می کند که بادی بوزد و … آخرش هم یک دستگاه یا ی فرد مقصر معرفی می شود و این سالها عادت کرده ایم حتی انها که بظاهر مقصر هم معرفی می شوند نه تنها استعفا نمی دهند بلکه از افکار عمومی شهروندان عذرخواهی هم نمی کنند…

آیا صد در صد یک بحران مثل اضطرار آلودگی هوا به نیروگاه مرتبط است؟ آیا با فرهنگ سازی و استفاده از ظرفیت های قانونی ، اجتماعی و فرهنگی نمیتوان این بحران را به حداقل کاهش داد؟ شرکت گاز ، دانشگاه علوم پزشکی ، ادارات صنعت و تجارت ، ورزش و جوانان ، آموزش و پرورش ، فرهنگ و ارشاد ، میراث فرهنگی و گردشگری ، رسانه های استانی و شبکه آفتاب و … در خصوص فرهنگ سازی مصرف گاز و برق خانگی چقدر فعالیت داشته اند و چقدر برای حل این مشکل بسیج شده اند؟ چقدر از همه ظرفیت سازمان های مردم نهاد و خیریه و حتی ظرفیت های فرهنگی و هنری هنرمندان استان و نیز رسانه های استانی برای جریان سازی در خصوص کاهش دامنه این بحران و بحران های مشابه استفاده نموده ایم؟ آیا پیشگیری مقدم بر درمان نیست؟

شاید بحران آلودگی مانند بحران برف که با تغییر فصل فعلا مرتفع شد ، با وزش باد و نزول باران و برف دیگری موقتا از بین برود و شاید این مشکلات از حافظه کوتاه مدت مردم براحتی پاک شد ، اما نباید فراموش کنیم که بدون شک با این روش مدیریت در استان بحران های دیگری مثل بحران آب در تابستان در راه است؟ آیا برنامه ای برای تبدیل تهدیدات به فرصت های اجتماعی و فرهنگی داشته ایم و داریم؟ اعلام یک روز بدون خودرو در سطح استان چقدر برای مدیریت ارشد استان هزینه دارد؟ آیا تا بحال مسئولین موردی را صادقانه از مردم خواسته اند که اجابت نشده؟ چقدر برای فرهنگ سازی استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی تا کنون تلاش شده است؟ اگر تلاش هم شده آیا بررسی کرده ایم چرا باید نتیجه این باشد؟ سراغ این را گرفته ایم مشکل از کجاست؟

وقتی پیگیر این مسائل می شویم به این نکته می رسیم که شاید بدلیل مشغله کاری این موارد به ذهن مسئولین نمی رسد. طبیعی هم هست که با این روزمرگی ، بروکراسی و کاغذبازی اداری وقت اینطور کارها را کمتر داشته باشند ، پس جایگاه مشورت و مشاوران که مورد تاکید دین مبین اسلام و سیره ائمه طاهرین بوده چه می شود؟ شاید فکر کنید مشاوران نیستند اما اتفاقا مشاوران در دستگاه های مختلف وجود دارند و با وجود خیل عظیم مشاوران دستگاه های مختلف اینهمه بحران داریم. بحران های خود ساخته ای که نتیجه ندیدن فرصت ها و تهدیدات است. و شاید حلقه مفقوده این زنجیره مدیریت مطلوب نظارت باشد که متاسفانه کمتر نگاه پیشگیرانه دارد.

جناب آقای استاندار ، آقای فرماندار ، نمایندگان مجلس و شورای شهر و مدیران اجرایی استان…! پس این این مشاوران و کارشناسان و معاونان و به اصطلاح اتاقهای فکر دارند به چه چیزی فکر می کنند و به چه کار کارشناسی مشغولند؟ شاید بخشی از این موارد به نگاه های صرفا سیاسی و نیز عدم نگاه تخصصی و کارشناسی برخی از این مشاوران برگردد که پیشنهاد می گردد حداقل در کنار این لشگر رفقا که در مسند مشاوره از آنها بهره می برند از برخی کارشناسان بومی ، خبره و تحصیلکرده هم مورد استفاده قرار بدهید. باور کنید خبرگان استان در فنون و صنوف مختلف دست همکاری شما را برای رفع مشکلات استان رد نخواهند کرد. بدون شک نخبگان استان در حوزه علاقه و فعالیت خود طرح های منحصر بفرد و خلاقانه ای برای رفع مشکلات استان دارند. البته اگر بخواهید و با هدف خدمتگزاری قدم پیش بگذارید با کمترین هزینه بیشترین خدمات را به استان خواهید داشت و نامتان برای همیشه در اذهان مردم مظلوم استان ماندگار خواهد شد. کافی است به توانمندی های نخبگان واقعی و دلسوز استان در موضوعات مختلف اعتماد کنید.

درست است وضعیت استان در حوزه دانشگاهی ایده آل نیست اما نباید و نباید از ظرفیت های کارشناسی و پژوهشی دانشگاه های استان در موضوعات مختلف غفلت کرد. بهرحال استان و بخصوص شهر اراک با بیش از ۲۰ هزار نفر دانشجو و صدها استاد دانشگاه میتواند طبق فرمایشات ریاست محترم جمهوری با حسن اعتماد و انگیزش های مسئله محور نباید در بخش های مختلف با مشکلات مختلف دست به گریبان باشد. امیدواریم مدیریت ارشد استان برای کمک گرفتن از دانشگاه ها در راستای توسعه همه جانبه استان هر چه زودتر دست بکار شوند و البته برای تنویر افکار عمومی بصورت دوره ای گزارش هم بدهند که اگر سنگ اندازی و عدم توفیقی وجود داشته مردم بدانند عیب کار از کجاست. مثلا مردم بدانند چرا وقتی که استانداری همه خلاقیت و ظرفیتش را بکار گرفت ، نمایندگان همه تلاششان را کردند ، دستگاه قضایی و ضابطان هم همکاری لازم را انجام دادند ، اداره صنعت و تجارت استان هم تدبیر لازم را به خرج داد اما هنوز موفق نشده ایم به نص قانون در خصوص جابجایی آلومینیوم عمل کنیم…

از بحث مشاوران که بگذریم به این نکته می رسیم چرا باید مدام و در برهه های زمانی یک نوع بحران تکرار شود؟ مگر برای اولین بار است که بحران آلودگی را شاهدیم؟ آیا این بحران ها قابل پیش بینی نیست؟ چرا حداقل چاره ای برای کاهش دامنه اثرات این آلودگی نمی کنیم؟ چرا با کمکاری خود منابع ملی مادی و معنوی را در بخش درمان هدر می دهیم؟ چرا در اجرای قوانین پیشگیرانه دستگاه های نظارتی و اجرایی استان کار خود را بدرستی انجام نمی دهند؟ چرا این دست مطالبات در رسانه های استان بازخوردی ندارد؟ چرا از مسئولین خواسته نمی شود در مقابل افکار عمومی پاسخگوی نتایج تصمیم سازی ها و فعالیت های اجرایی خود باشند؟ و چراهایی از این دست که متاسفانه کمتر پاسخ داده می شود…

بهر حال ظرفیت های قانونی و مشروع نظام مقدس جمهوری اسلامی و مقبولیت دولت محترم جناب آقای دکتر روحانی می تواند با حسن مدیریت و تصمیم گیری های خردمندانه و به موقع در سطوح میانی و پایینتر به فرصت های بی بدلیل خدمتگزاری به جامعه بدل گردد و بخش بزرگی از مشکلات روزمره مردم را کاهش دهد که امیدواریم مورد توجه مدیران استان و شهرستان قرار گیرد. در پایان برای همه مدیران دلسوز و خدمتگزاری که بی چشم داشت برای رشد و آبادانی استان مرکزی تلاش می کنند از درگاه خداوند متعال سلامتی و توفیق مسئلت داریم.

ارادتمند – مدیر مسئول پایگاه خبری تحلیلی استان مرکزی

ومن کلام له علیه السلام فی الامر بالمعروف و النهی عن المنکر اعتبروا ایهاالناس , ای مردم ! عبرت بگیرید .

خداوند باولیاء خود پند داده است که مانند علماء یهود از امر بمعروف و نهی از منکر سرباز نزنند زیرا پیشوایان یهود , جور و ظلم ستمکاران را مینگرند و آنان را از این کار زشت نمیترسانند و برحذر نمیدارند بامید آنکه از پرتو مرحمت ستم پیشگان بنوائی برسند و از دست آنان گزند نبینند و برای اینکه دو روز , خوش زندگی بکنند و غبار ناراحتی بر دامن دلشان ننشیند از گفتن حرف حق هراسناکند .

در حالیکه پروردگار بزرگ میگوید : فقط از من بیمناک باشید و از مردم عاجز و زبون نهراسید و نیز خداوند کریم میفرماید : مردم با ایمان کسانی هستند که امر بمعروف و نهی از منکر میکنند , زیرا اگر درمیان مسلمانان این دوامر رواج بیابد کارها بصلاح میپیوندد و بنیان ملک و ملت استحکام میپذیرد.

اگر مردم بکارهای نیک بگرایند و از دشواری آن باک نداشته باشند طومار ظلم در هم می پیچد, اندیشه های مردم پاک میشود , نور صلاح و فلاح در دلها میتابد , حق بحق دار میرسد و زورمندان بدسگال مانند گرگ بناتوانان حمله ور نمیشوند و محتکرین خون ضعفا را نمیمکند و رحم و انصاف از خانه مردم رخت بر نمیبندد.

ای مردم که در دانش شهره شهر هستید و در نیکنامی زبانزد خاص و عام میباشید , خداوند آنچنان اهمیت و احترامی از شما در دل مردم بوجود آورده است که قوی از شما حساب میبرد و ناتوان شما را احترام میکند , حتی در کسانیکه بر آنها فضیلتی هم ندارید از عنایت خداوندی نفوذ دارید و چنان آبروئی کسب کرده اید که توانگران بامر شما حاجت نیازمندان را برمیآورد و هنگامیکه از کوچه و خیابان میگذرید مانند پادشاهان شکوه و عظمت دارید و مقام و مرتبت شما با پیشوایان و بزرگان قوم برابری میکند . خداوند این شوکت و قدرت را بشما ارزانی داشت که از حقوق خداوند دفاع کنید ولی شما آسوده خاطر نشسته اید و جنبشی نمیکنید .

***

حق ضعفا و بینوایان تضییع میشود و شما تماشاگر هستید و دم برنمیآورید ولی تاحق خودتان بمخاطره میافتد بدست وپا میافتید و بهر سو میدوید.

حاضر نیستید در راه خدا جزئی مخاطره ای شما را تهدید کند .

فقط در فکر جلب نفع برای خود و فامیل خود هستید و با این حال آرزو دارید در قیامت شعله عذاب الهی دامان شما را نگیرد و بهشت را مالک شوید و همنشین پیغمبران باشید .

ای راحت طلبانیکه بهشت را آرزو میکنید, من میترسم که در روز جزا بجای شهد نعمت , زهر عذاب و درد بشما چشانده شود و این آرزوهای بیجای شما سرابی بیش نباشد.

میترسم که با این بی اعتنائی باحکام خدا عاقبت در خشکزار معاصی بمانید, در آرزوی زلال نجات با لب تشنه بهرسو بدوید و عاقبت در کویر بدنامی و ناکامی جان بسپارید.

لطف خداوندی شما را بهمه چیز رسانده است و در پرتو عنایت خداوند بکرامت و بزرگواری رسیده اید ولی خداشناسان را اکرام نمیکنید.

شما با چشمان خود بخوبی می بینید که حقوق خداوندی ادا نمیشود و پیمان او را میشکنند و دم برنمیآورید ولی برای پشیزی حقوق از دست رفته پدرانتان فریاد میکشید و ضجه میزنید.

حقوق رسول خدا را پامال میکنند و بیغما میبرند , هزاران کور و کر و بینوا در شهرستانها از بینوائی ناله میزنند و شما باین مناظر رقت انگیز مینگرید .

ستمکاران مردم ضعیف را زیر لگد میکوبند و شما بجای امر بمعروف کار را با چاپلوسی و تملق میگذرانید. فقط برای اینکه دو روز زندگی کنید.

مسبب تمام این بدبختیها شما مسامحه کاران هستید که از امر بمعروف و نهی از منکر پاکشیده اید . بزرگترین مصیبت و رنج از آن شماست که دست از وظائف خود کشیدید و در اجرای احکام حلال و حرام خداوند قصور ورزیدید و مرتبه عظیمی را از خود سلب کردید و مقام عالی شما به پستی نگرائید مگر اینکه از خدا جدا شدید و او را فراموش کردید و با دانستن دلائل بیشمار در احکام خدا بین شما اختلاف بوجود آمد و بواسطه همین اختلاف ها رشته کار از دست شما در رفت و بدست زورگویان ستم پیشه افتاد و شما نشسته اید و بفجایع آنان نگاه میکنید و احکام و امور خداوند را تسلیمشان کرده اید و این ستمگران خیره سر درپی شهوترانی و کامجوئی خویشند .

شما برای اینکه از مرگ میترسید و برای آنکه بچند روز عمر گذران علاقمندید خدا را فراموش کرده اید و باستمکاران مماشات روا میدارید , آنان بستم خویش مشغولند و شما سرگرم زندگانی آلوده و بی حقیقت خود هستید .

از حقوق بدبختان دفاع نمیکنید و مشتی بیچاره از پا افتاده را زیر دست و پای جابرین قلدر رها کرده اید و این ستمکاران خدا ناشناس گروهی ضعیف بینوا را باطراف و اکناف تبعید میکنند .

کشور باآراء ناصوابشان زیرورو میشود و گروهی بزرگوار در برابر خود رائی و خیره سری آنان خوار میشوند .

این ستمکاران از خداوند قهار نمیهراسند و به پشت گرمی عده ای فتنه جو با ایزد جبار بستیزه برمیخیزند چند تن مداح و چاپلوس برای سیم و زر در شهرها و ولایات بر فراز منبرها میروند و در تحسین و تمجید این ستمگران فریاد میزنند و گلو پاره میکنند .

این ستمکاران با آنکه توانائی کمترین دفاع از خود را ندارند مردم را بنده خود کرده اند .

شگفتا ! که این سنگدلان چه ظلمهائی در زمین میکنند و حکام و نمایندگان آنان چه زور هائی بمردم میگویند, بالاخره خداوند عادل بین ما و ایشان حکم میکند .

پروردگارا ! تو آگاهی که من این سخنان را نمیگویم برای اینکه چند روز بفرمانروائی برسم و آرزوی آنرا هم ندارم , تو میدانی که من مشتاق اصلاح دین تو هستم و خواستار آبادی شهرها و آزادی مردمم و نمیخواهم که بندگان مظلوم تو در دست ستمگران باسارت بیفتند.

این ستمکاران میکوشند چراغ هدایتی را که پیامبر(ص) , میان امت بر افروخته است خاموش کند ولی توکل ما بر خداست و ما بسوی او بازمیگردیم و بازگشت همه بسوی اوست.

منبع : سخنان حسین ابن علی علیه السلام – نامه ها,خطبه ها,کلمات قصار, ترجمه و شرح مهدی سهیلی,انتشارات اشرفی ,چاپ پنجم تهران ۱۳۶۱

انتخاب وبازنویسی :سید منصور حیدری-اراک آذر۱۳۹۱

آیا رفتار و کنش های مدیران شهری می تواند روند معکوس  توسعه شهر اراک را در سالهای اخیر به روال طبیعی و معقول خود برگرداند؟ آیا می خواهیم فقط بر شهر مدیریت داشته باشیم و یا اینکه به معنای واقعی مدیریت شهری اعمال شود؟ اینکه مدیر بودن ما مهم است و یا اینکه خود شهر از اهمیت محوری برخوردار می باشد؟

برای پاسخ دادن به این سوال باید وظایف و اختیارات شوراها و شهرداری ها را مرور کنیم که در مجالی دیگر بدان خواهیم پرداخت اما مخلص کلام اینست که تیم مدیریت شهری نیاز به مدیران مجرب ، با هوش و توانمند و ریسک پذیر دارد که بصورت کلی خبرگی این تیم ، منجر به توسعه و آبادانی شهر خواهد شد. طی سالهای اخیر داشتن شوراهایی دلسوز و امین یا شهردارانی به نسبت توانمند ، به تنهایی نتوانسته گره از کلاف سردرگم مدیریت شهری اراک بگشاید.

بعبارتی متاسفانه همیشه یک یا چند سر این کلاف در هم تنیده بنوعی قصد باز شدن نداشته است. در مقطعی وجود شورایی دلسوز و امانتدار و در مقطعی دیگر شهردارانی ریسک پذیر ، جسور و بعضا توانمند نه تنها برای شهر یک فاکتور مثبت تلقی نشد بلکه بدلیل عدم تناسب با الباقی تیم مدیریت شهری ضربات مهلکی بر پیکره نا توان این شهر وارد ساخته و هزینه های گزافی را به شهر تحمیل نموده است.

اینکه یک یا چند نفر و یا حتی سلیقه سیاسی را مقصر پس رفت های عدیده سالیان اخیر بدانیم جدا بی انصافی است چرا که این کلاف سردرگم حاصل برآیند سیاسی کاری ، ندانم کاری ، ناتوانی ، عدم امانتداری ، سطح پایین دانش مدیریت شهری و سایر مولفه های منفی تیم های مدیریت شهری این شهر تا کنون بوده که به بی اعتمادی و بی تفاوتی شهروندان و پس رفت های غیر قابل انکار در ساختارهای شهری در طی این چند دهه منجر شده که انشاء الله این دوره با هشیاری و تدبیر مدیران شهری این دور باطل تکرار نشود.

نگرش یکجانبه به وضعیت سیاسی ،عمرانی ، فرهنگی ، اجتماعی و مدیریتی شهر یقینا همانگونه که تا کنون مشکلی از شهروندان مظلوم اراکی حل نکرده از این به بعد هم مشکلی را حل نخواهد کرد و بدون شک اصلاح نگرش از بخش سیاست گذاری باید آغاز شود که همانا شورای اسلامی شهر است چرا که وقتی سیاست گذاری اشتباه باشد ، هرچند با اجرای درست هم نمیتوان موجبات خدمت حداقلی را فراهم ساخت. و صد البته وقتی سیاست گذاری درست و منطقی باشد هم با روند اجرایی ضعیف و غیر کارشناسی نمیتوان به موفقیت حداقلی خدمات ، امید بست و شاید این رمز عقب ماندگی های اخیر این شهر باشد.

بدون شک باید همه اجزاء یک سیستم بصورت هماهنگ کار کنند تا برآیند سیستم مثبت از آب در بیاید. پس بخشی از دلایل مشکلات را باید در خود شورای شهر جستجو کرد که عمده آن عدم وحدت رویه ، تجربه اجرایی و عملیاتی و همچنین عدم اشراف حقوقی و قانونی بر ظرفیت های پنهان شهری و عدم نگرش مدیریت منطقی به شهر بعنوان یک موجود زنده ریشه دارد. بدون شک شهر بعنوان یک موجود زنده باید رویش داشته باشد که متاسفانه کمتر در ایران به ساختار شهر بدین گونه نگریسته می شود.

بخش دیگری از مشکلات به سلایق مدیریتی شهرداران بر می گردد که علاوه بر ظرفیت های شخصی ، ظرفیت متحد سازی توانمندی های عمومی و اختصاصی را برای آبادانی شهر به پشتوانه شورای کارآمد داشته باشند که متاسفانه کمتر در این شهر شهردارانی با توانمندی های همه جانبه حداقلی منصوب شده اند و عملا همیشه سایه سنگین سلایق سیاسی ، جناحی و بعضا باندی با نگرش منفعت طلبانه بر انتصاب شهرداران سنگینی کرده است که طبیعتا با ضعف شهردار نیروهایی هم قد و قواره و متناسب با توانمندی وی منصوب می شوند و وجود شهرداران ضعیف بدنه شهرداری را هم بیش از حد رنجور و ناتوان ساخته است.

متاسفانه دخالت های سیاسی و غیر کارشناسی در امر حیاتی مدیریت شهر نه تنها در بین محافل سیاسی بلکه در بین برخی رسانه ها هم نفوذ کرده و با زیاد شدن مولفه های نادرست مدیریت فعالیت آن بخش اندک مجموعه مدیریت شهری هم که صادقانه قصد خدمت رسانی دارد به حاشیه و نهایتا انحراف کشیده می شود و خلاصه این وضعیت می شود شهر اراک…

کلانشهری که از نام کلانشهر بودنش حجم بیشتر واحدهای صنعتی ، صنفی و خدماتی و نتیجتا تجمیع غیر متوازن جمعیت ، آلودگی بیشتر زیست محیطی ، نابودی مولفه های فرهنگ شهری ، افزایش تعداد اعضای شورای شهر و شاید نمایندگان مجلس ، بالا رفتن رتبه پرسنلی برخی مدیران و نتیجتا افزایش حقوق و مزایای برخی ارکنان دولت ، عدم نظارت و اجبار برای پاسخگویی ، تجمیع بیشتر منافع و رانت های فساد آور در مجراهای ناصواب ، قامت خمیده و رنجور پیکره توسعه مدیریت شهری و هزاران هزار مشکل بظاهر لاینحل را به ارث می برد که نهایتا مطالبات شهروندان این کلانشهر این باشد که “از طلا بودن پشیمان گشته ایم ، مرحمت فرموده ما را مس کنید…”

براستی نباید برای حفظ ظواهر هم که شده نام کلانشهر به همه شئون مدیریتی استان بیاید؟ از شورای شهر و شهردار گرفته تا معاونین شهرداری و سازمان های تابعه شهرداری تا کارمندان و کارشناسان شهرداری همه و همه نقش خود را بصورت حداقلی ایفا نمایند تا چرخ های شهر بر مدار توسعه بچرخد و نباید بعد از گذشت این سالها آرزوی بازگشت به دوران گذشته این شهر را داشته باشیم؟ گذشته ای که نه کلانشهر بوده و نه ادعاهای مدیریتی اینچنینی و آنچنانی نبود؟

چرا باید با وجود تحمیل هزینه های هنگفت مدیریتی به شهر اراک و اجرای پروژه های دهان پر کن مدیریت شهری هنوز هم در الفبای مدیریت شهری مشکل داشته باشیم؟ چرا نباید کسی نسبت به وضعیت موجود پاسخگو باشد؟ بهر حال شهروندان توقع دارند شورای شهر و شهرداری در همه شئون متناسب با نام کلاشنهر به آنها خدمات رفاهی برساند.

چرا باید با وجود ترافیک های سنگین مرکز شهر اطراف استانداری مرکزی آنهم با اصرار و حمایت های خاص زیرگذرهای بعضا بی فایده راه اندازی شود؟ مگر نه اینست که پول هزینه شده حق تک تک شهروندان اراکی است؟ چرا باید بجای اجرای طرح هایی که نهایتا بخش عمده ای از شهروندان از آن منتفع می شوند  تنها به آبادانی ظاهری یک منطقه پرداخت و بقیه شهروندان را بدست فراموشی سپرد؟ چند درصد از شهروندان اراکی در این منطقه زندگی می کنند و چند درصد از بودجه عمرانی شهر برای این پروژه ها هزینه شده است؟

وضعیت نگران کننده فرهنگی شهر که بخش عمده ای از آن به مدیریت فرهنگی شهر باز می گردد چرا باید در شرایط افتضاح کنونی بسر برد؟ در حوزه زیباسازی و مبلمان شهری چرا نباید رضایت حداقلی شهروندان فراهم شود؟ در بخش برنامه ریزی شهری چرا مجراهای فساد اداری در مجموعه مدیریت شهری مورد نظارت ، بررسی و رفع عیب قرار نمی گیرد؟ و صدها مشکل بنیادی دیگر که متاسفانه تا کنون نه تنها مورد واکاوی قرار نگرفته بلکه بعنوان نقاط قوت مدیران سابق شهر اراک معرفی شده است…

اولین گام مدیریت شهری برای سامان دادن وضعیت فضاحت بار کنونی صداقت در گفتار و شفاف سازی در رفتار و تصمیم سازی هاست که بخش عمده از مبانی فساد و رانت را کاهش خواهد داد که دوری مسئولین و مدیران شهری از افراد ، جناح ها ، محافل و حتی رسانه های منفعت طلب و برقراری گفتمان صداقت محور با شهروندان در دراز مدت به اعتماد عمومی منجر خواهد شد چرا که شهروندان خود را ناظر بر کنش های مدیریت شهری می بینند و قرابت بیشتری حاصل می گردد.

گام دوم چینش نیروی انسانی مدیریتی شهر بنوعی که مدیریت شهری عصاره فضائل و کمالات شهر باشد. گرچه نمی توان از انتصاب سیاسی و بر اساس منافع جریانات قدرت در شهر و استان بصورت حداکثری اجتناب کرد ولی این رعایت حقوق شهروندان در توجه حداقلی به فاکتورهای سیاسی و منافع محفلی و باندی بصورت برجسته مشخص باشد که انتصاب مدیران امانتدار و توانمند هم نزدیکی مردم و مسئولین شهری را به دنبال خواهد داشت. در حالیکه اگر مردم ببینند مدیرانی که خود در سالهای گذشته دست اندرکار وضعیت ضعیف کنونی بدون پاسخگویی و بی توجه به مطالبات مردمی هستند صرفا از پستی به پست دیگر منتقل می شوند بدون شک نتیجه می گیرند قرار نیست وضعیت کنونی شهر عوض شود.

گام سوم که میتواند با گام دوم بصورت موازی عملیاتی شود ، برنامه ریزی دقیق ، کارشناسی و منطقی به نسبت توانمندی ها و منابع شهری است که با توجیه قابل ارائه کارشناسی صورت بپذیرد ودر آن همه منابع و ابزارهای نوین و سنتی با تلفیق منطقی لحاظ شده باشد. بدون شک این امر مستلزم صرف زمان خواهد بود ولی می توان با تمرکز روی پروژه های دقیق و مفید کارشناسی ، اصلاح پروژه های نسبتا درست و توقف طرح های غیر کارشناسی می توان بخشی از هزینه های آینده را کاهش داد و در کنار وجود مدیران توانمند در سایه حمایت منطقی مدیریتی ، برنامه کاربردی ، توانمندی مدیریت شهری به چندین برابر کنونی افزایش پیدا کند.

گام بعدی اطلاح ساختار کارشناسی و خدماتی شهرداری است که می تواند با جابجایی برخی نیروها و همچنین جذب مدیران نخبه و توانمند و همچنین آموزش بدنه شهرداری ضعف ها را به حداقل کاهش داد گرچه این اصلاح ساختار بناچار موجبات حذف برخی نیروهای زاید را فراهم می آورد ولی برآیند حرکت مجموعه شهرداری را تسریع خواهد بخشید و بخشی از چابکی مورد نیاز سیستم مدیریت شهری را تامین نماید.

این ها تنهای بخشی از کلیاتی است که شهروندان از شورای شهر توقع دارند.

شما مخاطب محترم پایگاه خبری تحلیلی استان مرکزی ( مرکزی دیلی ) هم می توانید در بخش نظرات ، نظرات و توقعات خود را از مدیران شهری اراک ثبت بفرمایید…

ارادتمند – مدیر مسئول مرکزی دیلی

ارادتمند – سردبیر مرکزی دیلی

برداشت اول : قطعی شدن عدم ماندگاری استاندار بازنشسته و غیر بومی در استان موجی از شادی را در میان منتقدان دوران مدیریتی وی که بخش عمده ای از نخبگان سیاسی ، فرهنگی ، اجتماعی و رسانه ای را تشکیل می دهند ایجاد کرد. از وی بعنوان یکی از استانداران با کمترین سطح پاسخگویی به رسانه ها و افکار عمومی یاد می شود. نقل قول ها و شنیده ها از وزیر کشور در خصوص عدم تمدید حکم استانداران دولت قبل مانند آب سردی بود بر آن بخش از مدیران استان که به ماندگاری استاندار فعلی امیدوار بودند و شماره معکوس برای اتمام دوره مدیریت سی و چند ساله شعبانی فرد که یکی از منصوبان دست راست محمود احمدی نژاد محسوب می شد آغاز شده و بزودی پایان خواهد یافت. مردم استان مرکزی چشم براه هستند که نماینده بومی ، توانمند و تازه نفس دولت تدبیر و امید در استان کیست و چگونه نابسامانی های سالیان اخیر را چاره خواهد نمود.

برداشت دوم : انتصاب هوشنگ بازوند بعنوان استاندار لرستان هم خبر مسرت بخش دیگری بود که خیال خیلی ها را در استان راحت کرد که معاون عمرانی استانداری بعنوان یکی از گزینه های جدی استانداری مرکزی هم بعد از یک دهه حضور در استان بالاخره به دیار خود باز خواهد گشت. از وی بعنوان یکی از عوامل حمایت از مدیران غیر بومی منصوب به یکی از اقوام همسایه در استان مرکزی یاد می شود. برخی معتقدند بلحاظ قدرت و نفوذی که بازوند در استان برخوردار بوده میتوان از وی بعنوان دولت در سایه استان مرکزی هم تعبیر نمود. جالب اینجاست مخالف خوانی برخی کاندیداهای نمایندگی با این مدیر غیر بومی در استان و وعده برکناری وی حتی منجر به رای آوردن آنها هم شده که البته بعدا آشکارا از این موضع خود عقب نشینی کردند. بهر حال انتشار خبر این انتصاب بیشتر از اینکه مردم لرستان را خوشحال کند موجی از شادی را در استان مرکزی ایجاد کرد.

برداشت سوم : برخی احزاب و فعالین جناح نزدیک به طیف دولت ( اعتدالیون و اصلاح طلبان ) هم از همان ابتدای پیروزی دولت دکتر روحانی برای انتصاب زمامدار حاکمیت در استان مرکزی هم گزینه های خود را معرفی نمودند. از معرفی گزینه های بومی مانند مقیمی ( نماینده سابق خمین ) و حسنی ( نماینده سابق اراک ) گرفته تا معرفی استاندار غیر بومی مانند عبدالحمید زاهدی ( استاندار سابق مرکزی ) ، بخشی از خروجی رسانه های مجازی و مطبوعاتی نزدیک به این طیف را تشکیل داد و عدم تاکید خاص روی هیچکدام از این نامها و مطرح کردن گروهی این نام ها نشان از عدم قطعیت گزینش و اجماع جناحی بروی هرکدام از این افراد حکایت دارد. گرچه در کنار این نام ها اسامی چون اخوان ( نماینده سابق فراهان و تفرش ) و هاشمی ( رییس ستاد دکتر روحانی در استان ) هم بگوش می رسد. البته بررسی تلاش برخی از گروه های بیرونی برای جریان سازی در بین طیف نزدیک به دولت هم خالی از لطف نیست که تلاش دارند گزینه های دیگری را مطرح سازند و قوت انتصاب یکی را بالاتر و دیگری را پایین تر جلوه دهند…

برداشت چهارم : شنیده شده مجمع نمایندگان استان هم که بطور ضمنی از شعبانی فرد و بازوند حمایت کرده از گزینه های خود در جلسه وزارت کشور رونمایی نمود که در این میان اسامی افرادی همچون فروزان مهر ( استاندار فعلی خراسان رضوی ) ، اخوان ( نماینده سابق فراهان و تفرش ) ، مجیدی ، نامی و آقازاده ( فرماندار سابق شازند ) به گوش می رسد که البته این خبر بدلیل دور بودن ملاک های نمایندگان از ملاک های اعتدال و حتی ملاک های مردمی چندان در استان موجبات رضایت نخبگان را فراهم نیاورد و البته بدلیل عدم وحدت بین نمایندگان که باید به معرفی نام یک یا نهایتا دو فرد واجد شرایط ( بومی ، توانمند و تازه نفس ) منجر می شد ظاهرا برای وزیر کشور هم حجت تلقی نمی شود و بعید است نظر نمایندگان استان در انتصاب استاندار عاملی حیاتی و تعیین کننده محسوب گردد. بنظر می رسد هوشمندی نمایندگان در بازی نخوردن از افراد و محافل سیاسی می تواند روی وجهه ایشان در حوزه های انتخابیه موثر باشد چرا که ایشان باید در آینده نسبت به مواضع و اظهارات کنونی خود پاسخگو باشند و البته که این عزیزان آبرو و حیثیت خود را نباید به یکباره و در مقطع انتخاب استاندار خرج نمایند گرچه این نقطه نظر نمی تواند نافی نظر مشورتی نمایندگان برای انتصاب مقام عالی اجرایی استان مرکزی باشد.

برداشت پنجم : علیرغم تلاش همه افراد حقیقی و حقوقی ، رسانه ها ، محافل سیاسی رسمی و غیر رسمی در استان برای تاثیر گذاری بر روند انتخاب استاندار ، مردم استان مرکزی همچنان چشم براه زمامدار حکومتی استان آفتاب هستند و امیدوارند فارغ از طیف و سلیقه سیاسی استاندار بعدی خود را بیش از همه خود را وامدار خدمت به مردم و البته پاسخگو در قبال روند مدیریتی استان بداند برای حل مشکلات استان عزمی جدی داشته باشد چرا که عدم موفقیت وی می تواند آسیب جدی به وجهه دولت تدبیر و امید در استان وارد نماید و دوباره موجی از نا امیدی را در این منطقه از کشور ایجاد کند. استانداری که قابلیت های توسعه ای استان را بشناسد و بتواند منابع استانی را مدیریت کند و از طرفی منابع جدیدی را برای استان جذب و جلب نماید ، استانداری که نه تنها به حرف بلکه در عمل هم اعتدال را سرلوحه تصمیم گیری های خود و مجموعه اجرایی استان قرار دهد ، استانداری که تخصص را در کنار تعهد داشته باشد و با چراغ تجربه اجرایی راه آینده استان را روشن سازد و استانداری که نه بخواهد و نه اعتقاد داشته باشد که باج دادن چاره طولانی شدن مدت زمامداری وی خواهد بود یکی از نیازهای حیاتی استان است که امیدواریم نخبگان این ملاک ها را بر منافع جریانی ، محفلی و سیاسی و حتی شخصی خود در جریان سازی انتصاب استاندار آینده ترجیح دهند و البته در آینده نسبت به موضع الان خود هم پاسخگو باشند. نباید فراموش کرد که انتصاب فردی توانمند در مهمترین سمت اجرایی استان می تواند موجبات پویایی را در استان فراهم نماید و به همین اندازه ناتوانی وی می تواند موجبات انتصاب افراد ناتوان را در استان بعنوان مدیران دستگاه های اجرایی فراهم نماید و مشکلات مردم استان را دو صد چندان نماید.

خبر مرتبط : آخرین اخبار از رایزنی های انتصاب استاندار مرکزی / بازوند استاندار لرستان شد

۱) مردم داری:

یعنی اخلاق اجتماعی داشتن. حضرت علی (ع) در این مورد می فرمایند: «با مردم فروتن باش، نرمخو و مهربان باش، گشاده رو و خندان باش. در نگاه هایت و در نیم نگاه و خیره شدن به مردم، به تساوی رفتار کن، تا بزرگان در ستمکاری تو طمع نکنند، و ناتوان ها در عدالت تو مایوس نگردند، زیرا خداوند از شما بندگان درباره اعمال کوچک و بزرگ، آشکار و پنهان خواهند پرسید، اگر کیفر دهد شما استحقاق بیش از آن را دارید، و اگر ببخشد از بزرگواری اوست.»(۱)

۲) اخلاق مدیریتی:

حضرت علی (ع) می فرمایند: «با مردم، به هنگام دیدار و در مجالس رسمی و در مقام داوری، گشاده رو باش و از خشم بپرهیز، که سبک مغزی، به تحریک شیطان است، و بدان! آنچه تو را به خدا نزدیک می سازد، از آتش جهنم دور، و آنچه تو را از خدا دور می سازد، به جهنم نزدیک می کند.»(۲)

۳) اجرای عدالت:

مدیر اسلامی اگر عدالت را در جامعه اجرا نماید. نگاه مردم به نظام خوش بین شده و باعث بقای نظام خواهد شد هر چند این عدالت برای عده ای ناخوشایند است، اما برای عموم مردم مطلوب و خوشایند می باشد.  حضرت در نهج البلاغه می فرمایند: « در اجرای عدالت گشایش است و اگر کسی از عدل به تنگ آید‏، ستم را سختتر یابد.»(۳)

و در بیانی دیگر می فرمایند: « آنچه بیشتر، دیده والیان بدان روشن است، برقراری عدالت در شهرها و روستاهاست.»(۴)

۴) ساده زیستی و زهد:

رهبری و مدیریت نظام اسلامی، در مصرف امکانات، مسئولیت سنگینی دارد. نوع و چگونگی مدیریت در استفاده امکاناتی که در اختیار مدیر می باشد، اولین شاخصه نظام اسلامی است و محکی روشن در اینکه ببینیم چه میزان در مسیر آرمان های اسلامی حرکت می کنیم؟ و چقدر با مشکل مواجه ایم؟!

حضرت زهد و ساده زیستی را اینگونه تعریف می کنند: « ای مردم، زهد یعنی کوتاه کردن آرزو، و شکرگزاری برابر نعمت ها و پرهیز در برابر محرّمات. پس اگر نتوانستید همه این صفات را فراهم سازید، تلاش کنید که حرام بر صبر شما غلبه نکند و در برابر نعمت ها، شکر یادتان نرود. چه اینکه خداوند با دلائل روشن و آشکار، عذرها را قطع، و با کتاب های آسمانی روشنگر، بهانه ها را از بین برده است.»(۵)

۵) رعایت حال محرومان:

طبقه محروم جامعه در اولویت گذاری مورد توجه مدیران باشند. حضرت علی (ع) می فرمایند:« در طبقه کم درآمد جامعه، خدا را در نظر بگیرید، آنان که راه چاره ندارند و از درویشان و نیازمندان و بینوایان و از بیماری بر جای ماندگانند.»(۶)

۶) عفو و گذشت و مدارا با عموم جامعه:

رعایت این امر باعث اعتماد جامعه به نظام مدیریتی و الگوپذیری از مدیران اسلامی جامعه خواهد بود. در این خصوص امام علی (ع) می فرمایند: « ای مالک از گناهان مردم درگذر، چنانچه دوست داری خدا گناهانت را بر تو ببخشاید و عفو فرمایید، چه تو برتر آنی و آن که بر تو ولایت دارد از تو برتر است و خدا از آن که تو را ولایت دارد، بالاتر…»(۷)

۷) ارتباط نزدیک با مردم:

یعنی مردم بتوانند به راحتی با مدیر خود ملاقات کنند. بنابراین مدیر اسلامی باید در دسترس همگان باشد نه عده ای خاص تا از آنچه که در جامعه می گذرد آگاه گردد. حضرت علی (ع) در این مورد به مالک اشتر توصیه می فرمایند: « ای مالک، خود را زیاد از رعیت پنهان مکن که پنهان شدن والیان از رعیت، نمونه ای است از تنگ خویی و کم اطلاعی در کارها، چون نهان شدن از رعیت، والیان را از دانستن آنچه بر آنان پوشیده است، باز می دارد.»(۸)

۸) اولویت بندی اشتغالات:

یعنی نباید زیادی کارها یک مدیر اسلامی را سردرگم سازد و این امر از طریق برنامه ریزی و تقسیم کار امکان پذیر می شود و در مواردی، کادرسازی و پرورش نیرو لازم دارد. در این باره حضرت امیرالمومنین علی (ع) به مالک اشتر این چنین می فرمایند: « بر سر هر یک از کارهایت مهتری از آنان بگمار که نه بزرگی کار، او را ناتوان سازد و نه بسیاری آن، وی را پریشان.»(۹)

۹) اطاعت الهی:

یعنی مدیر غضب خداوند را پیش از همه غضب ها مدنظر داشته و طاعت او را بر همه طاعت ها مقدم بدارد. مدیر برای باقیماندن بر سر منصب خویش نباید دست به معصیت بزند حتی اگر مافوق او بخواهد که وی خطایی مرتکب شود، او نباید به چنین کاری تن در دهد‎‎؛ حضرت علی (ع) در این مورد میفرمایند: « مطیع مافوق بودن نباید منجر به معصیت خداوند گردد.»(۱۰)

۱۰) عدم ترس از برکناری:

یعنی اگر مدیر اسلامی روزی از سمت خود به هر دلیلی به سمتی پایین تر تنزل پیدا کرد وظیفه دارد که این وضع موجود را بپذیرد و در خطی قرار نگیرد که مخالف مصالح جاری جامعه باشد. چرا که هدف یک مدیر اسلامی جلب رضای الهی و پیشبرد آرمان های اسلام و انقلاب است، نه چیز دیگر. حضرت علی (ع) در این خصوص می فرمایند:« نباید بر آنچه از دست داده اید تاسف بخورید»(۱۱)

۱۱) حفظ و حراست از بیت المال و ارزشهای اسلامی:

یک مدیر اسلامی نباید در مصارف بیرون از حیطه کاری اش از امکانات بیت المال استفاده نماید؛ یعنی نباید اموال بیت المال را در راه نفع شخصی به کار ببرد. در این مورد حضرت امیرالمومنین علی (ع) می فرمایند: « به خدا سوگند، اگر ببینم آن بیت المال به مهر زنان یا بهای کنیزکان رفته باشد، آن را باز می گردانم، که در عدالت گشایش است و آن که عدالت را تحمل نکند، ستم را هرگز تحمل نخواهد کرد.»

سخن پایانی:

از آنچه گفتیم چنین برمی آید که مدیریت اسلامی بر اساس معنویت و فرهنگ بنا نهاده شده است و هدف آن نیز آخرت گرایی است یعنی قرار دادن امکانات دنیوی در جهت آخرت. و نباید فراموش کرد که آخرت گرایی به معنای فراموش کردن دنیا نیست بلکه آخرت گرایی تلبس به ارزشهای الهی و قرآنی است. و یک مدیر اسلامی زمانی می تواند در مسیر آخرت گرایی حرکت کند و در واقع مدیریت اسلامی داشته باشد که مجهز به فرهنگ قرآنی بوده و مصمم به پیاده کردن این فرهنگ در جامعه باشد. و جامعه ای که در آن مدیریت اسلامی اجرا شود و یک مدیر اسلامی در راس امور قرار بگیرد، چنین جامعه ای در مسیر آخرت گرایی حرکت خواهد کرد و در این صورت است که افراد جامعه می توانند به سرمنزل مقصود که همان قرب الهی است دست یابند.

منبع: تحلیلگران جوان آریا ، علیرضا تاجریان

پی نوشت ها:

۱- نهج البلاغه، نامه ۲۷

۲- نهج البلاغه، نامه ۷۶

۳-نهج البلاغه،خطبه۱۵

۴-نهج البلاغه‏،نامه۵۳

۵-نهج البلاغه،خطبه۸۱

۶-نهج البلاغه،نامه۵۳

۷-نهج البلاغه،نامه۵۳

۸-نهج البلاغه،نامه۵۳

۹-نهج البلاغه،نامه۵۳

۱۰-نهج البلاغه،قصارالحکم،شماره۱۶۵

۱۱- نهج البلاغه‏، نامه ۴۷

راستش این بار اصلا قرار نیست گلایه کنیم که چرا در این مراسمات پرشور! دعوت نشدیم ، چرا که دیگر عادت کرده ایم به دیده نشدن و یا خود را به ندیدن زدن برخی زعمای فرهنگ و رسانه در استان ، چرا که دیگر یقین پیدا کرده ایم وقتی زاویه قلمت با خط مشی همان بعضی ها متفاوت باشد دیگر مهم نیست از کدام ارزش سخن می گویی، دیگر مهم نیست حرفت مستند به کلام حضرت امیر(ع) باشد و یا اینکه دغدغه ات ، درد دل های ولی نعمتان نظام باشد، تنها حکمی که می شود برای تو صادر کرد نادیده انگاشته شدن است که خوشبختانه ما سالهاست به این روزگار دچاریم و نه از بابت گلایه و دلخوری بلکه به آن از بابت نعمت الهی می نگریم چرا که معتقدیم رسانه و خبرنگاری که قلم و کلامش طعم تلخ انتقاد را ندهد با ملیجک های فلان دربار در گوشه ای دور افتاده در تاریخ که برای خوش امد بهمان سلطان جبار و خونریزمجیز می گفتند آنچنان فرقی ندارد.بگذریم…

فرصت دولت نهم و دهم ، فرصتی طلایی در استان محسوب می شد که اصحاب رسانه و مدیران حداقل در ابعاد محلی عدالتخواهی و التزام عملی خود را به ساحت مقدس قلم به آزمون بگذارند و چه بسا فارغ از نوع و جهت سلایق سیاسی ، با کمی بصیرت همگی در این آزمون بزرگ قبول می شدیم که متاسفانه برای عده زیادی از فعالان این حوزه و حتی مدیران چنین نشد.اکنون فارغ از اینکه بخواهیم کسی را در این قضیه محکوم کنیم از باب تذکر که انشاء الله برای مومنان هوشمند مفید فایده خواهد بود برخی از کجروی ها و کمکاریهای این عرصه را بیان می کنیم که حداقل این مردودی درسی برای مدیران آینده استان بحساب آید و از این بی راهه عبور نکنند.

عدم تلاش برای فراهم سازی سازوکارهای صنفی و انزاوی نخبگان این عرصه وقتی بیش از پیش خودنمایی می کند که در پی درگیری هایی که در جریان جلسات شکل گیری خانه مطبوعات در استان صورت گرفت اصل صورت مسئله به کلی پاک شد و هزینه سنگین عدم وجود سازوکارهای صنفی در مطبوعات و رسانه های استان بواسطه ضعف غیر قابل انکار مدیریتی به کل استان تحمیل شد و بعبارتی از این سوء مدیریت همه ساکنان استان و حتی کلیت نظام آسیب دید که متاسفانه این اثرات سوء کلا تکذیب شد و در یک ابتکار نه چندان کاربردی یک سازمان فرمایشی صنفی جایگزین یک تشکل صنفی شد و به زعم برخی حضرات مشکل از بیخ و بن حل شد ولی با بررسی دقیق استقبال کمرنگ رسانه ها از این امکان تازه تاسیس و همچنین اثر گذاری ضعیف این پدیده در استان به عدم تاثیر و ناتوانی کاربردی این روش پی خواهیم برد.

عدم فراهم سازی زیر ساخت های حقوقی برای توزیع عادلانه منابع بین رسانه ها که بصورت کلان در کشور در این سالها با انحصار آگهی ها بصورت ملموسی در حوزه مطبوعات رخ عیان نموده بود به همراه عدم وجود سازوکارهای موثر صنفی برای تحقق مطالبات و همچنین عدم تلاش برای افزایش سطح کیفی رسانه ها با راهکارهای کاربردی و زیرساختی به لحاظ کمی و کیفی مطبوعات محلی را در هشت سال گذشته بسیار ضعیفتر از پیش در پیشخوان رسانه های محلی کم فروغ ساخت بطوریکه عدم اقبال مخاطبان و ضعف فاحش همه جانبه اکثریت مطبوعات محلی هم یکی از عوامل محرومیت استان عزیزمان در تحقق مطالبات مردمی به شمار آمد و زیان های غیر قابل جبرانی را به استان وارد ساخت.

قهر و آشتی های کاملا سیاسی با رسانه ها هم یکی از عوامل فشار مدیران استان با مطبوعات و رسانه ها محسوب می شود که در شرایط ضعیف و رنجور شدن قامت مدیریتی مطبوعات در استان برای یک رسانه نگاه مثبت و یا منفی یک مدیر بازی مرگ و زندگی خواهد بود و بالتبع کمتر رسانه ضعیف و در آستانه اضمحلالی است که از اینچنین منبع حاضر و آماده ای برای ادامه حیات رسانه خودش حتی به قیمت مجیز گویی و تملق و انتشار آمار غلو آمیز و بعبارتی آمارسازی برای برخی مدیران بگذرد.در این وضعیت اسفبار نه اینکه رسانه های محلی از کمکاریها و بعضا تخلفات برخی مدیران انتقادی نمی کنند بلکه با صحه گذاشتن روی برخی اشتباهات فاحش مدیریتی در استان فرصت بازسازی استان را هم خواهند کشت و عملا نابودی زیرساخت های استان را رقم خواهند زد.

البته با توجه به محرمانه بودن کمکهای دولت به رسانه ها بخشی از این کمکها به منزله یک رانت ویژه برای برخی مطبوعات همسو با مدیریت استان درمی آید که این مورد هم مفاسد مختلفی را بدنبال خواهد داشت و آسیب های فوق الذکر را بیش از پیش به پیکره رنجور استان وارد خواهد ساخت و عملا با این روش مافیای رسانه ای متشکل از برخی مدیران و برخی رسانه ها جریان گردش آزاد  اطلاعات را در استان بدست خواهند گرفت و مدیران توانمند و لایق با کارکرد مفید هم نمی توانند نسبت به نشر اطلاعات و اخبار خدمات سالم خود بپردازند و خودبخود در حوزه اطلاع رسانی از گردونه رسانه ای استان حذف می شوند و منزوی می گردند و این وضع حتی برای رسانه هایی با سطح کیفی بالا هم امری قطعی است چه برسد به رسانه هایی که بجز مشکلات اقتصادی ، مشکلات فنی و ساختاری و حتی مدیریتی هم دارند.

عدم پذیرش نوآوری های خلاقانه در رسانه های استان و تولد رسانه های حرفه ای و پیشرو هم در شرایطی که مطبوعات در بست به ارگان های رسمی برخی مدیران تبدیل می شوند و طبیعتا به لحاظ کیفی دچار افت شدید می شوند هم صورت می پذیرد و عملا با ضعیفتر شدن و وابسته تر شدن مطبوعات فرایند نابودی این رسانه ها شدت می یابد و در این شرایط با کم فروغ شدن اثر گذاری و مباحث کیفی ، نیروهای مطبوعاتی هم کم کم از این عرصه به سایر شغل ها کوچ می کنند و تمایل برای ورود نیروهای تازه نفس و خلاق هم بشدت افت می کند و نهایتا با افت کیفی نیروی انسانی معادله فوق تکمیل تر می شود و بدین سان آینده نگران کننده ای را برای مطبوعات باید متصور بود.گرچه در مقاطعی برخی نهادها و سازمان های سعی کردند با ورود نیروهای خود در قامت فعالان این عرصه فضای خبری و اطلاع رسانی استان را متحول نمایند ولی بدلیل اینکه این حرکت خودجوش و قابل اتکا نبود به مرور دچار روزمرگی شد و این ترفند هم نتوانست وضعیف نگران کننده مطبوعات استان را تحولی بخشد و حتی در مواردی آسیب هایی هم علاوه بر موارد قبلی در این حوزه مترتب شد.

بهر حال موارد فوق نه سعی در انکار توانمندی های برخی همکاران مطبوعاتی و رسانه ای دارد و نه دلیلی بر عدم حسن نیت اکثریت مدیران استان در برخورد و تعاملات رسانه ای خود محصوب می شود و تنها یک واکاوی سطحی نسبت به عوامل موثر بر افت کیفیت و عدم اقبال عمومی نسبت به مطبوعات محلی استان است که امیدواریم با نظرات ارزنده شما کاربران گرانقدر تکمیل گردد و حداقل مدیران آینده استان بعنوان عبرتی برای به بیراهه نرفتن از این گذشته درس بگیرند و شرایطی فراهم شود که بیش از پیش شاهد رشد و توسعه استان عزیزمان باشیم و بعنوان شهروندان ایران اسلامی هر روز بیش از گذشته فرصت برای خدمت به نظام مقدس جمهوری اسلامی برایمان محقق شود.

انشاء الله…

ارادتمند – مدیر مسئول مرکزی دیلی

بجز اینکه نظرات این مطلب بعنوان شاهد تاریخی در سایت باقی خواهد ماند ، پس از استقرار مدیریت ارشد جدید در استان مکتوب ارائه خواهد شد و امیدواریم بر خلاف سالهای گذشته که کمترین میزان پاسخگویی مدیریت را در مدیریت کلان و حتی برخی اجزا مدیریتی استان شاهد بودیم ، بیش از گذشته شاهد رضایتمندی مردم شریف استان مرکزی از مشورت پذیری ، مسئولیت پذیری و پاسخگویی مدیران باشند.

انشاء الله

ارادتمند – سر دبیر پایگاه خبری تحلیلی استان مرکزی – مرکزی دیلی

دوستانی که با دیدگاهها و نظرات این حقیر آشنایی دارند شاید از عنوان مطلب امروزتعجب کنند. واقعش اینه که این عنوان از من نیست .یکی از همشهریان به این کشف مهم دست یافته و توی یکی از پایگاههای خبری اراک درج کرده . خب جای شکر داره بالاخره این پدیده مخوف ترافیک عامل پیدا کرد . بهرصورت این تیتر اینقدر جالب و مهیجه که فکر کردم حالا که این اتفاق رخ داده و بالاخره عامل اصلی ترافیک در شهر اراک شناحته شده ،چه بهتره که منم ازش استفاده کنم چون چند ساله شبانه روز بدنبال حل این معما بودم که آخه یکی تو این شهر عامل ترافیکه !!و سرانجام این توپ باید تو زمین یکی بیفته ،الحمد لله حالا این کار شده . کی بهتر از شهرداری ؟ !

اما دوست عزیز انصافاً یک کمی اوت زدی .اون آسمون و ریسمونی که بافتی و از انسان و راه و وسیله نقلیه گفتی و بعدش هم رفتی سراغ مهندسی و آموزش و اجرای مقررات ولی چراته قضیه توپ رو انداختی تو زمین بی طرف؟!

آخه شهر داری و چه به ترافیک ؟ تو این چرخه چکاره است ؟ ناراحت نشو از حرف من . میگی نه ؟ بررسی کن . اگه شهرداری تو این قصه کاره ای بود که مسئول کشتارگاه خودش رو نمی آورد بذاره رئیس ترافیک .به نظر شما اینکارو میکرد؟ نه خواهر من کار اینا نیست .جهت اطلاع شما بیش از ۱۷-۱۸ دستگاه و نهاد و سازمان دورهم جمع میشن و در مورد ترافیک تصمیم میگیرن . رئیسش هم یکی دیگه س .بازم مزید آگاهی جنابعالی میگم تو شهر ما فرهنگ ترافیک متولی درست و درمون نداره ، من با کلی کبکبه و دبدبه گشتم پیدا نکردم ، روزنامه ها و هفته نامه های محلی هم گشتن نیافتن ،تو هم نگرد که پیدا نمی کنی .البته جای شکرش باقیه که مثه خیلیای دیگه توپ رو ننداختی تو زمینی بچه های مظلوم راهنمایی و رانندگی که تنها سیبل وهدف محسوب میشن وهم باید اجرای مقررات کنن و هم فرهنگسازی با جیب خالی و بعضی موقع ها مهندسی .من که شخصاً و بروبچه های راهور هم شاید با من هم نظر باشن.

اما راجع به اون طرحی که آدرسش رو دادی بگم .فکر میکنم جزء معدود نفراتی بودم که اونو خوندم و با اطمینان کامل عرض میکنم توی اونم چیزی نیست .یه کتاب قصه است که نویسنده اون بیش از چندصدملیون پول از بیت المال گرفت و اونو نوشت . زمانبندی فاز اولش هم تموم شده از بقیه اش هم چیزی عاید نمی شه .دلایلش رو هم گفتم و نوشتم و اما آنکه هرگز نکرد سود همین فریاد بود.

ته ته قضیه اینکه اگه واقعاٌ این مطلب رو از سر دلسوزی نوشتی که حتماً همینطوره و دنبال مقصر میگردی بهت میگم که بهیچ وجه دنبال پیدا کردن راهی برای مقابله با ترافیک اراک نباش . اراک بجای مقابله با ترافیک، نیازمند مدیریت برترافیک است . آنهم نه با قبض جریمه و بازی با جهات حرکتی معابر و احداث معابر در حاشیه شهر ویا استفاده از سیستم های عهد عتیق کنترل ترافیک .حالا اجازه بده عنوان مطلبم را آخرش بنویسم :

کلانشهر اراک نیازمند مدیریت علمی و کارآمد و بهره گیری از فن آوری های نوین است.

قصه ترافیک اراک (۲)

روزیکه قصه ترافیک اراکو شروع کردم نیت و هدفم این بود که شاید بدرد کسی بخوره یا باعث بشه بعضی ها یه مراجعه ای به گذشته های و دور نزدیک این شهر زیبا و دوست داشتنی بکنن .راستش قصد فضولی یا پا کردن تو کفش این و اونا ندارم و البته اگه حمل بر خودستایی نشه یه جورایی خودمو محق میدونم از این قصه ها بگم . هرچی باشه تواین شهر قشنگ بدنیا اومدم ، تو کوچه و خیابوناش بازی کردم( البته اون موقع که ماشین اینقدر نبود و الا الان که نمیشه تو کوچه و خیابوناش حتی بسلامت راه رفت) درس خوندم با بزرگ شدنش ، بزرگ شدم و البته گوش شیطونه کر ، چندسالی هم مسئولیت برقراری نظم و امنیت و ترافیکش را عهده داربودم .اینه که اگه چیزی میگم بیرا ه نیست .

گفتن قصه همیشه شیرین نیست ،مخصوصاً این قصه ترافیک شهر ما که افسانه هم نیست و اون غولایی که تو قسمت اول گفتم هنوزم هستن و روز بروز گنده و گنده تر و بزرگ و بزرگتر میشن .هرچند قصه های شیرینش هم کم نیست ( منظور قصه های ترافیکیه)و حتمن اونا هم میگم ، از مردونگی و همت و تدبیر و غیرتشون ،پهلوناش هم معرفی میکنم .

خلاصه تو اما و اگر اینکه بگم یا نگم ،دست آخر به این نتیجه رسیدم که فعلاً قصه ها را ادامه ندم . ولی مگه میذارن ؟ حتماً میپرسین کی ؟ این قصه را بخونین جوابشو شاید بگیرید:

یکی بود و یکی نبود چند روز قبل از اینا داشتم دور دنیای مجازی را در چند ثانیه میگشتم .از اتفاق گذرم به سایت شورای شهر اراک افتاد و کشف جالبی نصیبم شد.حیفم اومد شما اونو نبینید برا همین عیناً آوردمش

ارائه طرح “شهر بدون چراغ راهنمایی” در کمیسیون نظارت

کمیسیون نظارت و بازرسی شورای اسلامی شهر اراک، یکشنبه ۸ اردیبهشت ماه، بررسی موضوع پیشنهادی ” شهر بدون چراغ راهنمایی” و همچنین رسیدگی به نامه های واصله را در دستور کار خود قرار داد.

دکترعلی رجایی، رییس کمیسیون نظارت و بازرسی شورای اسلامی شهر اراک، در خصوص جزئیات “شهر بدون چراغ راهنمایی” که به شکل گل چهار پر طراحی شده، گفت: خیابان های شهر اگر بر اساس اصول ساخته شوند؛ مردم نیازی به چراغ راهنمایی ندارند. این طرح یک نوع تفکر ایدآل معماری و شهر سازی است که در سال های گذشته با استفاده از نظرات و همکاری اهل فن، آن را پرورانده و در کتاب های علمی خود نیز از آن صحبت کرده ام. خوشبختانه این طرح با کمک مهندسین جوان و خوش آتیه شهر اراک تکمیل شده و امروز بر آن شدیم؛ طرح مذکور را که می تواند نمونه و الگوی بسیار خوبی به منظور بهره برداری و استفاده بعنوان پایلوت مدرن در شهرک سازی و تحول در این زمینه محسوب گردد، در اختیار شورای اسلامی و شهرداری اراک قرار دهیم.

وی تصریح کرد: در حال حاضر شهر اراک پتانسیل احداث چنین شهرکی را داراست و مسئولین ما برای جلوگیری از بی برنامه گی و پراکنده کاری می توانند از این گونه مدل ها استفاده کنند. نمونه این طرح در مالزی و چند شهر دیگر دنیا به اجرا درآمده و می تواند در ابعاد وسیع و با در نظر گرفتن تمام اصول شهرسازی و زیبایی شناسی، محقق گردد.

رییس کمیسیون نظارت و بازرسی شورای اسلامی شهر اراک، اضافه کرد: با توجه به استقبال و حسن توجه اعضای کمیسیون به این موضوع مقرر شد؛ طرح مذکور در صحن رسمی شورا با حضور همه اعضا، مسئولین راه و شهرسازی و مهندسین صاحب نظر در سازمان نظام مهندسی، ارائه و نواقص آن برطرف شود و پس از آن در صورت تصویب، جهت عملیاتی شدن به اداره راه و شهرسازی و شهرداری ارسال گردد.

خدائیش حال کردید ، اصلن قصه از این باحال تر شنیده بودید فکرشو بکنین اراک ما میشه به شکل یه گل چار پر ، یه نمونه ، یه مدل ، یادتونه توقسمت قبلی هم نظیری آستانه همینو یه جور دیگه منتها به شکل راست راستی گفته بود . دلم میخواست یه جوری به آقای دکتر که کاشف این تفکر ایده آل معماریه عرض میکردم ( البته این درگوشیه خواهشاً بجز ایشون و اعضای کمیسیون کسی نخونه)استاد عزیز این طرحو که یوسف خان گرجی اجرا کرد و بعدی ها خرابش کردن . حالا هم اگه خواستی یه آرمانشهر خوب را ببینی نیازی به سفر آلمان و ایتالیا و ونیزو ….. نیست کافیه یه سری بزنی همین نزدیکی . آره . همین بغل ،درسته ، شهر صنعتی رو میگم .

اگه تو این شهرک چراغ قرمز، ترافیک، تقاطع ، سرعتگیر معابر غیر استاندارد و میادین غیر اصولی و فضاهای غیر کاربردی و ………….دیدی .

اگرم خواستید بر مطالعات و دانش علمی خود تون بیفزایید اشکالی نداره سیستم دفع فاضلابش روهم نگاه کنین ،اگه سیم برق تو هوا دیدی سلام مارا هم بهش برسونید . یه نگاه هم به طراحی فضاس سبزش بفرمایید .دیدن خط آسمون و کیفیت ساخت و سازو ، چینش ساختموناش و خیلی چیزای دیگه بی ضرر نیست .

البته یه وقت فکر نکنید که این حرفا از روی بخل و جسادته ، نه …کی از این طراح های جوون بهتر که حتمن بچه های این شهرن ، بذار اگه قراره پولی از بیت المال یا از جیب مردم این شهر خرج بشه بره تو جیب بچه های خودش .چرا بره تو کیسه اونایی که چن صد ملیون گرفتن و طرح جامع ترافیک نوشتن و بندگان خدا حتی شما و جنوب شهرم یاد نگرفتن و یا اونا که طرح هوشمند سازی تقاطع های اراک در سال ۸۶ را با پول این مردم تهیه کردن و الان داره خاک میخوره و … راستی اگه جسارت نشه از آقای رئیس کمیسیون نطارت شورا سوال کنیم این طرح ها چی شد ؟ حالا آمدیم و این طرح شهر بی چراغ تصویب شد پس اون قبلی ها و پولی که دادیم چی میشه ؟

بگذریم اینم که گفتم قصه بود مثه همه قصه ها . قصه ما بسر رسید و کلاغه هنوز تو ترافیک گیر کرده و بخونش نرسید.

فصه ترافیک اراک (۳) این داستان گذرگاه عابر پیاده

بعد از نگارش قسمت ۱و۲ قصه ترافیک اراک یکی از دوستان خبر نگار تماس بامن گرفت ضمن به به و چه چه ، انتقادی داشت ازنوع نگارش و اینکه چرا طنز گونه و دارای ادبیات عامیانه است ومیگفت این سبک نوشتارکار برداشت ما خبر نگاران را با مشگل مواجه میکند . خدمت ایشان عرض کردم که این مطالب که جدید نیست و قبلاً هم گفته شده منتها از باب یاد آوری و اینبار به زبان یه شهرونده اما قصه گذرگاه عابر پیاده . یکی بود و یکی نبود توی این شهر بزرگ که پر از غول و غول بچه بود آدما مجبور بودن کنار اونا زندگی کنن. رو همین حساب ریه هاشون پر بود از دود غبار ، خودشون ، بزرگاشون ، کوچیکاشون واسه ی خورد شدن زیر پاهای سنگین بچه غولا سهمیه داشتن همیشه ، دل شیر میخواست عبور از خیابون ، ………………….. راستش هرچی فکر میکنم این قسمت رو قصه وار بگم وبنویسم جور در نمیاد . اگه یه سری تو آمارهای فوت شدگان تصادفات بزنید می بینید بیشترین درصد کشته های شهری همین عابرای پیاده هستن . اکثرشون یا پیرزن و پیرمردن یا بچه . وقتی به گذشته بر میگردم و یاد بدنهایی که به کف خیابون چسبیده شدند و با کاردک جمعشون کردیم ، وقتی یاد اون سه خانومی که جلوی شهرک ایوالفضل به کف خیابون دوخته شدن . وقتی یاد اون پیرمرد تو خیابون شهید بهشتی که با زمین یکی شد یا تو خیابون شهید شیرودی و خیابونای امام و طالقانی و ………… می افتم یه حس تلخی تو وجودم پیدا میشه . برا یه پلیس هیچی تلخ تر از این لحظات نیست . بارها و بارها دیدم همکارانم بعد از کارشناسی صحنه گوشه ای میرفتن و آروم آروم اشک میریختن . عابر پیاده تو شهر ما مظلوم ترین کار بر ترافیکه.میدونین چرا ؟

ترافیک یک علمه که راجع به سه موضوع صحبت میکنه ” انسان – راه – وسیله نقلیه” . ارتباط منطقی و مناسب این سه موضوع زمینه ساز ترافیک روان و کم حادثه میشه و اگر این روابط بگونه ای غیر منطقی و غیر متوازن بشه آنوقته که مصایب آغاز میشه . وقتی راه توسعه پیدا کنه و اصول مهندسی در اون رعایت نشه ، وقتی خیابونا عریض بشن و پیاده رو هاگذرگاه نداشته باشن .وقتی برای توسعه عرض خیابون از پیاده رو کم میشه و یا اصلاً پیاده رو حذف میشه ،وقتی جمعیت زیاد بشه و شهر کوچیک و متراکم ، وقتی خودرو افزایش پیدا کنه و جا برا عبور نداشته باشه ، وقتی خودروهای تولیدی کمترین استانداردها را داشته باشن و خیلی دیگه چیزای دیگه ، اونوقته که هم ترافیک روانی خودش از دست میده و هم تصادف و تلفات زیاد.

یادم رفت اینو بگم تو ترافیک یه مثلث دیگه هم هست ” مهندسی- آموزش – اجرای مقررات” اینم باید متوازن و منطقی باشه .تعریف این مثلث هم تو شهر ما شنیدنیه . بذارید از آموزش بگم .تو آموزش ترافیک اولین چیزی که به بچه ها یاد میدن قاعده ای به نام ” پنجه سلامتیه” میدونین محتوی این قانون چیه؟ ساده است پنج نکته کلیدی که بچه ها باید هنگام عبور از خیابون بهش توجه کنن خلاصه اش اینه که وقتی خواست از خیابون رد بشه اول باید بایسته سمت چپ رو نگاه کنه اگه ماشین نبود حرکت کنه وسط خیابون بایسته ، سمت راستش رو نگاه کنه اگه ماشین نیومد حرکت کنه . حالا شما فقط این قانون رو تو خیابون امام تجربه کنین .اگه گفتین چه اتفاقی می افته؟ !!شوخی کردم نکنه این کارو بکنین !. خداوکیلی یه وقت ایراد نگیرید که فقط منفی میگم .توی این قضایا دنبال پیدا کردن مقصر نباشید . منم نیستم مال امروز و دیروزم نیست اینا اتفاقاتی که در طول زمان تو این شهر اتفاق افتاده . مشگل اصلی چیز دیگه است . حالا بقیه رو گوش کنید ..میخوام عین قانون رو بگم( بند ۷۹ ماده یک آیین نامه راهنمایی و رانندگی):

گذرگاه عابر پیاده، گذرگاهی در تقاطع راهها ، امتداد پیاده روها ، سواره روها، رو گذرها، زیر گذرها، یا هر محل دیگری از سواره رو که بوسیله خط کشی یا میخکوبی یا علائم دیگر برای عبور پیادگان اختصاص داه شده است . گذر گاهها ی عابر پیاده در حقیقت ادامه پیاده روها از این سوبه آن سوی تقاطع هاست و بطور کلی به منظور جدا سازی زمانی یا مکانی ترافیک پیاده و سواره ایجاد میشوند.

خب خوب خوندید.حتماً میگین اینم که مطلب جدیدی نبود همه ما که میدونیم یا رفتیم آموزش دیدیم و گواهینامه گرفتیم یا بچه هامون که همیار پلیسن یادمون دادن .منم شک ندارم که میدونید اما چرا میگم برای اینه که ……..ادامه دارد

این حکایت شهر بی سامان ماست که واقعا رها شده است. در حوزه مدیریت شهری دوستان سیاست گذار بهتر است بجای اینکه به فکر بازی گوشی های متعدد در حوزه های غیر مرتبط باشند کمی به مشکلات روز افزون مردم برسند.چرا باید شهرداری از محل فروش تراکم ، دریافت عوارض و بودجه ای که باید برای عمران و آبادانی این شهر صرف شود واقعا ظالمانه هزینه تیم داری برخی حضرات را بدهد؟دوستان شورای شهر باید توضیح بدهند در مدت گذشته چه گلی بر سر ورزش استان زده اند که الان می خواهند دوباره بیت المال را صرف امتیاز دهی های سیاسی کنند؟

آیا مشکل شهر اراک همین یک تیم ورزشی است که باید از قبالش میلیاردها تومان پول بی زبان را بر زمین زد و عده معدودی را به سود رساند و بقیه مردم مظلوم اراک را مورد بی توجهی قرار داد؟مگر این عزیزان قبلا در سعی و خطاهایشان به این نتیجه نرسیدند که این کار هیچ فایده ای نداشته و نخواهد داشت؟چرا دوباره دارند بر سر منافع شهر بازی می کنند و دست به قماری می زنند که هم دنیایشان را تباه می کند و هم آخرتشان را خواهد سوزاند؟ بخدا زبانمان مو در آورد که بگوییم شما همین چند وظیفه قانونی خود را انجام دهید کافی است.عرصه های دیگر را از توانمندی هایتان مستفیذ نفرمایید.

کجایند آنهمه دلسوز شهر و سینه چاک توسعه شهر که در زمان انتخابات حرف های قشنگ می زدند؟ الان نباید همان کاندیداها بیایند و از رای و نظر مردم هرچند اندک در سبد آراء رایشان ریخته شده دفاع کنند؟نباید رسانه های استان نسبت به این ظلم بزرگ نسبت به مردم مرکز استان حرفی بزنند؟نباید ناظران محترم ببینند قبلی ها چه گلی بر سر مردم زده اند که الانی ها می خواهند دوباره بزنند؟آیا اعضای شورای شهر که هرکدام بدلایلی در انتخابات گذشته ناکام مانده اند می خواهند از مردم شهر انتقام بگیرند؟ یا شاید نظرشان اینست که باید از فوتبال انتقام گرفت چون دفعه قبلی جواب نداد الان باید کلا نابود شود؟آیا این نابود کردن بخش بزرگی از امکانات شهرداری نیست که آنرا در یک تصمیم غیر قابل توجیه برای بخش بسیار کوچکی از مطالبات مردم که تازه خیلی هم به شورای شهر مرتبط نیست هزینه کنیم؟

مدیر کل محترم ورزش و جوانان استان هم باید به وقتش برای اینکه با ورزش حرفه ای استان چه کرده است و زیر ساخت های استان را برای ورزش عمومی چند درصد بکار گیری کرده است پاسخگو باشد حال ایشان در یک فرار به جلو مثلا برای ورزش استان امتیاز گیری می کند البته با توجه به غیر بومی بودن ایشان طبیعی هم هست که دلش بیشتر از توسعه استان برای تهیه گزارش های پر ملات سازمانی اش بتپد تا اینکه یک لحطه با خودش فکر کند مردم محروم و مظلوم مرکز استان با همین یک قلم تصمیم صرفا سیاسی که شورای شهر به مدد توان کارشناسی ایشان!!! با هدف توسعه ورزش حرفه ای !!! اتخاذ نموده است مورد چه ظلم بزرگی قرار خواهد گرفت و البته باید از طرف معدود دلالان ورزشی استان بخاطر اینکه لقمه نانی در سفره ایشان گذاشته می شود تشکر کرد!!!

در پایان جدا جا دارد از مسئولین بومی و غیر بومی استان اعم از فرماندار و استاندار و البته نمایندگان دلسوز شهر اراک تشکر کرد که اینهمه بر تصمیم سازی های شورا نظارت دارند که اینهمه مصوبات کارشناسی و دقیق سیاسی ، ورزشی ، فرهنگی ، مالی ، اعتباری ، بهداشتی و … !!!!! از شورای شهر صادر می شود و این عزیزان به بهترین شکل ممکن از حقوق اهالی استان و علی الخصوص شهر اراک به دقت و امانتداری کافی صاینت می کنند و اجازه نمی دهند منافع سیاسی و فردی برخی در استان ، باعث نادیده گرفتن منافع عموم مردم شود و اصلا هم قرار نیست دوباره چند میلیارد تومان پول ناقابل فقط!!! دور ریخته شود…

ارادتمند – مدیر مسئول اخبار روزانه استان مرکزی

مطالب مرتبط :

مدیرکل ورزش و جوانان استان از خرید امتیاز یک تیم فوتبال لیگ دسته یک خبر داد

پیشنهاد تعجب بر انگیز یک عضو شورای شهر اراک

کاظمی: اعضای شورا به دنبال کسب منافع خود نباشند

اراکنا : آقایان پیروز در شورای شهر بدانید و آگاه باشید که از این لحظه نامتان در تاریخ کلانشهر اراک ثبت می شود.چشم تاریخ چشم بیرحمی است وبیرحم تر از آن نگاههای مردمی است که از این پس به عملکرد شماست. مردم این را نمی پذیرند که بگویید خواستیم کار کنیم ونگذاشتند. مردم این را نمی پذیرند که بگویید سیستم فاسد است. مردم این را نمی پذیرند که بگویید پیمانکار وفرماندار واستاندار مقصرند. مردم این را نمی پذیرند که نمایندگانشان پیاده نظام سیاست مداران تهرانی باشند.مردم نمی پذیرندکه بگویید سرمایه گذاران اراک را دوست ندارند.مردم نمی پذیرند که هر وقت بخواهید کار فرهنگی بکنید بیت المال را درجیب دلقک های تلویزیونی خالی کنید. مردم نمی پذیرند که یک پروزه که در شهرهای دیگر یکساله انجام می شود در اراک یک دهه طول بکشد. مردم از شما شغل ووام نمی خواهندمردم از شما یک آرمانشهر می خواهند.

نامه وارده – اراکی

راستی مگر می شود چند دولت با سلایق مختلف و نیازها و گرایشات مدیریتی مختلف بیاید و یک نفر مدیر ارشد باقی بماند؟ به این سوال وقتی جواب مثبت داده می شود توقع می رود که جامعه هدف همان مدینه فاضله باشد که انسان ها نه با معیار گرایش سیاسی و سلیقه ظاهری بلکه با معیار توانمندی و کارآمدی بکار گیری شوند که متاسفانه در چند ساله اخیر بسیار کم مصادیقی از این دست دیده شده و می شود. بهر حال وقتی اینگونه مدیران را می بینیم که توانمندی تغییر رنگ و حتی ذائقه فکری و عقیدتی دارند واقعا در پیدا کردن صفتی در خور می مانیم و با اجازه شما و با احترام به اکثریت قریب به اتفاق مدیران و مسئولین دلسوز و متعهد که همیشه خدمتگزار ملت باقی خواهند ماند ، برای این بخش اندک از افرادی که در سمت های مدیریتی با صفات فوق گهگاه دیده می شوند ، مدیریت به سبک بوقلمون را انتخاب می کنیم.

گرچه از تدبیر رییس جمهور منتخب این امید می رود که در این دولت شاهد سوء استفاده این ابن الوقت ها نباشیم و طبق وعده های ایشان همه مدیران با ملاک کارآمدی و توانمندی و سوابق درخشان ارزشیابی شوند ، باز هم بابت یادآوری عرض می کنیم که مردم این مطالبه جدی را از مدیریت جدید اجرایی کشور دارند که یکی از ملاک های انتصاب مدیران را صداق و ثبات در رفتار و گفتار قرار دهند چرا که بدترین و مهلک ترین آسیب برای مدیریت کنونی کشور نفاق و دورنگی است که با عدم حذف برخی مدیران ابن الوقت و متملق و حتی انتصاب مجدد ایشان با عنایت به ناتوانی و ناکارآمدی واضح ، برای دولت تدبیر و امید یک امتیاز منفی محسوب می شود.

مثلا فردی که در دوران مهندس موسوی خود را یک مدیر چپ گرا ( در عمل و گفتار ) می دانسته و در دولت هاشمی خود را در زمره کارگزاران جا زده و در دوران خاتمی خود را اصلاح طلب دو آتشه دانسته و حتی در دوران احمدی نژاد هم خود را طرفدار و وفادار پروپاقرص به گفتمان دولت قالب کرده و در اکثر مواقع هم پست های کلیدی و حساس داشته ، برای همه این دولت ها و اصالت گفتمانشان یک پارادوکس و یک امتیاز منفی محسوب می شده و اگر الان هم در دولت منتخب جدید پستی مهم و کلیدی در اختیار بگیرد ، مردم باید چگونه در مورد صداقت وعده ها و گفتمان این دولت فکر کنند؟

البته با عنایت به هشیاری و تجربه رییس جمهور منتخب امیدواریم نه با انگیزه پاکسازی جناحی بلکه با هدف پالایش لایه های مدیریتی کشور بر اساس لیاقت ، کارایی ، توانمندی ، صداقت و امانتداری ، مدیرانی که از روی ناتوانی و موضوع ضعف به سبک بوقلمونی روی می آورند با افراد جوان ، لایق ، با ثبات و توانمند جایگزین شوند و مدیران خسته سی و چند سال سابقه که عموما دوره دوم بازنشستگی شان هم فرا رسیده را به شرط نیاز و سلامت خدمت ، تنها در مناصب مشورتی و بعنوان مشاور و با هدف بکار گیری تجربه شان بکار گیری کنند.

مرکزی دیلی هم بنا بر رسالت خبری و اطلاع رسانی خود با عنایت به لزوم معرفی تغییر ایدئولوژی احتمالی مدیرانی از این دست ، حتی المقدور با اتکا به جریان رسانه ای عدالتخواه و مستقل ساتان و کشور به معرفی این افراد و تغییر ناگهانی گرایشات ایدئولوژیکی ایشان در عرصه های سیاسی ، فرهنگی ، اقتصادی و … خواهد پرداخت. ظاهرا این روزها بازار داغ تغییر گرایش سیاسی زیاد خواهد بود ، در صورت مشاهده موارد را به ما اطلاع دهید…

با احترام فراوان ، سردبیر مرکزی دیلی

گهگاه دیده می شود در گوشه کنار این شهر توسط برخی ستادها مسابقه های پیامکی با جوایز چشمگیر و تعجب بر انگیز برگزار می شود ، برخی محافل و حتی معدودی از افراد صبحانه ، نهار ، عصرانه و شام می دهند و سعی می کنند سخاوتشان بیشتر به چشم بیاید ، برخی کاندیداها اینقدر پوستر چاپ کرده اند که در هر خانه چندین پوستر می ریزند و دست و دلبازی خود را اینگونه به رخ شهروندان می کشند ، برخی جلوی ستادهایشان شربت و شیرینی تقسیم می کنند تا کام مردم را  با این انتخاب هر چند اندک شیرین کرده باشند و حتی در مواردی اسفند دود می کنند تا از چشم زخم رقبا در امان باشند ، پوستر های رنگی بزرگ با فونت های زیبا و عکس هایی که به مدد فتوشاپ یک فرد را ۲۰ یا حتی ۳۰ سال جوانتر و زیباتر و به مدد خودکار و عینک و دست زیر چانه متفکر ترین نشان می دهد و بعضا میک آپ های خاص!!! که جای خود دارد ، شعارهای قشنگ ووعده های دهان پر کن و درد دلهای جانانه که دل سنگ را هم آب می کند ، وضعیت باز برخی ستادهای انتخاباتی و روابط خاص پسران و دختران که بنوعی قرار است نماد تجدد طلبی نامزدها باشد ، بیلبوردهای ایکس لارج که از کیلومترها قبل دیده می شوند ، ائتلاف های رنگ و وارنگ کاغذی که بعید بود بجز در این آشفته بازار بی اخلاقی سیاسی و تبلیغاتی بتوان افرادش را در یکجا با هم دید ، عناوین غلو آمیز دکتر ، مهندس ، حاج آقا و حاج خانم ، استاد ، مدیر و … که بعضا ترکیبی برای برخی نامزدها استفاده می شوند ، حمایت ها ، تایید ها و تکذیب های افرادی که به طمع مطرح شدن و بعضا امتیاز گیری و مهره چینی له یا علیه برخی کاندیداها صورت می گیرد و هزاران مورد دیگر که شهروندان می بینند و از دید خبرنگاران مغفول مانده است…

اینها ملاک ما نیست!

مردم براحتی می بینند و تحلیل می کنند کاندیدایی که برای رسیدن به پست و مقام حاضر است براحتی ادعاهای بی پا و وعده های توخالی را به مردم حواله دهد ، کاندیدایی که به چهره زیبای شهرش آسیب بزند و مبلغینش را توجیه نکرده است که نباید حتی برای تبلیغات امر مهمی مانند انتخابات از مرز قانون ، عرف و شرع بگذرند ، کاندیدایی که برای خدمتگزار شدن! هزینه های آنچنانی می کند و از هیچ اسراف و تخلفی ابا ندارد ، کاندیدایی که تنها تجربه اش مدیریت یک گروه دوستی در محله شان هم نبوده ، وعده ها و برنامه های فضایی و بعضا انتزاعی ارائه داده و یا فردی که حتی با نداشتن تخصص حداقلی برای تصمیم سازی مدیریت شهری و کمترین آگاهی از ظرفیت های قانونی و اجرایی شورا وعده های نشدنی ارائه می دهند و کاندیداهایی که قبلا ناتوانی خود را در فعالیت ها و مسئولیت های قبلی شان اثبات کرده اند توسط مردم تحلیل و برآورد می شوند…

ما به پوستر و بیلبورد زیبا ، پیامک های ادبی تبلیغاتی ، اسامی مشهور ، عکس های رنگی با ژست های خاص ، وب سایت ها و وبلاگ ها و پروفایل های فیس بوکی رای نمی دهیم. ما به برنامه های کارشناسی و قابل اجرا رای خواهیم داد چرا که تنها برنامه و صداقت عملی کاندیداهاست که شهر و کشور را خواهد ساخت نه ائتلاف ها و عکس های یادگاری برخی کاندیداها باهم…

بهر حال کاندیداهای محترم باید در همین فرصت باقیمانده باور داشته باشند که مردم آگاه تر از همیشه همه تحرکات و رفتارهای ایشان را مد نظر دارند…

ارادتمند – مدیر مسئول اخبار روزانه استان مرکزی

اسامی کاندیداهای انتخابات شورای شهر اراک

متاسفانه شنیده ها و بررسی برخی تبلیغات کاندیداها در همین ابتدای امر این نکته را تایید می کند که اکثریت کاندیداهای شوراهای اسلامی شهر و روستا نه تنها اولویت پایینی را برای ارائه برنامه مدیریت شهری قائل شده اند بلکه با اعلام برخی ائتلاف های کاغذی و مجازی که فقط روی کاغذ و آنهم در آستانه انتخابات شورای اسلامی شهر دیده و شنیده می شود بنوعی به عوامفریبی بپردازند.

بدون شک با پیشرفت وسایل ارتباط جمعی و اثر پذیری گروه های مختلف اجتماعی از پدیده ارتباط جمعی که سطح آگاهی و دانش توده ها را بالا می برد و همچنین فشارهای اقتصادی و اجتماعی که در جامعه ملموس تر از گذشته نقش تدبیر مدیریت شهری در حل مشکلات شهروندان را یادآور می شود بدون شک اینبار بسیار کمتر از گذشته توده های مردم به اسامی و ائتلاف ها رای خواهند داد و عموما کاندیداهایی موفق خواهند بود که با استفاده از ابزارهای معقول و منطقی اطلاع رسانی به اعلام و آگاه سازی جامعه نسبت به برنامه های کارشناسی خود بپردازند.

البته کاندیداهای محترم باید در نظر داشته باشند که اعلام اسامی مختلف ائتلاف های رنگارنگ که عموما فصلی و تنها روی کاغذ تحقق می یابند بجز اینکه در نظر مردم کمرنگ جلوه می کند در بسیاری از موارد هم اثر عکس گذاشته و حتی موجبات کاهش اعتماد اجتماعی و انتخاباتی را نیز موجب خواهد شد.در برخی از این ائتلاف ها شاهدیم که افرادی که قبلا سکاندار مدیریت شهری بگونه ای بوده اند هم حضور دارند که بنظر می رسد قبل از اینکه چه نام های زیبایی بر این ائتلاف ها گذاشته شده و یا اینکه چه چه افراد مشهوری از این ائتلاف ها حمایت خود را اعلام کرده اند ، باید کاندیداهای محترم این ائتلاف ها در مورد گذشته ای که خود و یا اعضای ائتلافشان در مشکلات و کمکاری های مدیریتی شهر شریک بوده اند پاسخگو باشند.

البته حمایت از این ائتلاف ها و اعلام لیست های انتخاباتی هم یکی از راه هایی است که سیاسیون برای زنده ماندن نامشان در اذهان عمومی شهروندان انتخاب می کنند و البته برخی هم به طمع مطرح شدن و امتیاز گیری از شورای شهر و مدیریت شهری آینده این روش را انتخاب می کنند ولی همانگونه که عرض شد مردم بخوبی آگاهند و صداقت را از منفعت طلبی و عوامفریبی تشخیص خواهند داد.

لازم است قبل از هر چیز کاندیداها و مشاورانشان در نظر داشته باشند که عموم شهروندان تفاوت کلی گویی و وعده های کلی را از برنامه های کارشناسی تشخیص می دهند و حتی بین ارائه برنامه با چند برنامه مصداقی هم که در تبلیغات کاندیداها دیده می شود تفکیک قائل می گردند. لذا از همه کاندیداهای محترمی که دغدغه پیشرفت و توسعه عدالت محور شهر اراک را در نظر دارند عاجزانه تقاضا می کنیم تا فرصت های طلایی انتخاباتی خود را با انواع روش ها و ترفند های غیر منطقی و منسوخ شده هدر ندهند چرا که آنهایی در این بی برنامگی و بازار داغ وعده های پوچ و اعلام لیست ها و ائتلاف های کاغذی انتخاباتی موفق خواهند شد که با اعلام برنامه های کارشناسی و تبلیغات آگاهی محور از دیگران متمایز بشوند.

ادامه دارد…

وَ مِنْ خُطْبَه لَهُ علیه السّلام
از خطبه هاى آن حضرت است
وَ هِىَ الْمَعْرُوفَهُ بِالشِّقْشِقِیَّه
معروف به شِقشِقیّه
اَما وَاللّهِ لَقَدْ تَقَمَّصَهَا ابْنُ اَبى قُحافَهَ وَ اِنَّهُ لَیَعْلَمُ اَنَّ مَحَلّى مِنْها
هان! به خدا قسم ابوبکر پسر ابوقحافه جامه خلافت را پوشید در حالى که مى دانست جایگاه من در خلافت
مَحَلُّ الْقُطْبِ مِنَ الرَّحى، یَنْحَدِرُ عَنِّى السَّیْلُ، وَلایَرْقى اِلَىَّ
چون محور سنگ آسیا به آسیاست، سیل دانش از وجودم همچون سیل سرازیر مى شود، و مرغ اندیشه به قلّه
الطَّیْرُ. فَسَدَلْتُ دُونَها ثَوْباً، وَطَوَیْتُ عَنْها کَشْحاً، وَ طَفِقْتُ اَرْتَأى
منزلتم نمى رسد. اما از خلافت چشم پوشیدم، و روى از آن برتافتم، و عمیقاً اندیشه کردم که با
بَیْنَ اَنْ اَصُولَ بِیَد جَذّاءَ، اَوْ اَصْبِرَ عَلى طِخْیَه عَمْیاءَ، یَهْرَمُ فیهَا
دست بریده و بدون یاور بجنگم، یا آن عرصه گاه ظلمت کور را تحمل نمایم، فضایى که پیران در آن
الْکَبیرُ، وَ یَشیبُ فیهَا الصَّغیرُ، وَ یَکْدَحُ فیها مُؤْمِنٌ حَتّى یَلْقى رَبَّهُ!
فرسوده، و کم سالان پیر، و مؤمن تا دیدار حق دچار مشقت مى شود!
فَرَاَیْتُ اَنَّ الصَّبْرَ عَلى هاتا اَحْجى، فَصَبَرْتُ وَ فِى الْعَیْنِ قَذًى،

دیدم خویشتندارى در این امر عاقلانه تر است، پس صبر کردم در حالى که گویى در دیده ام خاشاک بود،
وَ فِى الْحَلْقِ شَجاً! اَرى تُراثى نَهْباً. حَتّى مَضَى الاَْوَّلُ لِسَبیلِهِ،
و غصه راه گلویم را بسته بود! مى دیدم که میراثم به غارت مى رود. تا نوبت اولى سپرى شد،
فَاَدْلى بِها اِلَى ابْنِ الْخَطّابِ بَعْدَهُ. ] ثُمِّ تَمَثَّلَ بِقَوْلِ الاَْعْشى: [
و خلافت را پس از خود به پسر خطّاب واگذارد. ]سپس امام وضع خود را به شعر اعشى مثل زد:[
شَتّانَ ما یَوْمى عَلى کُورِها *** وَ یَوْمُ حَیّانَ اَخى جابِرِ
«چه تفاوت فاحشى است بین امروز من با این همه مشکلات، و روز حیّان برادر جابر که غرق خوشى است».
فَیا عَجَباً بَیْنا هُوَ یَسْتَقیلُها فى حَیاتِهِ، اِذْ عَقَدَها لاِخَرَ بَعْدَ
شگفتا! اولى بااینکه در زمان حیاتش مى خواست حکومت را واگذارد، ولى براى بعدخود عقد خلافت را جهت
وَفاتِهِ. لَشَدَّ ما تَشَطَّرا ضَرْعَیْها! فَصَیَّرَها فى حَوْزَه خَشْناءَ،
دیگرى بست. چه سخت هر کدام به یکى از دو پستان حکومت چسبیدند! حکومت را به فضایى خشن کشانیده،
یَغْلُظُ کَلْمُها، وَ یَخْشُنُ مَسُّها، وَ یَکْثُرُ الْعِثارُ فیها، وَ الاِْعْتِذارُ مِنْها.
و به کسى رسید که کلامش درشت، و همراهى با او دشوار، و لغزشهایش فراوان، و معذرت خواهیش زیاد بود.
فَصاحِبُها کَراکِبِ الصَّعْبَهِ، اِنْ اَشْنَقَ لَها خَرَمَ،
بودن با حکومت او کسى را مى ماندکه بر شتر چموش سوار است، که اگر مهارش را بکشد بینى اش زخم شود،
وَ اِنْ اَسْلَسَ لَها تَقَحَّمَ! فَمُنِىَ النَّاسُ لَعَمْرُ اللّهِ بِخَبْط وَ شِماس ،
و اگر رهایش کند خود و راکب را به هلاکت اندازد! به خدا قسم امت در زمان اودچاراشتباه و ناآرامى،
وَ تَلَوُّن وَ اعْتِراض . فَصَبَرْتُ عَلى طُولِ الْمُدَّهِ، وَ شِدَّهِ الْمِحْنَهِ.
و تلوّن مزاج و انحراف از راه خدا شدند. آن مدت طولانى را نیز صبر کردم، و بار سنگین هر بلایى را به دوش کشیدم.
حَتّى اِذا مَضى لِسَبیلِهِ، جَعَلَها فى جَماعَه زَعَمَ اَنِّى اَحَدُهُمْ.
تا زمان او هم سپرى شد، و امر حکومت را به شورایى سپرد که به گمانش من هم (با این منزلت خدایى) یکى از آنانم!
فَیالَلّهِ وَ لِلشُّورى! مَتَى اعْتَرَضَ الرَّیْبُ فِىَّ مَعَ الاَْوَّلِ مِنْهُمْ حَتّى

خداوندا چه شورایى! من چه زمانى در برابر اولین آنها در برترى و شایستگى مورد شک بودم که امروز

صِرْتُ اُقْرَنُ اِلى هذِهِ النَّظائِرِ؟! لکِنّى اَسْفَفْتُ اِذْ اَسَفُّوا، وَ طِرْتُ
همپایه این اعضاى شورا قرار گیرم؟! ولى (به خاطر احقاق حق) در نشیب و فراز شورا با آنان
اِذْ طارُوا. فَصَغى رَجُلٌ مِنْهُمْ لِضِغْنِهِ، وَ مالَ الاْخَرُ لِصِهْرِهِ،
هماهنگ شدم، در آنجا یکى به خاطر کینه اش به من رأى نداد، و دیگرى براى بیعت به دامادش تمایل کرد،
مَعَ هَن وَ هَن. اِلى اَنْ قامَ ثالِثُ الْقَوْمِ نافِجاً حِضْنَیْهِ بَیْنَ نَثیلِهِ
و مسائلى دیگر که ذکرش مناسب نیست. تا سومى به حکومت رسید که برنامه اى جز انباشتن شکم
وَ مُعْتَلَفِهِ، وَ قامَ مَعَهُ بَنُو اَبیهِ یَخْضِمُونَ
و تخلیه آن نداشت، و دودمان پدرى او (بنى امیه) به همراهى او برخاستند
مالَ اللّهِ خِضْمَ الاِْبِلِ نِبْتَهَ الرَّبیع ِ، اِلى اَنِ انْتَکَثَ
و چون شترى که گیاه تازه بهار را با ولع مى خورد به غارت بیت المال دست زدند، در نتیجه این اوضاع رشته اش
فَتْلُهُ، وَ اَجْهَزَ عَلَیْهِ عَمَلُهُ، وَ کَبَتْ بِهِ بِطْنَتُهُ.
پنبه شد، و اعمالش کار او را تمام ساخت، و شکمبارگى سرگونش نمود.

فَما راعَنى اِلاّ وَالنَّاسُ کَعُرْفِ الضَّبُع ِ اِلَىَّ، یَنْثالُونَ عَلَىَّ مِنْ کُلِّ
آن گاه چیزى مرا به وحشت نینداخت جز اینکه مردم همانند یال کفتار بر سرم ریختند، و از هر طرف به من
جانِب، حَتّى لَقَدْ وُطِئَ الْحَسَنانِ، وَ شُقَّ عِطْفاىَ،
هجوم آورند، به طورى که دو فرزندم در آن ازدحام کوبیده شدند، و ردایم از دو جانب پاره شد،
مُجْتَمِعینَ حَوْلى کَرَبیضَهِ الْغَنَمِ. فَلَمّا نَهَضْتُ بِالاَْمْرِنَکَثَتْ طائِفَهٌ،
مردم چونان گله گوسپند محاصره ام کردند. اما همین که به امر خلافت اقدام نمودم گروهى پیمان شکستند،
وَ مَرَقَتْ اُخْرى، وَ قَسَطَ آخَرُونَ، کَاَنَّهُمْ لَمْ یَسْمَعُوا کَلامَ اللّهِ حَیْثُ
و عده اى از مدار دین بیرون رفتند، و جمعى دیگر سر به راه طغیان نهادند، گویى هر سه طایفه این سخن خدا را

یَقُولُ: «تِلْکَ الدّارُ الاْخِرَهُ نَجْعَلُها لِلَّذینَ لایُریدُونَ عُلُوًّا
نشنیده بودند که مى فرماید: «این سراى آخرت را براى کسانى قرار داده ایم که خواهان برترى و فساد
فِى الاَْرْضِ وَلافَساداً وَالْعاقِبَهُ لِلْمُتَّقینَ.» بَلى وَ اللّهِ لَقَدْ سَمِعُوها
در زمین نیستند، و عاقبت خوش از پرهیزکاران است.» چرا، به خدا قسم شنیده بودند
وَ وَعَوْها، وَلکِنَّهُمْ حَلِیَتِ الدُّنْیا فى اَعْیُنِهِمْ، وَ راقَهُمْ زِبْرِجُها.
و آن را از حفظ داشتند، امّا زرق و برق دنیا چشمشان را پر کرد، و زیور و زینتش آنان را فریفت

شوک شدید اطلاع رسانی به این سبک آنهم برای اولین بار در ایران و در سطح بسیار خرد و واضح با نام بردن از اشخاص اتفاقی بود که مشکلات بسیار زیادی را برای کشور بوجود آورد که من جمله هیجانی شدن فضای تبلیغات انتخاباتی و سپس درگیری های طولانی خیابانی یکی از مظاهر این نوع از اطلاع رسانی یا بنظر عده ای دیگر تبلیغات سیاسی ، همواره به شمار می آید.

سابقه افشاگری هایی ازین دست

سابق بر مورد مناظره های تلویزیونی درسال ۸۸ در دور قبلی انتخابات نیز گروههای نزدیک به جریان فکری رئیس جمهور دقیقا چهار سال قبل با انتشار شب نامه ها و بیانیه های افشاگرانه و عدالت خواهانه که پشت پرده ای در سیاست و اطلاع رسانی را بر نمی تابید ضمن شفاف سازی هایی از فساد اقتصادی برخی از وابستگان و اعضای خانواده چند چهره با نفوذ دردسرهایی را برای خودشان و البته بیشتر برای کاندیدای رغیب ایجاد کردند که شاید یکی از نتایج آن پیروزی انتخاباتی یک جریان تند و تیز و تحول خواه در بدست آوردن کرسی ریاست جمهوری بود.

مردم هم پشت سر این جریان سیاسی و با ابراز خرسندی از بازخورد های مثبت همدردی و هم داستانی با توده های مختلف ، بیشترین حمایت را با رای ازین حرکت داشته و درحقیقت به آرمان عدالت ، مقابله با تبعیض و فساد که پیش تر رهبر معظم انقلاب بارها برآن تاکید کرده بودند ، رای دادند.

آنچه رای آورد احمدی نژادی بود که با کسی در افشای مفاسد اقتصادی تعارفی نداشت و قول داده بود بزودی فهرستی از مفسدان اقتصادی را نیز منتشر خواهد کرد ، رویدادی که تا همین اواخر هم گاه و بی گاه رسانه ها سخن از آن به میدان آورده و بدون نتیجه به گوشه ای رهایش میکردند.

جذابیت این افشاگری ها را رهبر معظم انقلاب اینگونه بیان داشتند که “مردم دیدند که نظام اندرونی و بیرونی ندارد”و حقیقتا حکیمانه ترین قضاوت و ارزیابی در خصوص این رویکرد را رهبر انقلاب بیان کردند و ثمره آن تقویت اعتماد عمومی ، فشردگی نیروهای اجتماعی و وضعیت هیجانی و مشارکت ۸۵ درصدی در انتخابات بود.

ضمن اینکه نگارنده به هیچ روی قصد تطهیر اتهام افکنی های ناروا و برچسب زنی های سیاسی را مطلقا ندارد ، ذکر این نکته ضروری است که ذائقه سیاسی مردم آنچه را می طلبد گفتگویی بی پرده و بدون تعارف با مردم از سوی مسئولین است.

آخرین افشاگویی

نمی توان بدرستی قضاوت کرد که آخرین سخنان رئیس جمهور در مجلس افشا گویی است یا افشاگری ، یعنی اساسا رئیس جمهور اطلاعات درستی را منطبق بر عدالت و انصاف منتشر کرده و یا اینکه پرونده ای است صرفا با امکان بررسی و تحقیق بیشتر که البته رسیدگی به این موضوع مورد انتظار از قوه قضائیه می باشد.اما در هر حال افشاگویی می تواند تلقی شود.

اما این افشاگویی که ناظر است بر استفاده مالی و یا قصد استفاده مالی یکی از برادران لاریجانی از اموال و نفوذ در تامین اجتماعی ، یک شکاف عمیق و بحرانی را میان مسئولین در کشور و فضایی بسیار آلوده و مبهم را میان افکار عمومی سبب شده است.

عده ای رئیس جمهور را محکوم و عده ای دیگر معتقدند آنچه قابلیت محکوم کردن دارد سو استفاده های مالی و یا اداری است و گروه دیگری نیز معتقدند که اگر این یک تخلف بوده است نمی بایست بعنوان یک برگ برنده سیاسی مورد بهره برداری قرار گرفته و بعبارتی صحیح تر از حقیقتی و یا واقعیتی استفاده ابزاری شده است که درست این همان نقطه بد اخلاقی های سیاسی است که رهبر معظم انقلاب توضیح آنرا به بعد موکول کرده اند.

اما هر چه باشد این عمل و اختلاف بوجود آمده که ناشی از کشمکش ها و تحریک های پیاپی رئیس جمهور و روسای قوای مقننه و قضائیه است ، طبیعتا اثراتی را برای آینده سیاسی کشور به همراه خواهد داشت.

طلیعه دمیدن جنبش نو عدالتخواهی عملگرا

بنظر می رسد با توجه به فقدان یک جنبش مردمی و فراگیر عدالتخواهی و از بین رفتن جنبش عدالتخواهی در گذشته و صرفا به ذکر نامی و عنوانی بسنده کرد و فرجامی نیافت ، اینبار و در ازای فضایی که بوجود آمده است شرایط لازم به فشردگی برای شکل گیری یک جنبش عدالتخواعی عملگرا و نوین نزدیک شود.

جنبشی مردمی که محاکمه مفسدان اقتصادی را از یکسو و از سوی دیگر عدم برخورد سیاسی با سو استفاده های اداری و مالی را طلب می کند یک جنبش مساوات طلب در بعد عدالت اجتماعی و مطالبه گر در بعد مطالبات رهبری در حوزه عدالت و عدالت خواهی.

این جنبش جدید محدود و معلق در یک گروه دانشجویی کوچک و خالی الذهن نبوده و رو به آینده با دست های پر دست به واکنش هایی درونی می زند ، واکنش هایی که نه تنها برای کشور زیانبار نیست بلکه بسیار سازنده و رو به جلوست و آگاهی را تقویت و شرایط را برای سو د جویی ها مالی تنگ تر و محدود تر می کند.

در انتخابات آتی ریاست جمهوری نیز همین جنبش نو عدالتخواهی عملگراست که آرا را از آن خود خواهد کرد و تنها ظرفیت گفتمانی است که با استقابل عموم مردم روبرو خواهد شد.

در هر حال جمهوری اسلامی ایران بر آستانه تحولی سازنده در فرهنگ سیاسی مردم و گفتگوهایی بی پرده و صریح و البته صادقانه با مردم ایستاده است که به هیچ وجه یک تهدید مشکل آفرین تلقی نمی شود بلکه سیاسیون مانند نظام های سیاسی مشابه می توانند و باید این امکان را داشته باشند تا برای کسب رای و نظر مردم خود را با یک ارزش مثبت یعنی فساد اداری و اقتصادی درگیر کنند، ازین منظر افشاگویی ها یک فرصت سازنده است و نه یک تهدید مشکل ساز که نیازمند خنثی سازی و مهار باشد.

مدیر مسئول اخبار روزانه استان مرکزی

به گزارش مرکزی دیلی و به نقل از مرکزی نیوز؛ چندی پیش نماینده مردم شریف اراک ، کمیجان و خنداب در مجلس شورای اسلامی در گفتگو با خبرنگار ایلنا در مورخه ۲۳ اسفند ۹۱ ضمن گلایه از دولت گفته بود که دولت اراده ای برای حل مشکل معیشتی مردم ندارد .

ایلنا: عضو فراکسیون کارگری مجلس گفت: اراده‌ای در دولت برای برگزاری نشست‌های مشترک با مجلس پیرامون بهبود وضعیت معیشتی مردم دیده نمی‌شود.

محمد حسن آصفری در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایلنا، در رابطه با افزایش۲۵ درصدی حقوق کارگران در سال آینده گفت: من معتقدم که این مبلغ افزایش تا ۲۵ درصد عادلانه نیست.چرا که امروز کارگران ما از زحمتکش‌ترین افراد جامعه کارگران به شمار می‌روند و در امنیت شغلی مناسب به سر نمی‌برند و به دلیل اینکه از اقشار آسیب پذیر جامعه هستند، لذا فاقد مسکن و سرپناه می‌باشند و بخش عظیم حقوق خود را باید برای پرداخت اجاره بها هزینه کنند.

وی در ادامه بیان کرد: با تورم امروز جامعه تبدیل شدن ۳۸۰۰۰۰ هزار تومان به ۴۸۰۰۰۰ هزار تومان به دور انصاف است و اعضای فراکسیون کارگری در نظر داشتند تا حقوق کارگران ۱۰۰ درصد افزایش پیدا کند.

نماینده مردم اراک در خانه ملت بیان کرد: فردی که امروز با توجه به تورم لجام گسیخته زیر ۸۰۰۰۰۰ هزار تومان حقوق دریافت کند زیر فقر زندگی می‌کند و نسبت به این افزایش اعضای فراکسیون کارگری گلایه‌مند هستند.

عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس بیان داشت: امیدواریم دولت در کنار این افزایش سبد کالایی را نیز برای این اقشار آسیب پذیر در نظر بگیرد.

عضو فراکسیون کارگری در مجلس اظهار داشت: فراکسیون کارگری در تلاش است تا لیست کارخانه‌هایی که با تعدیل نیرو در حال بسته شدن است و یا اینکه چندماهی است حقوق کارگران خود را پرداخت نکرده است جمع آوری کند،تا در لایحه بودجه لیست این گروه‌ها را بگنجانیم تا انشا الله با یک ردیفی بودجه مشخص این کارنجات را از مشکل نجات دهیم تا با این کار بخش اعظمی از کارگران نیز مشکلاتشان حل شود.

آصفری با بیان این مطلب که رسیدگی به مشکلات معیشتی مردم موضوع مهم و ارزشمندی است، گفت: ما امروزه در هر کجا از لایحه بودجه کم می‌آوریم سریع فشار را بر مردم وارد می‌سازیم.

نماینده اراک در بهارستان تصریح کرد: نگاه ما در بودجه این است که تاکیدات مقام معظم رهبری را در بودجه سال ۹۲ پیاده کنیم و اولویت را در بودجه به این سمت سوق دهیم که فشار بر مردم کمتر شود و مردم در بحث هزینه‌های خود بار کمتری را بر دوش خود مشاهده کنند.

این نماینده مردم در خانه ملت اظهار داشت: نمایندگان در بررسی بودجه سال ۹۲ کل کشور در تلاشند تا افزایش قیمت‌ها به پایین‌ترین حد خود نزول پیدا کند و راه کاری برای این موضوع در نظر بگیرند تا این راه کار‌ها جایگزینی برای پر کردن خلایی که امروز در جامعه برای تامین نشدن بخشی از اقلام ایجاد شده،بشود.

عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس یادآور شد: در راستای برگزاری نشست‌های دولت و مجلس پیرامون بهبود وضعیت معیشتی مردم اراده‌ای از سوی دولت در این زمینه دیده نمی‌شود.

وی افزود: دولت از هم اکنون به دنبال بحث‌ها و میتینگ‌های تبلیغاتی افتاده و این همایش‌ها و سمینار‌ها و افتتاح‌ها که برگزار می‌کند همه در راستای تبلیغات انتخاباتی است.

عضو فراکسیون کارگری مجلس اذعان داشت: در این آخرین روزهای کاری دولت برگزاری نشست‌های دولت و مجلس برای بهبود شرایط معیشتی و اقتصادی مردم فایده‌ای ندارد،چراکه اراده‌ای از سوی دولت در این زمینه مشاهده نمی‌کنیم.

اما روز پنج شنبه در حاشیه آیین بهره برداری از طرح ۱۴۴۰ واحدی مسکن مهر امام صادق (ع) اراک که با حضور رییس جمهوری انجام پذیرفت نماینده مردم شریف اراک ، کمیجان و خنداب ، در گفت و گو با ایرنا افزود: خدمات دولت روحیه امیدواری را در مردم زنده کرده است .

محمدحسن آصفریˈ روز پنج شنبه در حاشیه آیین بهره برداری از طرح ۱۴۴۰ واحدی مسکن مهر امام صادق (ع) اراک با حضور رییس جمهوری، در گفت و گو با ایرنا افزود: پیوند مردم با نظام اسلامی با سفر های استانی هیات دولت بیش از پیش مستحکم تر شده است.

وی تاکید کرد: مردم در ۳۴ سال عمر با برکت انقلاب اسلامی همواره در صحنه های دفاع از اسلام، قرآن و ولایت فقیه حضور داشته و دولتمردان با خدمات رسانی به این قشر پاسخ شایستگی به اعتماد آنان را داده اند.

نماینده مردم اراک، کمیجان و خنداب در مجلس شورای اسلامی ادامه داد: خدمات رسانی بیشتر به مردم و تلاش برای کاهش مشکلات ملت از مطالبه های جدی رهبر معظم انقلاب اسلامی است که در این زمینه دولت های نهم و دهم کارنامه درخشانی دارند.

آصفری بیان کرد: دولتمردان برخاسته از متن مردم هستند و خدمات رسانی در حکومت اسلامی توفیقی الهی است که باید مسوولان از این فرصت طلایی بیشترین استفاده را کنند.

وی خاطر نشان کرد: امام راحل و رهبر معظم انقلاب اسلامی، مردم را ولی نعمت دانسته و دولت عدالت محور برای خدمات رسانی به مردم در بخش های راه و شهرسازی، صنعت، تولید و به ویژه مسکن نهصت بزرگی ایجاد کرده است.

این خبر تحلیلی ندارد قضاوت با شما !

متاسفانه در برفی که پنجشنبه گذشته بارید سطح خدمات رسانی به شهروندان و تسهیل عبور و مرور در سطح شهر بقدری ضعیف بود که مشکلات متعددی برای شهروندان بوجود آمد و حتی در معابر پر تردد هم شاهد خدمات حداقلی شهری نبودیم. این در حالی بود که مدیریت شهری اراک با خیال اینکه زمستان دیگر تمام شده است و برفی نخواهد بارید در بهمن ماه گذشته تمامی کیسه های نمک مجاور معابر سطح شهر را جمع آوری نمود و شاید برای برف سال دیگر انبار کرد!

در ساعات اولیه بارش ها که قبلا هم توسط هواشناسی پیش بینی شده بود و چندین بار از طریق رسانه ها هشدار داده شده بود هم ظاهرا مدیران شهری در بهت بارش نا بهنگام برف!!! فرو رفته بودند و هیچ خدمات رسانی انجام نشد و سر انجام در ساعت های پایانی شب در معابر اصلی برف روبی انجام شد که البته گرمای هوا در روزهای بعدی از خجالت مدیریت شهری کم کرد و با آب شدن برف ها اثری از آثار یک بحران در سطح شهر باقی نماند که امیدواریم این تجربه هم به همین سرعت آب نشود.

جالب اینجاست در معابر پر تردد و حادثه خیز سطح شهر هم مانند پل گردو هیچ نمک و ماسه پاشی انجام نشده بود که باعث گردید در همان نیم ساعت اولیه بارش چندین مورد حادثه برای شهروندان پیش بیاید که متاسفانه و متاسفانه دسترسی خبرنگار ما به مسئولین شهری مقدور نبود و پاسخگویی نسبت به مشکلات شهروندان صورت نمی گرفت. این در حالی است که خبرنگار ما با تماس یکی از شهروندان به یکی از این نقاط مراجعه نمود و مشاهده شد که در این معبر حتی راه رفتن در کف خیابان هم مقدور نبوده و نسبت به شیبی که در این منطقه وجود دارد در همان چند دقیقه حضور خبرنگار ما چندین مورد تصادف پیش آمده که باید بدرستی دلایل این کمکاری و اهمال مورد بررسی و چاره اندیشی قرار گیرد.

وقتی به یاد مانور زمستانه شهرداری اراک در ابتدای فصل سرما می افتیم ، وقتی به مصاحبه های پر ملات برخی مدیران شهری درباره ضرورت امادگی مدیریت بحران دوباره مراجعه می کنیم این سوال پیش می آید که با مدیریتی که با یک برف دچار بحران شود و عملا شهر فلج می گردد آیا نباید نگران حوادث بزرگتر احتمالی بود؟ آیا نباید مدیران شهرستان و استان نسبت به این عملکرد ضعیف پاسخگو باشند؟ آیا نباید فرماندار و معاونت عمرانی استاندار و حتی جناب آقای استاندار نسبت به ناتوانی مدیریت تحت نظارتشان از شهروندان اراکی عذرخواهی نمایند؟

من بخش مهمی از پروژه‌های سیاسی – امنیتی و اطلاعاتی غرب بودم… من نقطه ثقل سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا و انگلیس و همزمان ارتباط با ضدانقلاب خارج از کشور و جریان سبز در داخل کشور را داشتم.

به گزارش مرکزی دیلی و به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان ، بعد از پخش مستندهای “الماسی برای فریب” و “هدیه برگشتی” که به افشای ماهیت ضد انقلاب پرداخته و موجب آشفتگی آنها شده بود این بار شخصی دیگری در محل صندلی موجود در دو مستند قبلی نشسته است، که مستند “مثلث” به روایت آن پرداخته است.

سومین مهمان این صندلی آشنا در این روایت شرحی رابازگو می‌کند که پیشتر دو مهمان قبلی این صندلی زوایای دیگر آن را گفته‌اند.

و ۸ ماه بعد …

این بار “محمود زمانی” که به گفته خودش  «بخش مهمی از پروژه‌های سیاسی- امنیتی و اطلاعاتی غرب و نقطه ثقل سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا و انگلیس است»، در ایران بر روی صندلی “مدحی” و “دنیادیده شیران” می‌نشیند تا این بار نیز موجبات سرگردانی عناصر ضدانقلاب و سرویس‌های اطلاعاتی و امنیتی فراهم غرب شود.

شرح مکتوب مستند “مثلث” که نشان دهنده دستگاه امنیتی کشورمان است و به مصاحبه با “محمود زمانی” پرداخته را باشگاه خبرنگاران منتشر کرده است که در ادامه می‌خوانید:

خودروی ون پارک شده در خیابان والتون پالاس در لندن شاید برای همه جلب توجه نکند ولی صاحب دفتر مقابل آن نمی‌تواند به راحتی ازکنار این خودروی مشکوک بگذرد…

«ایشون {امیرحسین جهانشاهی} استرس خاصی داشت چون می‌گفت یک دستگاه ون از صبح تا حالا جلوی منزل و محل کارش مستقر شده و احتمال می‌داد که مربوط به تیم امنیتی ایران باشه که ورود و خروج من رو {محمود زمانی} از منزلش کنترل می‌کنند و از من خواست در رفت و آمد به منزلش حتماً یک شال گردن با خودم داشته باشم و سر و صورتم را کاملاً ‌بپوشانم».

این احساس ترس از تجربه رسوایی که پیش از این رخ داده و در بین اردوگاه ضد انقلاب ایران، به “الماس گیت” شهرت دارد، باعث شد که صاحب این دفتر یعنی “امیرحسین جهانشاهی” حلقه حفاظتی خود  را برای پیشگیری از ایجاد هرگونه حفره امنیتی، از ۸ نفر به ۱۲ نفر افزایش دهد…

«یک تیم حفاظتی ۱۲ نفره ازش مراقبت می‌کردند و هر کسی هم می‌آمد، رفت و آمد را کنترل می‌کردند و حتی کامل می‌گشتنش».

اما آنچه ضد انقلاب “الماس گیت” می‌نامد و هر از چندگاهی سعی در پاک کردن صورت مسئله آن می‌کند، آخرین رسوایی آنها به شمار نمی‌رود و ریشه افشا شدن پیش از این موعد توطئه‌ها علیه یک ملت را باید در روابط خود این افراد جستجو کرد…

«من بخش مهمی از پروژه‌های سیاسی– امنیتی و اطلاعاتی غرب بودم که از طریق من و بخشی از عناصر دیگر، این خواسته‌هایشان را در ایران اجرایی کنند؛ من نقطه ثقل سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا و انگلیس و همزمان در ارتباط با ضدانقلاب خارج از کشور و جریان سبز در داخل کشور را داشتم.

***مستند مثلث

اما باز اتاق و دکوری آشنا و البته وحشت انگیز برای دشمن…

«من “محمود زمانی” در خرمشهر، در یک خانواده سیاسی و مذهبی متولد و بزرگ شدم؛ من الان در داخل ایران، تهران هستم و دقیقاً در همون اتاق {اتاقی که پیش از این “مدحی” و “دنیادیده شیران” در آن مصاحبه انجام داده بودند} هستم».

مختصات این فرد همانطور که خودش می گوید متفاوت از افشاکنندگان قبلی است؛ او خود را در میان مثلثی می‌بیند که ۳ ضلع دارد و او با هر ۳ ضلع رابطه‌ای عمیق و دوستانه دارد…

«دقیقاً من وسط یک مثلثی بودم که ۳ راس داشت؛ من عنصر مورد اعتماد همزمان ۳ گروه بودم؛ “سرویس‌های اطلاعاتی غرب شامل آمریکا و انگلیس”، “اپوزوسیون و ضدانقلاب خارج از کشور” و همچنین “جریان داخلی که مربوط به فتنه سال ۸۸ می‌شد” و با مسئولین و سران این جریان در تماس بودم.»

رابطه این فرد آنچنان با عناصر مشهور ضدانقلاب درمی‌آمیزد که “امیرحسین جهانشاهی” از لیدرهای ضدانقلاب درشاخه وابسته به اسرائیل از او به عنوان مشاوری امین یاد می‌کند…

«اینها دیگه ارتباطشون رو با من خیلی سفت‌تر و محکم‌تر و نزدیک‌تر کردند».

اما چگونگی ورود این فرد به حیاط خلوت ضدانقلاب شاید مهمترین نکته‌ای باشد که در ابتدای این مستند مطرح می‌شود و “زمانی” آن را اینگونه بازگو می‌کند:

«به خاطر سوابق کاری خانوادگی در زمینه نفت، نمایندگی چندین شرکت نفتی رو تو زمینه تجهیزات و حفاری نفت داشتم و با شرکت‌های فرانسوی و انگلیسی در زمینه تولیدات تجهیزات نفت کار می‌کردم».

او در یکی از همین سفرها از طریق فردی به نام “فواد نونو” با “نوری‌زاده” یکی از عناصر ساواک و عامل کنونی MI6 ارتباط برقرار کرده و به سرعت وی را مجذوب خود می‌کند تا آنجا که در جلسات محرمانه وی هم اجازه شرکت پیدا می کند…

«در همین سفرهای تجاریم که به لندن داشتم، با یکی از دوستانم که عرب بود و قبلاً هم مدتی ایران زندگی کرده بود، آشنا شدم و ایشون منو به آقای نوری‌زاده در لندن معرفی کرد. یک جلسه‌ای در دفتر لندن، همون دفتر مرکز ایران و عراق که آقای نوری‌زاده مدیرش هستند، در لندن برگزار شد که یه تعدادی از آقایون اونجا شرکت داشتند، از جمله خود آقای نوری‌زاده، آقای خوانساری، اکثراً از اپوزیسیون خارج از کشور و از اعضای که به اصطلاح در لندن زندگی می کردند.

“آقای مایک” مسئول امور ایرانیان، مسئول میز ایرانیان در سفارت آمریکا در لندن در اون جلسه حضور داشت؛ در اون جلسه من پیش‌بینی‌هایی در رابطه با انتخابات سال ۸۴ کردم که اون پیش‌بینی‌های من درست از آب در اومد، برای همین، اون‌ها بعد از اون قضیه که پیش‌بینی من درست دراومد ارتباطات بیشتری مرتب با من گرفتند».

ویژگی مهمی که “محمود زمانی” را به نقطه توجه و ارزش برای ضدانقلاب تبدیل می‌کند ارتباط نزدیک و غیرقابل انکار وی با یکی از سران فتنه است…

«در قضایای سال ۸۸ من به عنوان رابط “آقای کروبی”؛ و آقای اردشیر امیرارجمند به عنوان نماینده “آقای موسوی” به عنوان رابط با خارج از کشور و اپوزیسیون خارج از کشور در ارتباط بودیم؛ من در داخل مرتب با آقای کروبی ملاقات می‌کردم و نظرات اپوزوسیون خارج از کشور را به ایشون منتقل می‌کردم و همچنین نظرات ایشون رو به اونها؛ ملاقات‌های من با آقای کروبی کاملاً در یک فضای خصوصی برگزار می‌شد و ایشون اجازه نمی‌داد که کس دیگه‌ای در جلسات ما حضور داشته باشد و مطالبی داشتیم که باید باهم چک می‌کردم ومن نظرات ایشون رو به خارج منتقل می‌کردم».

نوری‌زاده در مرحله بعدی محمود زمانی را با امیرحسین جهانشاهی آشنا می کند…

«آقای نوری‌زاده باز یک روز زنگ زد در دوبی، به من گفت که من می‌خواهم شما رو با یک شخصی آشنا بکنم؛ با هزینه خودشون منو دعوت کردن لندن،  اومد فرودگاه دنبال من و با ماشین خودش رفتیم منزل و دفتر کار شخصی به نام آقای امیرحسین جهانشاهی که اونجا منو معرفی کرد به آقای جهانشاهی و ما یه جلسه با آقای جهانشاهی در حضور آقای نوری‌زاده جلسه داشتیم».

البته بی اعتمادی بین این افراد همچنان موج می زند…

«تقریباً یک ماه بعدش منو خواست؛ تنها رفتم، اتفاقاً به من گفت که به آقای نوری‌زاده اطلاع ندم».

جهانشاهی پس از انجام تست‌های امنیتی خود محمود زمانی را وارد تیم نزدیکان می‌کند و او را در جریان طرح محرمانه دولت در تبعید قرار می‌دهد…

«آقای جهانشاهی یک منشوری داشت، ۱۲ صفحه، یک کپی شو به من داد؛ می‌خواست این منشور در ایران پخش بشه. می‌گفت ۵۰ هزار نسخه ازش چاپ کردند و می‌خواهیم در ایران توزیع بشه.

یه نسخه‌اش رو به من داد که من اون نسخه رو در اختیار آقای کروبی قرار دادم. ایشون طرحی رو نشون من داد که ارکان به اصطلاح موقت حکومت در آینده و سایه‌ای که اونها برای ایران پیش‌بینی و طراحی کرده بودند رو با من چک کرد؛ تقریباً این حکومت موقت ۷ رکن داشت، رکن اصلیش شورای عالی کشور بود که ریاستش را داده بودند به رئیس جمهور، دوم هیات دولت که به ریاست نخست وزیر بود.»

جهانشاهی آنقدر با “زمانی” احساس نزدیکی می کند که او را در جریان خودروی مشکوک مقابل منزل و دفتر کارش هم قرار می دهد و با او کلی درد و دل می کند…

«من در آخرین ملاقاتی که فروردین سال ۹۰ با آقای امیرحسین جهانشاهی در منزلش در لندن، در “والتون پلس” داشتم ایشون یک نگرانی عجیبی داشت و گفت به من، هم {موقع} اومدن و هم رفتن کاملاً سر و صورتم را بپوشانم، چون یک ون از صبح تا حالا در خونه‌اش مستقر شده و احتمال می‌داد مربوط به سیستم امنیتی ایران باشه که داره منزلش رو چک می‌کنه، رفت و آمدهای منزلش رو کنترل می کنه؛ کاملاً در چهره‌اش این استرس مشهود بود و برای همین هم سعی می‌کرد آخرین ملاقات ما زودتر تمام بشه و ما قرار ملاقاتی در یک کشور ثالثی داشته باشیم، با اون تیم امنیتی‌اش».

در ارتباط دو سویه زمانی میان کروبی و ضد انقلاب خارج نشین خواسته‌هایی هم مطرح می‌شود که وی این پیام‌ها را منتقل می‌کند…

«حرفشون این بود که به اصطلاح پیام برسونم به آقای کروبی که با هماهنگی اونها مردم را دعوت کنند به خیابون‌ها. در ملاقات‌هایی که با آقای کروبی داشتم ایشون دوبار تقاضای درخواست پول برای کمک به سیستم و دفترش داشت و می‌گفت که این کمک را صرفاً من از شما می‌خواهم؛ من همین تقاضا را راستش از آقای امیرحسین جهانشاهی کردم و به ایشون منتقل کردم و ایشون گفت اگر آقای کروبی شخصاً کسی را معرفی کنه به من، من حاضر به هرگونه پشتیبانی و پرداخت مالی هستم.»

رمزگشایی از برنامه‌های بازه زمانی سال ۸۸ تا ۹۰ می‌تواند کمک زیادی به روشن شدن ماهیت فتنه ۸۸ و پس از آن داشته باشد برنامه‌هایی که محمود زمانی آنها را از درون اتاق‌های فکر ضدانقلاب بیان می کند…

«مهرماه ۸۹ بود که آقای نوری‌زاده در دوبی با من تماس گرفت و گفت ما برای امسال حج تمتع سال ۸۹ برنامه وسیعی در عربستان داریم و حدوداً ۱۰۰ نفر از اعضای اپوزیسیون و سران اپوزیسیون و ضدانقلاب داخل و خارج {را} می‌خواهیم به مکه دعوت کنیم، سمیناری داشته باشیم؛ یک رابطی اومد در دوبی پاس {گذرنامه} منو گرفت و رفت همون روز ویزای حج تمتع را از سفارت عربستان در دوبی برای من در پاسم زد و یک بلیت “بیزنس کلاس” با پرواز صعودی.

در هتل قصر جده آقای نوری‌زاده را ملاقات کردم ایشون گفت که متاسفانه برنامه لو رفته و ما او سمینار رو نخواهیم داشت، چون یه تعداد از سرانی که از داخل و خارج قرار بود بیان امسال مکه نتونستند بیایند و عربستان سعودی با برگزاری این سمینار مخالفت کرده. دولت عربستان که متوجه شده بود این پروژه لو رفته به خاطر هزینه‌های سنگین سیاسی که در آینده براش داشت کل پروژه رو کنسل کرد».

البته پروژه حج ۸۹ در سال ۹۰ هم تکرار می‌شود ولی راهی جز شکست نمی‌یابد…

«آقای نوری‌زاده با توجه به اینکه سال ۸۹ پروژه لو رفته بود سعی می‌کرد که سال ۹۰ یا ۹۱ اجرا کنه اونیکه در آخرین مذاکراتی که من همین  دو هفته پیش در دوبی با ایشون داشتم ایشون گفت که متاسفانه  پروژه ۹۰ و ۹۱ توسط تیم امنیتی جمهوری اسلامی ایران لو رفته ولی خودش به جده رفته بود و در ایام حج در جده مستقر بود».

البته حج ۸۹ و ۹۰ تنها پروژه های ضد انقلاب نیستند که با کمترین هزینه و همکاری روشنگرانه رسانه‌ای خنثی می‌شوند…

«شما می‌گید لندن نمی‌گید، می‌گید بریم عربستان چون قرار بود من و اقای سازگارا الان با اسکورت MI6 وارد عربستان شدیم چون اینجا خبر نوشته دیگه.»

سناریوی بزرگتری هم برای ۲۲ خرداد ۸۹ کلید می‌خورد که اینبار از پشتوانه سرویس‌های امنیتی با محوریت انگلیس – امریکا برخوردند…

«می‌خواهیم یک تیم هم شما تشکیل بدین به استعداد ۲۵۰ نفر که حداقل ۵۰ نفرشون استعداد کار با اسلحه‌های سبک رو داشته باشن. پروژه این بود که  برای ۲۲ خرداد سال ۹۰ از طریق رسانه‌های خارجی، سایت‌ها، اطلاعیه بدهند و مردم رو دعوت بکنن برای سالگرد به قول خودشون کودتا و مردم بکشونن به خیابون و از طرفی اعلام بکنن که یک بخشی از نیروهای انتظامی سپاه و بسیج به مردم پیوستن و همزمان خودشون گروه‌های مسلحی داشتن که می‌خواستن از دو طرف کشته بگیرن واین قضیه آشوب‌های خیابونی رو ادامه بدهند».

از اینجا به بعد است که محمود زمانی به واسطه نوری‌زاده به ضلع دیگر مثلث یعنی سرویس‌های امنیتی – جاسوسی امریکا و انگلیس هم نزدیک می‌شود…

«آقای نوری‌زاده عامل معرفی من به سیستم اطلاعاتی آمریکائی‌ها بود. بعد از اونکه دیگه هر جلسه‌ای من وارد دوبی می‌شدم برای کار تجاریم سیستم های اطلاعاتی آمریکا با من تماس می‌گرفتن و میخواستن که باهاشون جلسه‌ای داشته باشم. اون موقع آقای رامین عسگرد و خانم کالین مسئول میز ایران در دوبی بودن که آقای رامین عسگرد از عراق اومده بود و خانم کالین از افغانستان و در طول بیش از ۲ سال شاید بالغ بر ۱۵ جلسه هر ماهی تقریباً یک جلسه. هر باری که من می‌رفتم ۱۰ تا ۱۵ جلسه من با آقای رامین عسگرد و خانم کالین در دوبی داشتم؛ در واقع اینها افسران اطلاعاتی “سی.آی.ای” بودن».

آلن ایر؛ فردی که این روزها در پوشش سخنگوی فارسی زبان وزارت خارجه امریکا را به عهده دارد…

«من آلن ایر هستم و امروز به عنوان سخنگوی فارسی زبان وزارت امور خارجه امریکا…».

“رامین عسگرد” امریکائی ایرانی تباری که مسئول وقت امور ایران در سیا بود…

“کتلی مک گوآن” ؛ کارشناس امنیتی سیا و “ولی نصر” مشاور ژنرال هال بوروک از جمله کسانی هستند که گزارش‌ها و تحلیل‌های میدانی “زمانی” را از داخل ایران دریافت و به ستاد مرکزی خود برای تصمیم گیری بعدی ارسال می کند…

«{از سوی}خانم کلینتون یک کمیته ۱۲ نفره در وزارت امور خارجه برای پیگیری مسائل ایران و به عنوان کمیته راهبردی مسئله ایران تشکیل شد؛ که دو نفر از مسئولین اصلی وزارت امور خارجه از جمله “دنیس راس” و “ویلیام برس” عضو اصلیش بودن و ۱۲ تا عضو داشت، دو تا از کارشناسای وزارت دفاع بودن و ۲ نفر از کارشناسای سازمان اطلاعاتی آمریکا سیا. دو تا از ایرانیایی که اونجا به اصطلاح جزو کمیته اصلی ۱۲ نفره بودن آقای “رامین عسگرد” بود و آقای “ولی نصر”.

آقای رامین عسگرد ارتباطاتش رو با من داشت و گفت شما یکی از مشاورین ما در این کمیته هستید در رابطه با مسائل ایران و مرتب مسائل ایران رو رصد می‌کرد.

بعد از آقای رامین عسگرد آقای “آلن ایر” از عراق منتقل شد به دوبی  ایشون از افسران ارشد سازمان سیا بود که مسئولیت آقای رامین عسگرد را در دوبی برعهده داشت و چندین ملاقات هم ایشون با من داشت و تا همین اواخر هم با ایشون ملاقات داشتم؛ ایشون الان رسماً سخنگوی فارسی وزارت امور خارجه امریکا در امریکا هستند».

ارتباط زمانی با ضلع سوم مثلث یعنی ستاد داخلی فتنه باعث می‌شود تا او به یکی از سرپل‌های ارتباطی میان داخل و خارج تبدیل شود و درخواست‌های داخلی به خارج منتقل شود…

«مهدی کروبی یکی از لیدرهای مخالفان ایران در نامه ۲۲ فوریه خود از ما برای برگزاری یک رفراندوم ملی بدون دخالت شورای نگهبان کمک خواست».

البته علاوه بر “زمانی” سفارت انگلیس در تهران هم نقش مکمل و مهمی را ایفا می‌کند…

«سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا و انگلیس خیلی با هم جویند {مرتبط} کار می‌کردند، علتش هم این بود که آمریکایی‌ها می‌گفتن چون ما خودمون مستقیماً سفارتخانه‌ای در ایران نداریم از طریق سفارت انگلیس در تهران، یکسری از اطلاعات مربوط به داخل ایران رو جمع آوری می‌کنیم».

سالگرد انتخابات در راه است ۲۲ خرداد ۸۹ باید نقطه عطفی برای سه ضلع مثلث باشد؛ انگلیسی‌ها هم از قائله جانمانده‌اند و یکی از بلندپایه‌ترین مسئولان MI6 که نماینده عالی نخست وزیر در امور ایران است را به میدان می‌فرستند…

«رفتیم دفتر آقای “آندور کاست”. آقای آندرو کاست نماینده نخست وزیر انگلیس و بالاترین مقام انگلیسی در امور ایران بود که کل مسائل ایران را در منطقه رصد می‌کرد و پیگیری می‌کرد».

و حالا زمانی باید در خیابان دائونینگ استریت و چند ساختمان آنطرف تر از مقر “گوردون براون” نخست وزیر وقت با اندرو کاست دیدار کند…

«محل ملاقات من در لندن با آقای آندرو کاست ساختمان‌های اداری جنب دفتر نخست وزیر انگلیس برگزار شد».

همزمان با نزدیک شدن به خرداد ۸۹ اعضای شورای ضد ایرانی موسوم به دولت در تبعید با برنامه‌ریزی و هماهنگی ضدانقلاب خارج‌نشین عناصر داخلی فتنه و سرویس‌های جاسوسی تصمیمات خود را اتخاذ و تقسیم وظایف خود را انجام می‌دهند…

می‌گفتند ما می‌خواهیم قضیه رو مدیریت کنیم و این بار با هماهنگی ما مردم بیایند بیرون و از اونها حمایت حتی نظامی و تشکیلاتی کنیم؛ ما تیم‌هایی اماده کردیم، تیم‌های نظامی و امنیتی که اگر لازم باشه اگر به مردم حمله کنند درگیر بشوند. برنامه‌هاشون این بود که توی به اصطلاح اعلان عمومی که مردم بیایند بیرون، اینها چند نفر را به بهانه درگیری با نیروی انتظامی توی درگیریهای وسط بکشند و این ادامه پیدا بکنه».

لیدرهای داخلی فتنه از چند ماه قبل به هر بهانه‌ای بیانیه می‌دهند؛ آشوب‌ها باید به کف خیابان‌های پایتخت کشیده شود و پیاده نظام‌ها وظایف خود را انجام دهند؛ سرویس های غربی هم از هیچ کمک رسانه‌ای و لجستیکی دریغ نخواهند کرد.

اما با همه این تمهیدات عملیات‌های پیچیده نفوذ و استفاده بهنگام از حفره‌های اطلاعاتی  توسط دستگاه امنیتی کشورمان باعث می‌شود که نه تنها دشمن ملت مبهوت و سرخورده شود بلکه این توطئه‌های بزرگ در نطفه خفه می‌شود و میاندار و یکی از بازیگران اصلی این مثلث در تهران گوشه‌هایی از این واقعیات را رونمایی می‌کند.

اما ارتباط‌هایی که بعد از پخش این مستند انکار خواهد شد تا چند روز پیش هم ادامه داشته و اطلاعات ارزشمندی را در اختیار دستگاه امنیتی قرار داده که گزیده‌ای از آنها در این مجال می‌گنجد…

«در این سفر آخر که ۱۴ دسامبر داشتم به دوبی و با آقای نوری‌زاده تماس گرفتم و همچنین پیرو اون با اقای دکتر خونساری قرار شد که ارتباطشون رو با من حفظ کنند و در خواستشون این بود که از طریق سایت اسکایپ باهاشون مذاکره تلفنی داشته باشم نه از سیستم تلفن عادی موبایل و تلفن ثابت».

این اعتماد هنوز آنقدر وجود داشته است که نوری‌زاده، “زمانی” را در جریان طرح تلویزیونی‌اش قرار می‌دهد و از او کمک هم می‌خواهد…

«اولین بار خبر تاسیس شبکه تلویزیونی ماهواره ای آقای نوری‌زاده که قراره به اسم “ایران فردا” تاسیس بشه را آقای مهرداد خونساری در لندن به من گفت و بعدها خود آقای نوری‌زاده هم موضوع رو موضوع تاسیس شبکه را به من منتقل کرد، قراره پول و هزینه شبکه تلویزیونی “ایران فردا” را عربستان سعودی بپردازه و پشتیبانی‌های فنی را اسرائیلی‌ها انجام بدهند و از من هم خواستند که در رابطه با تامین نیروی انسانی و افراد رسانه‌ای و محتوایی برای برنامه‌هاشون کمک بکنم».

نوری‌زاده همچنین در آخرین تماس‌هایش “زمانی” را از یک مکانیسم ارتباطی جدید هم مطلع می‌کند…

«در آخرین مذاکراتی که با آقای نوری‌زاده داشتم ایشون گفت که طرح تماس ۱ و ۲ که قبلاً باهاش از {اون طریق} در تماس بودیم لو رفته و ما یک طرح بکلی سری داریم به عنوان طرح تماس ۳ که کاملاً حفاظت شده است و ما می‌خواهیم در این زمینه به ما کمک بکنید. جزئیات بیشتری در رابطه با این طرح به من گفت که قرار شد این طرح از ۲۲ بهمن امسال تا انتخابات سال آینده ریاست جمهوری که غربی‌ها جریان ضد انقلاب خارج و جریان داخل اون رو هماهنگ کردند و طرح تماسشون رو با همدگیر، فعال بشه».

در نهایت باید گفت این روایت که چگونه زمانی از مثلث خارج می‌شود و روی این صندلی قرار می‌گیرد، داستان مفصلی دارد اما این واقعیت که نفر بعدی که در این اتاق و روی این مبلمان خواهد نشست و پروژه‌های دیگر ضد انقلاب را روی دایره خواهد ریخت واقعیتی است که باید از لفظ قریب‌الوقوع برای آن استفاده کرد.

دانلود قسمت دوم مستند مثلث