وی در این تذکر خطاب به وزیر محترم بهداشت گفت:بی برنامگی وخلف وعده در سفر به استان مرکزی وعدم بازدید از برخی مناطق مشکل دار در استان مانند شهرستان دلیجان وعجله بیش از حد در برخی مناطق دیگر مانند شهرستان محلات موجب نارضایتی مردم منطقه گردیده است.

دکتر سلیمی در این تذکر با اشاره به خلف وعده صورت گرفته و تغییرات متعدد برنامه سفر به استان مرکزی و معطلی ۴ساعته در برخی شهرستانها موجب گردید بازدید از سایر مناطق که واقعا مشکل دار بودند صورت نپذیرد و در برخی مناطق دیگر نیز بازدید با عجله زیاد صورت پذیرفت.

وی در پایان تذکر از وزیر محترم بهداشت ،خواستند در خصوص علت بی برنامگی وتغییرات متعدد در برنامه سفر خود به استان مرکزی توضیح دهند.

^{هفته بعد یعنی  ۱۳/۱۱/۱۳۹۳ رییس وقت شورای اسلامی شهر اراک ، بودجه پیشنهادی سال ۹۴ شهرداری اراک را در شان این شهر نمی داند و شورای شهر در اقدامی عجیب و غیر منتظره
شش هزار و ۲۰۰ میلیارد ریال به بودجه پیشنهادی شهرداری اراک برای سال ۹۴ اضافه کرده  و بودجه پیشنهادی  را برای بررسی مجدد به شهرداری باز می گرداند ودر نهایت در واپسین روزهای مانده از سال ۹۳ بودجه سال ۹۴ شهرداری شهر اراک به ارزش ۱۰۲۱ میلیارد تومان به تصویب اعضای شورای اسلامی شهر اراک رسید که افزایش ۳ برابری رقم بودجه سال ۹۴ در مقایسه با سال گذشته را در بر داشت یا به تعبیری دیگر سیصد درصد رشد نسبت به سال گذشته .}

که ازمبلغ ۱۰۲۱ میلیارد تومان، مبلغ ۹۲۴ میلیارد تومان به بودجه حوزه عمرانی با ۶۹ پروژه و ۹۶ میلیارد تومان دیگر به اعتبارات جاری و خدمات شهری شهرداری اراک اختصاص  یافت.

با بررسی جزئیات بودجه و ارقام آن و همچنین عملکرد  دو  سال گذشته شهرداری اراک  و رکود ساخت و ساز در کشور  به راحتی می شد فهمید  که بخش عمده ای از منابع بودجه قطعاً محقق نمی‌شود و شهرداری اراک  مجبور می‌شود اصلاحیه بودجه  بدهد اما با این حال شورای شهر این بودجه را تصویب و برای اجرا به شهرداری ابلاغ کرد.

در اواخر مرداد ماه سال جاری اما جمشید زند که رئیس کمیسیون برنامه و بودجه شورا از اغفال  اعضای شورای شهر  توسط بانکِ شهر می گوید و بیان می کند: مدیران این بانک قول مساعد همکاری با ما را داده بودند و شورا با حساب باز کردن روی این تعهدات، چنین بودجه ای را مصوب کرد و اگر این توافقات نبود ، اصلا دست به تصویب این بودجه نمی زدیم. البته خود ایشان اذعان می دارند که اخذ تسهیلات  از بانک شهر تنها حدود یک پنجم از کل بودجه شهرداری  بوده است و چهار پنجم مابقی از کجا قرار بوده محقق شود را بیان نمی کند.

پس از گذشت هفت ماه از سال ۹۴ منوچهر کاظمی خزانه دار شورای اسلامی شهر اراک در نطق پیش از دستور صحن رسمی شورا می گوید: شورای شهر باید بپذیرد که در خصوص تصویب بودجه ۱۰۲۱ میلیارد تومانی اشتباه کرده و سریعا نسبت به اصلاح آن اقدام کند زیرا تا امروز که حدود ۷ ماه از سال گذشته، حدود ۱۲۰ میلیارد تومان از بودجه محقق شده که با توجه به زمان زیادی که از دست رفته، باید فکری را برای رفع مشکل و اصلاح آن بکنیم.

بر اساس اظهارات خزانه دار شورای اسلامی شهر اراک تا کنون تنها ۱۰ درصد از بودجه پیشنهای محقق گردیده است البته از این نکته نیز نباید غافل شد که  شهردار اراک نیز باید نسبت به این کاهش کسب درامد در مقایسه  با  بودجه فعلی که خیر اما  در قیاس با سال گذشته  پاسخگوی افکار عمومی و شورای شهر باشد.

اما از همه جالبتر اما صحبتهای ریس فعلی شورای شهر است که در مهر ماه سال جاری می گوید: اگر عزم جدی برای تحقق بودجه در شهرداری وجود داشته باشد امکان تحقق آن وجود دارد و باید شهرداری اراک برای تحقق بودجه مصوب اهتمام ویژه داشته باشد.

وقتی این صحبتها را با صحبتهای آقای محمودی رییس سابق شورای شهر اراک وقتی کنار هم قرار می دهیم مشاهده  می کنیم این مباحث بیشتر به توهم نزدیک است تا واقعیت چرا که در شرایط فعلی کشور و روند اجرایی مرسوم و معمول شهرداری اراک  تحقق چنین درامدی خارج از تصور می باشد و شاید  هم از خاصیت صندلی ریاست شورا است .

در زیر نگاهی گذرا می کنیم به انواع شیوه های بودجه ریزی :

 ۱-بودجه ریزی افزایشی

 ۲-بودجه ریزی برنامه ای

 ۳-بودجه ریزی بر مبنای صفر

 ۴-بودجه ریزی عملیاتی

بودجه ریزی افزایشی که به بودجه ریزی خطی یا بودجه ریزی موضوعی نیز معروف است این امکان را فراهم می کند تا بتوان تنها با افزایشی ناچیز نسبت به آنچه در سال گذشته وجود داشته است بودجه سال آینده خود را آماده کرد و نــیازی به اهداف برنـامه ای روشن یا تعیین شاخصی برای سنجش اثر بخشی و کــارایی به منظور اجــرا موفقیت آمــیز بودجه ریزی نیست .

بودجه ریزی برنامه ای گروه های سنتی هزینه ها را در بودجه ریزی افزایشی به ار می رفتند سازماندهی می کند . هدف این بودجه ریزی ( بـرنامه ای ) تــاکید بر واحدهای فعالیتی است که هر یک از ردیف های بودجه به آن اختصاص یافته است

بودجه ریزی بر مبنای صفر اولین بار توسط پیترفیر در شرکت تگزاس اینسترومنتز آمریکا در اواخر دهــه ۱۹۶۰ ابداع شد ، هدف اصلی از این بودجه ریزی اولیت دار کردن و مناسب بودن آنچه انجام می شود و باید انجام شود . بودجه ریزی بر مبنای صفر از مدیران می خواهد تا بودجه خود را مثلاً به ۷۰ تا ۸۰% بودجه سال قـبل کـاهش دهند و آنگاه درخواست های مورد نظر خود را به آن بــیافزایند این رویکرد معمولاً «بــودجه ریزی صــفر تــعدیل یــافته » نامیده می شود .

  بودجه ریزی عملیاتی عبارت است از : برنامه عملکرد سالانــه که رابطه میان میزان وجوه تخصص یافته ی هر بـرنامه با نتایج بدست آمده از اجرا آن برنامه را نشان می دهد و این بدان مــعنا است که با هر میزان اعتبار تخصیص یافته ی هر بــرنامه ، می باست مجموعه معینی از اهداف تأمین شود . چنین بودجه ای باید به روشنی ارتباط بین اعتبارات هــزینه شده توسط دولــت و نتایج حاصله برای مردم را نشان دهد  . در واقع در بودجه عملیاتی تشریح دقیق این رابطه کلید مدیریت صحیح بــرنامه هاست در این شیوه باید ، علاوه بر تعیین دقــیق فعالیت های هـر برنامه هــزینه های هر کدام از برنامه ها نیز به دقت براورده شود در چنین چارچوبی کــارآیی و اثـربخشی بــرنامه به عنوان هدف اصلــی بودجه ریزی عملیاتی مــطرح می شود

اگر بخواهیم براساس طبقه بندی ارائه شده بودجه شهرداری ها  را نامگذاری کنیم ، به استناد ماده ۲۵ آیین نامه مالی شهرداری ها می بایست آن را بودجه برنامه ای بنامیم ، چرا که بر اساس این قانون ” بودجه شهرداری باید بر اساس برنامه ها و وظایف و فعالیت های مختلف و هزینه هریک ازآن ها تنظیم گردد”.

اما اگر این قضاوت را بر اساس آن چه در عمل اتفاق می افتد صورت گیرد، بودجه ریزی در شهرداری ها را می توان از نوع بودجه ریزی افزایشی دانست ، چرا که  بمنظور انجام بودجه برنامه ای در شهرداری ها ، ابتدا باید وظایف قانونی شهرداری ها را  طبقه بندی نمود و سپس در داخل هر طبقه از وظایف ، برنامه های مربوط به آن ، گروه بندی گردد. و در قالب هر برنامه نیز طرح یا فعالیت هایی وجود دارند که هزینه هریک از آن ها می بایست بر اساس اصول متداول و شناخته شده فن بودجه نویسی برآورد گردد.

عموما بودجه شهرداری ها از نوع بودجه ریزی افزایشی  است که با افزایشی ناچیز نسبت به آنچه در سال گذشته وجود داشته است اقدام به تدوین بودجه می کنند دقیقا همان کاری که شهرداری اراک در ابتدای امر انجام داده بود و شورای شهر آنرا بازگرداند

این ابتکار شورای شهراراک ( کمیسیون برنامه و بودجه)  در نوع خود بی نظیر بود و این سبک بودجه ریزی می تواند ادبیات جدیدی را در حوزه برنامه و بودجه وارد کند و آن بودجه ریزی توهمی است .

بر اساس این سبک ( بودجه ریزی توهمی) می توان بدون توجه به منابع و مصارف و عملکرد شهرداری در سالهای گذشته و وضعیت اقتصادی شهر بر مبنای قول بانکها و افراد و… بودجه را تا چندین برابر سال گذشته افزایش داد و بعد هم در انتهای سال آن را مجددا اصلاح کرد.

از شوخی  که بگذریم، وضعیت بودجه ریزی شهرداری اراک  به عنوان اصلی ترین و مهمترین صورت مالی ، از لحاظ دارا بودن خصوصیات فنی و لازم وضعیت نامطلوبی دارد و شاید بتوان یکی از  مهمترین دلایل ضعف در نظام بودجه ریزی را نبود نیروی انسانی متخصص و کارشناس درامر بودجه و مباحث مربوط دانست.

که ارتباط بین ناکارآمدی بودجه وعدم ارتباط تحصیلات متولیان امر برنامه ریزی و بودجه در شورای شهر قابل بررسی و تامل می باشد .

خلاصه اینکه اگر وضعیت موجود بودجه ریزی در شورای شهر بخواهد  به همین ترتیب استمرار داشته باشد  یکی از تهدید های آینده مدیریت شهری اراک  خواهد بود و می بایست  هر چه سریعتر با استفاده از متخصصین مجرب حوزه مالی این نقیصه را برای بودجه سال ۹۵ برطرف کرد.

نویسنده : مسعود احمدی

بسم الله الرحمن الرحیم

طلیعه سخن خودم را مزین به آیه هفت سوره مبارکه مائده که افتخار آن را دارم سال ها با تمسک به آن در نیروی انتظامی در خدمت مردم بودم ، می کنم که می فرماید:

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ کُونُواْ قَوَّامِینَ لِلّهِ شُهَدَاء بِالْقِسْطِ وَلاَ یَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلاَّ تَعْدِلُواْ اعْدِلُواْ هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى وَاتَّقُواْ اللّهَ إِنَّ اللّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ

اى کسانى که ایمان آورده‏اید براى خدا به داد برخیزید [و] به عدالت‏شهادت دهید و البته نباید دشمنى گروهى شما را بر آن دارد که عدالت نکنید عدالت کنید که آن به تقوا نزدیکتر است و از خدا پروا دارید که خدا به آنچه انجام مى‏دهید آگاه است.

ودر ادامه و قبل از هر سخنی برای یاد آوری خودم سوگندی را که در بدو ورودم به شورا در محضر قرآن مجید یاد کردم تکرار می کنم:

“من در برابر کلام ا… مجید و به خداوند متعال سوگند یاد می کنم و با تکیه برشرف انسانی خویش تعهد می نمایم که در حفظ امانت و انجام هرچه بهتروظایفم و خدمت به مردم کوشا باشم و قانون اساسی و سایر قوانین و مقررات کشور را در چهارچوب وظایف و اختیارات خود مراعات نمایم و در همه زمینه ها عدالت و انصاف را در نظر داشته و مادام که در شورای اسلامی شهر عضویت دارم در رعایت صرفه و صلاح و پیشرفت امور شهر و شهرداری اهتمام نمایم “

ریاست و اعضا محترم شورای اسلامی کلان شهر اراک

بیش از یک ماه است که شهردار محترم اراک بودجه سال ۹۴ را تقدیم شورا کرده و از آن تاریخ تاکنون شورا عمده وقت جلسات خود را به بررسی بودجه سازمان ها و شهرداری ها نموده و روند فرسایشی و بی نتیجه و ناامید کننده که جای تاسف و تامل دارد. بی شک تدوین بودجه در یک سازمان و نهاد از اساسی ترین فعالیت های آن محسوب می شود چرا که تعیین کننده سیر حرکتی در راستای برنامه های تدوین شده آن سازمان می باشد اما آنچه توسط آقای شهردار به عنوان بودجه سال ۹۴ تقدیم شد همچون آب سردی بود بر دل های گرمی که منتظر اقدامات جهادی و سازنده از سوی شهرداری بودند. انتظار می رفت بودجه سال ۹۴ نسبت به سال ۹۳ و سال های قبل از آن دچار تحول اساسی در برنامه ها و سیاست ها باشد انتظار آن بود بودجه سال ۹۴ گام موثری در راستای اصلاح ساختارها، بهبود روشها ، سرعت و نوآوری در راستای طرح ها و …باشد انتظار آن بود بودجه سال۹۴ طلیعه ای باشد برای سامان بخشی به وضعیت نیروی انسانی سازمان عریض و طویل شهرداری و انتظارات دیگری که هم من نماینده مردم و هم مردم شهر داشتند اما در بودجه تقدیمی خبری جز روزمرگی و تکرار مکررات و اختصاص قطره چکانی اعتبارات و ..دیده نشد. ضرایبی افزایش داشتند که این ضرایب به صورت عادی و معمول است نه از نوع آوری خبری است و نه از حرکت جهادی ، اقتصاد مقاومتی که مورد تاکید مقام عظمای ولایت بوده و هست  عنصر فراموش شده این بودجه میباشد ناهماهنگی بین شهرداری و سازمان های وابسته در ردیف ها و رقم های بودجه حکایت از زخم کهنه جزیره ای عمل کردن در ساختار شهرداری داشته و دارد و در مقابل توجه خاص به هزینه های جاری به ویژه در بخش پرسنل به وضوح به چشم می خورد و بی عدالتی در این زمینه نیز اظهر من الشمس است .اختلاف حقوق در سازمان ها موید این مطلب است.

نگاه به سرمایه گذاری و استفاده از مشارکت مردمی عناصر فراموش شده بوده و در بودجه جایگاهی نداشته و البته موارد دیگر که در جلسات مختلف بررسی بودجه هم بنده و هم دوستان دیگر به آن اشاره نمودیم. اعتقاد من بر این است که این بودجه نه با نیاز های شهر و شهروندان تناسب دارد و نه با آرمان های شورای چهارم و متاسفم از اینکه به نظر می رسد جناب آقای شهردار در جریانی حل شد که قول اصلاح آن را داده بود.

دوستان وهمکاران عزیز ، فرصت ها به سرعت در حال گذار هستند و از مهلتی که همشهریان به من و شما داده اند چیزی باقی نمانده یادمان باشد مردم به ما اطمینان نموده و انتخابمان کردند تا شورای شهری باشیم که به کلان شهر تغییر عنوان داده و یادمان باشد کلان شهر را ما باید بسازیم و ساخت کلان شهر نگاه کلان می خواهد با روزمرگی و فعالیت های باری به هرجهت نمی توان کلان شهر ساخت. امروز دو شهری که در حال رشد بودند و به اراک ملحق شدند تا آن را کلان کنند به طور کامل فراموش شدند و به حاشیه های شهر تبدیل شدند قرار نبود سنجان و کرهرود که دو شهر مستقل و و اقعا در حال رشد بودند به دو محله تنزل پبداکنند اما متاسفانه امروز این نگاه حاکم شده و این ظلم آشکار در حق شهروندان است یادمان باشد این دو شهر بودجه مستقل داشتند ، طرح توسعه داشتند، فعالیت های فرهنگی ، اجتماعی ، عمرانی مخصوص خود را دنبال می کردند اما امروز جایگاهشان در بودجه ۹۴ کجاست؟

در هر صورت تصویب این بودجه با این روند هم مغایر با شعار ها ، طرح ها و آرمان های کلان شهر اراک است و هم جفا در حق شهروندان لذا اینجانب مخالفت خودم را با کلیات آن اعلام و از شما بزرگواران نیز تقاضا دارم با توجه به رسالت و مسئولیتی که پذیرفته اید و سوگندی که یاد کرده اید با موضوع برخورد نموده و بدانید و بدانیم که باید جوابگوی اعتماد مردم باشیم. علاوه بر بودجه ذکر چند نکته دیگر را ضروری می دانم.

۱-نخستین و مهم ترین موضوع بحث نیروی انسانی و ارائه خدمات در شهرداری است امروز ما با تنوع خدمات در شهرداری مواجه هستیم اعم از رسمی (کارمندی ، کارگری ) قراردادی ، حجمی و … که این روند بی سر و سامان باعث شده که سازمان شهرداری روز به روز بزرگتر و حجم خدمات کمتر باشد . مضافا بر اینکه شرایط به گونه ای رقم خورده که فرصت برای رانت خواری عده ای نیز فراهم شده است و ازاین طریق افرادی بستگان و دوستان خود را به شهرداری وارد می کند متاسفانه به نظر می رسد شهرداری سیاستی برای مهار این روند دنبال نمی کند در سال ۹۳ شورا از شهرداری در خواست کرد با گرفتن مشاور طرح ساماندهی نیروی انسانی را در دستور کار قرار دهد که این مصوبه نیز همانند تعداددیگری از مصوبات شورا مورد بی توجهی شهرداری قرار گرفت سرانجام این موضوع چه خواهد شد ؟ نکته قابل توجه این که افرادی که با استفاده از نفوذ وارد می شوند به دلیل وابستگی در خدمت نیز از شرایط ویژه برخوردارند از تمام مزایای مربوطه برخوردار خواهند بود.

۲-موضوع مدیران و مسئولین شهرداری نیز جای سوال است ملاک انتخاب و عزل و نصب ها چیست . آیا فردی که قراردادی است و معلوم نیست که سال دیگر قراردادش تمدید شود شایسته است به عنوان یکی از مسئولین اصلی و تصمیم گیر شهرداری منصوب گردد؟تخصص ، تجربه ،دانش و .. در کجای عزل و نصب ها قرار دارد؟چرا معاونین اجرایی یا فاقد پست سازمانی هستند و یا سرپرست ؟اساساآیا این نوع مدیریت در شان کلان شهر اراک هست ؟ این که شورا در عزل و نصب ها نمی تواند دخالت کند درست اما چرا دیگر دستگاه های مسئول دخالت نمی کنند؟

۳- موضوع طرح ۵۵ متری مجددا در حال فراموشی است . همانطور که قبلا و در جلسات مختلف عرض کردم برخورد با این معضل همواره شعاری بوده و هرازچندی برای خالی نبودن عریضه مشاوری گرفته شده و طرحی روی طرح قبلی و برگی روی اوراق پرونده قبلی گذاشته شده است. همکاران عزیز شورا طرح ۵۵ متری طرح بزرگی است که جدای از نداشتن توجیهات فرهنگی، اجتماعی، تجاری، ترافیکی و… که موضوع بحث امروزم نیست اجرای آن آدم های بزرگ و جسارت فراوان می خواهد که به اعتقاد من قد و قواره شهرداری اراک به آن نمی رسد در طی دو سه سال گذشته حتی یک ملک در این مسیر تملک نشده و بیست میلیاردتومان اختصاصی در بودجه  سال ۹۳ دست نخورده تحویل ۹۴ گردیده و با عرض تاسف عرض می کنم شهرداری که توان تملک یک ملک در خیابان شهدا و یا انتهای سید الشهدا را ندارد تا معبری که سال هاست مسدود شده رابازگشایی نماید. آیا توان این حجم کار را دارد مگر قرار نبود املاک تملک شده در این مسیر تخلیه شوند و تخریب آیا اقدامی صورت گرفت مگر قرار نبود ستادی در راستای اجرایی شدن شکل بگیرد آیا تشکیل شد و ..بیایید به مردم عزیز شهرمان در این منطقه لطف که نه رحم !!!کنیم و با بازنگری و ارائه طرح منطقی متناسب با فرهنگ عمومی شهر مردم را از این بلاتکلیفی و سردرگمی نجات دهیم این مسئولیت شرعی و قانونی من و شماست .

۴- آخرین نکته ای که با توجه به فرصت کمی که دارم عرض می کنم خطاب به خودم و شما همکاران عزیز شورایی می باشد و آن اینکه روابط ما با شهرداری و سازمان های آن مشخص است . وظایفمان در ماده ۷۱ قانون شوراها تصریح گردیده . در ابتدای عرایضم سوگندی را که درابتدای ورود به شورا در محضر قرآن ایراد کردیم قرائت کردم و شما و خودم را به این قسم مجددا توصیه می کنم. بیایید روند حرکتی خودمان را ارزیابی کنیم یکسال و نیم از عمر شورا گذشته و برگردیم نیم نگاهی به گذشته داشته باشیم به جز روزمرگی چه کار کرده ایم ؟ آیا در مقابل حق الجلسه ای که دریافت می کنیم برای مردم کار کرده ایم ؟آیا تصمیماتمان در جهت صرف و صلاح شهر و شهرداری بوده ؟ آیا منافع شهر را بر منافع شخصی مان ترجیح دادیم ؟آیا در موضوع نظارت به وظایفمان عمل کرده ایم؟ اگر اینگونه بوده که سربلندیم و اگر نه بدانیم فرصت مان رو به تمام است و باید پاسخگوی مردم و افکار عمومی باشیم.

قول داده بودم نطق هایی که قبل از دستور در شورا دارم را به جهت استحضار همشهریان عزیزدراین وبگاه تقدیم کنم و البته از آخرین نطق هم نزدیک به دو ماه میگذرد موضوعی که باعث شد برای جلسه مورخ ۹۳/۵/۲۰درخواست وقت کنم واقعه تصادف منجر به فوت ۴نفر از هم وطنانمان در کمربندی شمالی در روز جمعه گدشته بود وبا توجه به شرایط تصادف ترجیح میدهم بدون هرگونه حاشیه روی متن نطق را تقدیم کنم

بسم ا.. الرحمن الرحیم

ریاست و اعضای محترم شورای اسلامی شهر اراک با عرض سلا م و ادب به محضر شما بزرگواران ، میهمانان جلسه و اصحاب محترم رسانه حاضر در جلسه.

پس از آخرین نطقی که در تاریخ ۲۶/۳/۹۳ در محضر شما بزرگواران داشتم و به این باور رسیدم که نطق ها در شورا جایگاهی نداشته و به نوعی شکل صوری به خود گرفته لذا بر آن شدم مزاحمتی در این باب نداشته باشم اما با توجه به اتفاقات ناگواری که این روزها در زمینه تصادفات در شهرمان روی داده مطالبی را صرفا جهت استحضار شما بزرگواران در رابطه با موضوع تصادفات که دومین عامل مرگ و میر پس از بیماری های قلب و عروق میباشد عرض مینمایم

بد نیست بدانید کشور ما در حوزه حمل و نقل بالاترین میزان مرگ و میر را دارد، در حالی که در دنیا به ازای هر ده هزار خودرو ۹.۲ نفر و در اتحادیه اروپا ۱۳ نفر کشته می شوند، اما در ایران به ازای همان مقدار خودرو ۳۶.۵ نفر جان خود را از دست می دهند. در سال ۱۳۹۲ تعداد ۱۷۹۹۴نفر در تصادفات جاده ای جان خود را از دست داده اند بعبارتی روزانه ۴۹ نفر کشته حاصل تصادفات رانندگی است واگر آن را با حادثه سقوط هواپیمای دیروز تهران مقایسه کنیم یعنی روزانه سقوط یک فروند هواپیما. اما چون این حوادث تک تک و پراکنده اتفاق می افتد هیچ حساسیتی را ایجاد نمی کند

وضعیت نامناسب حوادث جاده ای کشور ما باعث شده بانک جهانی در بررسی و مطالعات خود، وضعیت حوادث جاده ای ایران را بحرانی عنوان کند. همچنین میزان تلفات تصادفات رانندگی در ایران ۸برابر ژاپن و ۲برابر ترکیه است. ( در اکثر سایتها این رقم را تا ۲۵برابر هم عنوان شده )این در حالی است که جمعیت ژاپن ۱۲۸ ملیون وترکیه ۷۷ ملیون نفر جمعیت دارد از طرفی ناامن‌ترین جاده‌های دنیا برای رانندگی و بدترین آمار در زمینه میزان سوانح رانندگی در جهان متعلق به کشورهای اریتره، مصر، لیبی، افغانستان، عراق، نیجر، آنگولا، امارات، گامبیا، ایران و موریتانی است و امن‌ترین جاده‌های دنیا برای رانندگی را کشورهای سوئیس، سنگاپور، هلند، فنلاند، آلمان، نروژ و سوئد دارند.

مزید استحضار عرض میکنم انسان، جاده، محیط و وسیله نقلیه چهار عامل وقوع حوادث رانندگی هستند. جاده‌ها و راه‌ها در کشور ما بواقع بیمارند و در بیشتر مواقع به دلیل اشکالات و ایراداتی که در ساختار آنها وجود دارد ، اصلاح‌پذیر نیستند. در بسیاری از جاده‌ها، اختلاف سطح بین جاده و زمین‌های اطراف آن، سبب چپ شدن خودرو می‌شود. ضربه گیرها بعلت خارج شدن از استاندارد و عدم دقت کافی در نصب آنها به وظیفه خود عمل نمی کنند .سرعت گیرها و سرعتکاهها بدلیل نصب غیر فنی باعث بروز حوادث میگردند، بوته ها و درختان داخل بلوارها نقطه کور برای رانندگان ایجاد میکنند و …..این در حالی است که باید بدانیم جزای یک اشتباه رانندگی، مرگ نیست و اصطلاح راه بخشنده ازهمین جااست که اگر راننده مرتکب اشتباهی شد جزای آن مرگ نباشد و جاده و راه فرصت جبران را به راننده بدهد

اما واقعا اینگونه نیست علیرغم اینکه کارشناسان عامل انسان را همیشه در صدر قرار میدهند اما راه و وسیله نقلیه هم بسیار اثر گذارند بر همین اساس است که مهندسین ترافیک برای ایمنی بخشی راه تدابیر خاصی را پیش بینی میکنند شیار های لرزاننده در حاشیه راه ، ضربه گیرهای مختلف در کنار و میانه راهها ،سرعت کاهها و سرعت گیرها و استفاده از ابزار الکترونیکی و تکنولوژی های مدرن و …. در همین راستاست

اما حکایت شهر ما در این باب واقعاً قابل تامل و بررسی و دردناک و اسفبار است سالهاست شاهد بی مدیریتی در بخش مهندسی ترافیک بوده و هستیم دریغ از یک گذرگاه امن و ایمن برای عبور شهروندان ، وضع هندسی معابر واقعاً اسف انگیز است هرکجا فضا بوده میدان بازشده و اگر نبوده تنگ شده و نمونه بارز آن میدان امام (ره) است .

واقعا جسارت میخواهد عبور از میدان انقلاب و گذر به کوی شهدای صفری و کرهرود .مردم سنجان سالهاست با ترس و دلهره تردد میکنند و بلوار کربلا بارها و بارها شاهد ریختن خون مردم بیگناه بر آسفالت معبر بوده ، هنوز خاطره تلخ جمع کردن اجزا بدن سه خانم از کف خیابان در ابتدای شهرک ابوالفضل از ذهنمان پاک نشده و دهها و صدها عابر پیاده و راننده و … که بدلیل سو مدیریت در مهندسی شهری جان خود را از دست میدهند و آب از آب هم تکان نمی خورد

واقعه اخیر در کمربندی شمالی داستان مستند و غم انگیز این ماجرای تلخ است خانواده ای بیگناه و غریب با دنیائی امید پا بر شهرمان گذاشته و بدنهای لهیده شان به دیارشان بازگشت اف بر ما و اف برما .من قصد ندارم ماجرا را تحلیل کنم و کسی را محکوم کنم بنابر قانون کارشناسی این تصادف بر عهده کارشناس راهنمایی و رانندگی و صدور رای بر عهده مرجع محترم قضائی است و هیچ کس حق ندارد قبل از صدور رای پیش داوری کند و بهمین منظور اقدام سیمای استان در برگزاری مناظره بسیار ناشیانه و محکوم است و انتظار آن را دارم مدعی العموم نسبت به این گونه اعما ل که به نوعی تشویش اذهان عمومی است واکنش نشان دهد و از ریاست و اعضای محترم شورا انتظار دارم نسبت به این واقعه و وقایع مشابه بی تفاوت نباشیم مانماینده مردم هستیم نه مدافع شهرداری باید کارگروه تخصصی توسط شورا و بصورت مستقل تشکیل دهیم و این فاجعه را بررسی و اگر قصوری از سوی مسئولین مهندسی راه صورت گرفته بدون اغماض برخورد شود در مورد خون مردم گذشت معنی ندارد .

اما خدمت آقای شهردارو شما اعضای محترم عرض میکنم باور کنید و باور کنیم مسئله ترافیک و بویژه مهندسی آن تخصصی است .مگر میشود کسی که در زمینه ترافیک نه تنها تخص که هیچ اطلاعاتی هم نداشته باشد مدیریت مهندسی ترافیک که تماما فنی و تخصصی است را عهده دار باشد .آیا بررسی فرمودید عوامل اجرائی در این زمینه تخصص دارند یا خیر ؟ ناظرین و تحویل گیران پروژه ها کدامیک متخصص هستند اساسا چه کسی بر پروژه نصب گاردهای این پل و کمربندی جنوبی نظارت داشت . مرکز معاینه را بررسی فرمائید حتی یک نفر دارای مدرک مرتبط با خودرو نیست و…..

آقای شهردار میدانم این شهر را شما نساختید واین پل نحس نیز سوغات راه و شهرسازی برای اراک بوده و میدانم که تقاطع های غیر فنی و خطرناک میدان انقلاب و محیط زیست ، جهاد ، دانشگاه ، میرزای شیرازی و ….کار شما نبوده و محصول تفکر غلط مسئولین قبلی کمیسیون ماده ۵ و شورای ترافیک استان بوده اما شما مواظب باشید تا بیش از این فجایع بر اراک تحمیل نشود شما پاسداربوده و هستید و سالها برای دفاع و امنیت این مردم از جان خود مایه گذاشتید و باید الان که مسئولیت را گرفتید برای جان مردم اهمیت قایل شوید مراقب باشید به افراد متخصص تکیه کنید پروژه ها ی ترافیکی را بازنگری کنید تحت تاثیر القائات افراد غیر مسئول قرار نگیرید به فکر جوانی که در رشته پزشکی با رتبه بالا قبول شده و درشهر ما تکه پاره شد باشید اگر تشخیص مسئولین ترافیکی و قضائی بر داشتن سهم در حادثه بوده بپذیرید و صادقانه از مردم عذرخواهی کنید با عوامل سهل انگار و خاطی برخورد کنید برادر عزیز همه جا دفاع از کارکنان پسندیده نیست در مواقعی هم باید با خاطیان برخورد آنهم جائی که به امنیت و سلامت مردم باز میگردد.

اما من شخصا و بعنوان یک عضو از شورای شهر که چند صباحی را در مسئولیت ترافیک این شهر سپری کردم و در این تصادف با نظر همکارانم در راهنمایی هم عقیده ام برخود لازم میدانم خاضعانه از مردم شریف اراک عذر خواهی کنم هرچند براساس مدارکی که دارم در تمام مواردی که عرض کردم ایستادم ، فریاد زدم ، عکس و گزارش تهیه کردم اما به مصداق گوش اگر گوش تو وناله اگر ناله من ، آنچه هرگز نکند سود همین فریاد است . به جایی نرسید .

واما از ریاست محترم شورا استدعا دارم با توجه به اینکه اطمینان دارم کارگروه و کمیسیون عمران نخواهد توانست مسائل مرتبط با ترافیک را دنبال کند استعفای حقیر از کمیسون عمران و مسئولیت کارگروه ترافیک و حمل و نقل را پذیرفته و با توجه به شرایط موجود قطعادر این زمینه فعالیت نخواهم داشت

خدایا اگر قصور ما باعث بروز این حوادث و وقایع تلخ شده مارا ببخش و حق آنها را برما حلال کن و عزیزانی که در واقعه اخیر جان خود را از دست داده اندرا مشمول رحمت واسعه خود گردان

با عرض سلام و ادب به محضر مردم شریف اراک وعرض سلام به حضور شما بزرگواران و تشکر از ریاست محترم که  این فرصت را در اختیار حقیر قرار دادند ، موارد ذیل راعرض و امیدآن دارم انشاالله مورد توجه و عنایت قرار گیرد و قبل از آغاز عرایض لازم میدانم از اقدامات شهردار محترم و سازمانهای مربوطه فرهنگی وابسته در ایام دهه فجر تشکر نمایم و از اینکه به تذکرات نطق قبلی بذل عنایت فرمودند سپاسگزارم

۱-درجلسه مورخ ۲۶/۱۱/۹۲ برادر عزیزم جناب آقای دکتر فقیهی موارد متعددی را مطرح فرمودند که تماماً جای تامل، بررسی و اقدام دارد . یکی از مهمترین فرازهای تدکر ایشان  بحث ۵۵ متری و دغدغه حدود ۱۴هزار نفر از مردم شهر اراک در این زمینه بود اما در پاسخ ایشان مواردی مطرح گردید که آب پاکی بود بروی دست  همه مردم گرفتار طرح .از آنجا که دستور جلسه مذکور موضوع ۵۵ متری نبود و به نظرم  عزمی نیز برای حل این وضعیت در شورا دیده نمی شود لذا از این فرصت استفاده و مطالبی را تقدیم و قطعاَ منتشر خواهم ساخت تا حداقل مردم درگیر این مصیبت بدانند اگر توان برداشتن گامی برای حل مشگلشان را نداریم با آنها همدردی و خود را شریک غمشان دانسته و میدانیم  .

اگر به گدشته این طرح نگاهی داشته باشیم نطفه و سرآغاز این طرح در زمان مسئولیت تعدادی از برادران حاضر در شورای چهارم  بوده که با توجیهات آن زمان مشاور ،آن را پدیرفته و در طرح جامع تفصیلی اراک خط قرمز آنرا بروی نقشه شهر اراک ترسیم فرمودندو امروز بعد از گدشت حدود ۱۰-۱۲ سال خواستار تحقق آرزویشان هستند . والبته با ضرس قاطع آنرا لازم الاجرا یا واجب الاجرا دانسته و هرگونه اظهار نظر با آن را بیهوده و متاسفانه در مواردی نیز به سخره میگیرند .البته استناد این برادران احتمالاً ماده ۷ قانون تشکیل شورای عالی شهر سازی میباشد .بنده شخصاً و احتمالاً تعداد دیگری از اعضا محترم نگاهی به عدم اجرا و تمرد از آیه ۷ قانون نداریم ( هرچند معتقدم اجرای آن نه تنها به لحاظ ترافیکی مشکلی را حل نخواهد کرد که خودسبب ایجاد مشکلات بزرگتری خواهد بود که طرح آن ازحوصله این جلسه خارج است و در جای دیگر به آن اشاره خواهم کرد)آنچه مورد سوال است اینکه چرا تا بحال اجرا نشده؟ از زمان اجرای این طرح چند شهردار بر کرسی شهرداری اراک جلوس کردند؟چند استاندار و معاون عمرانی و آمدند و رفتند؟چند سرمایه گدار برای اجرای آن آمدند ؟ چرا رفتند؟ اصلاً با ایرادی که شورای محترم نگهبان در تملک حریم ها وارد نمودند چه جدابیتی برای سرمایه گذار وجود دارد؟در طول این سالها چقدر اعتبار برای اجرای آن تخصیص یافت ؟ اصلاً امسال که شما متصدی امر هستید چه قدر برای این موضوع اعتبار در نطر گرفتید؟ آیا غیر از این است که بجز تعداد کمی  از حدود ۲۰۰۰ملک مسیر چیزی تملک نشده ؟ آیا تمام شهرداران و مسئولین گدشته تعمداً به آن نپرداختند ؟ باآن مخالف بودند؟ یا نه! امکان پرداختن به آن را نداشتند ؟ تنها قطعه ای که اجرا شد زیر گدر میدان جهاد بود که آنهم یا زمین آزاد بود و یا در تملک نهادهای مثل شرکت نفت و سیلو و مظلوم تر ازهمه آموزش وپرورش که فرزندان و دانش آموزان این منطقه را آواره نمودند و هنوز که هنوز است حق و حقوق قانونی آنان داده نشده است. همه اینها موید این مطلب است که شهر اراک و شهرداری اراک این امکان را ندارد که طرح را اجرا کند یا در اجرای آن ابهام و اشکال دارد و از همه مهمتر شهرداریی که بالاترین رقم بودجه اش در این سالها ۳۰۰ملیارد تومان بوده که آنهم  به قیمت فروش شهربرای احداث چند تقاطع غیر همسطح بود ه چگونه توان تملک حدود ۳یا ۴هزار ملیارتومان ملک را دارد؟ آیا غیر این است که اجرای آن بالای ۵هزار ملیارتومان اعتبار نیاز دارد ؟

ریاست محترم شورای شهر استدعا دارم در اجرای تبصره ماده ۷ این اشکالات و ناتوانیها را که قطعاً جنابعالی خیلی بهتر و جامعتر از همه نسبت به آن واقفیدجمع بندی و به شورای عالی شهر سازی اعلام فرمائید .اما اگر شما نیز مانند برخی دیگر اعتقاد به اجرا دارید بسم الله؟ شهردار محترم اراک اگر توان اجرا دارید بسم الله . ریاست محترم کمیسیون عمران اگر برنامه دارید مانیز سرباز شمائیم .اما بدانید و بدانیم درحال حاضر مردم گرفتاری که سالهاست با واژه منحوس “”فعلاً تامل شود “”در ذیل درخواستهایشان روبروهستند برای من و شما دعا نمیکنند . نمیخواهم بگویم که نفرین و لعنت هم میکنند که ساحت مردم صبور ما منزه تر از این حرفهاست هرچند اگر بکنند هم حق دارند  .مردم ما صبور ند و دعا میکنند روزی انتظارشان بسر آید و تکلیفشان معلوم .

عاجزانه درخواست دارم اینقدر طرح جامع را تقدیس نکنید که خود شما میدانید از آن طرح تنها پوسته ای مانده و نامی . کمیسیون ماده ۵ در طی این سالها با صدها مصوبه قلم سیاه بر این طرح کشیده شما میدانید ، ما هم میدانیم و در جلسه کمیسیون عمران که در شهرداری تشکیل شده دبیر کمیسیون هم داد از فجایای تصمیمات کمیسیون سرداده بودند. آیا در این سالها کاربری های فضای سبز در خیابانهای خرم – شیرودی- رجایی و…… تغییر نیافت؟ آیا تراکمها با مصوبه کمیسیون ماده ۵ شهر را ویران نکرد ( نمونه های آن را دکتر فقیهی در جلسه قبل دکر فرمودند) همکاران عزیزدر شورای چهارم درخواست دارم بیائید به داد شهر و شهروندان برسیم . بیش از این اجازه ندهیم چهره شهرمان تخریب شود .صحبت با مشاور طرح جامع جدید حقمان است .بیش از چند جلسه است که حضور ایشان مطرح میشود و بعد بدلایل منتفی . کدام دلیل میتواند این خواسته شورا تحت الشعاع قرار دهد ؟ امیدوارم علت این نباشد که احتمالاَ مشاور جدید طرح ۵۵ متری را که در این سالها بارها نام عوض کرد  را قبول ندارد .

همکاران محترم بیائید قاطعانه بایستیم و از مسئولین شهر و استان و کشور بخواهیم که تکلیف این طرح را تا پایان همین سال۹۲ مشخص کنند و آنرا به دوره پنجم یا ششم و یا ……شورا واگذار نکنیم.

۲- موضوع آرامستان و مشکلات مدیریتی و نظارتی آن را جناب آقای زند در چند جلسه قبل مطرح و با قاطعیت عنوان کردند تا آخر هفته مهلت میدهند و بعد؟واقعاً چه شد ؟از زمانیکه بعضویت شورادر آمدم  شبهای جمعه نتوانستم در گلزار شهدا حضور پیدا کنم زیرا از روی خانواده معظم شهدا خجالت میکشم و نمی توانم پاسخگوی سوالات وتوقعات حداقلی آنها باشم

۳- زمستان رو به پایان است و در آستانه هفته درختکاری قرار داریم یادمان نرود به مردم قول دادیم فضای سبز را توسعه دهیم تکلیف زمینهای چغا- نظم آباد- گردو هنوز معلوم نیست .اگر قرار است کار کنیم باید مقدمات آنرافراهم کنیم از ریاست محترم شورا و کمیسیون محترم خدمات شهری درخواست دارم در این زمینه توجه خاصی را مبذول فرمایند.

آرزوی توفیق روزافزون برای مردم اراک و شما برادران محترم و خواهر محترمه را دارم

     در ضمن همانطور که شهروندان از مسوولین خود انتظاراتی دارند، لکن خود نیز می بایست در راستای تحقق اهداف زیست محیطی و زندگی در محیطی سالم قدم های مثبتی برداشته که در این راستا پیشنهاد میشود به صورت خودجوش همشهریان عزیز و حداقل برای شروع، روزهای سه شنبه هر هفته صرفا از وسایل نقلیه عمومی استفاده کرده و یا با استفاده از دوچرخه و یا پیاده نسبت به انجام امور روزانه ی خود اقدام نمایند، که این مهم نه تنها باعث حفاظت از محیط زیست است، بلکه منافع اقتصادی شخصی و اجتماعی را نیز به همراه خواهد داشت.

محمد رادپور وکیل دادگستری و دانشجوی دکتری حقوق

احداث یک کارخانه در هر شهری به دلیل ایجاد اشتغال همیشه با خوشحالی شهروندان همراه است، چرا که یک صنعت می تواند آغازی برای رفاه و پیشرفت آن شهر باشدو اما گاهی تصور آن هم مشکل است که روزی از راه برسد که مردم با شنیدن نام کارخانه ای به جای تصورات  زیبابی پیشین، یک سمبل آلایندگی و مامن بیماری برای فرزندان خود و حتی کارکنان آن صنعت در ذهن خود بپرورانند…

بلی! در این روزها با شنیدن نام کارخانه ایرالکو (آلومینیوم) اولین چیزی که به ذهن یک اراکی خطور می کند یک صنعت آلوده است….

و این جمله که با آلودگی ایرالکو چه کنیم…؟؟؟؟

در سال ۱۳۵۱ کارخانه ی آلومینیوم بنا نهاده شد و در تاریخ ۲۳/۲/۵۱ به عنوان اولین صنعت بزرگی که بدون ارزیابی زیست محیطی مستقر گردید بود مورد بهره برداری قرار گرفت و به عبارتی در دومین ماه از فصل زیبای بهار اراکی ها و هر موجودی که در این شهر نفس می کشید کم کم با هوای سالم خداحافظی کردند. این کارخانه از زمان شروع بهره برداری بدون کسب هیچ استانداراد زیست محیطی فعالیت خود را آغاز نمود. تا اینکه بالاخره کاسه ی صبر مسئولان حفاظت محیط زیست لبریز شد و در سال ۱۳۷۲ اولین شکایت علیه ایرالکو توسط این سازمان شکل گرفت. بعد از آن و پس از کشمکش ها مصوبه ای در تاریخ ۳۱/۱/۸۱ توسط هیئت دولت مبنی بر جمع آوری خطوط قدیمی تولید آلومینیوم و راه اندازی خط جدید منطبق بر استانداردهای ملی ظرف ۹۹۹ روز ( که با گذشت بیش از ۲۲۰۰ روز از اتمام آن ۹۹۹ روز اجرایی نشد!!) تصویب شد. پس از آن در سال ۱۳۸۵ طرح جامع کاهش آلودگی هوای شهر اراک به تصویب هیآت وزیران رسید که ماده ۶ آن بیان می دارد وزارت صنایع و معادن مکلف است تا پایان خرداد ماه سال۱۳۸۷ نسبت به اتمام فازهای ۲ و۳ موضوع طرح جایگزینی خطوط احیای کارخانه ی آلومینیوم سازی اراک اقدام نماید و بعد از آن هم جلسه استانی در تاریخ ۳/۶/۸۷ هیات دولت که راه اندازی خطوط تولید جدید را تنها در قبال خارج نمودن خطوط قدیمی آن هم با رعایت ضوابط سازمان محیط زیست مجاز می دانست… و بسیاری مصوبات کاغذی دیگر!!

 حتما الان این سوال در ذهنتان نقش بسته که با وجود بالا رفتن تمام این مصوبه ها از پله های قانون چرا هنوز به نتیجه معقولی دست نیافته ایم و باز هم می گوییم با آلودگی ایرالکو چه کنیم….؟؟؟

 واقعا چه کسی است این حامی قدرتمند که واحد های آلاینده ایرالکو را هم چنان پا بر جا نگه داشته…..؟؟؟

گذشته از تمامی این مصوبات،  هنوز هم نه تنها فاز قدیم آن در هر روز ۵/۲ میلیون متر مکعب انواع گاز های آلاینده را وارد هوا می کند (که چند برابر حد مجاز است!!!) بلکه فاز جدید آن نیز هنوز  نتوانسته استاندارد های زیست محیطی را کسب کند!! با این همه مدیران ایرالکو پس از پیگیری های به حق محیط زیست، ادعای ایجاد اخلال در روند تولید کارخانه و منافع اقتصادی خود را نموده و از مدیرکل محیط زیست شکایت کردند و این در حالی است که طبق بند ج ماده ۱۰۴ و ۱۳۴ قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران کلیه واحد های صنعتی و تولیدی می بایست مسائل زیست محیطی را به عنوان یکی از مسائل اقتصادی خود تلقی نمایند و هزینه های مربوط به حفظ محیط زیست را جزء هزینه های داخلی خود بدانند!! آیا براستی مدیران ایرالکو نمی دانند اقدامات آنها چه تاثیری بر کودکان، سالمندان و بانوان اراکی می گذارد؟!! آیا سلامت کارگران کارخانه و مردم اراک برای آنها ارزشی ندارد؟؟؟ مگر نه اینکه اگر کارکنان زحمتکش نباشند ایرالکویی وجود نخواهد داشت تا مدیران بر سود میلیاردی کارخانه ببالند و خود را خدمتگزار معرفی کنند!!! پس احترام به حقوق شهروندی و شان و منزلت انسانی کجا می رود ؟؟؟

در پرتو تمامی این آگاهی ها و هم چنین سنجش های مداومی که بوسیله اداره کل محیط زیست به عنوان معتمد دستگاه قضا در اثبات آلایندگی ایرالکو انجام شد و پیگیری های قضایی دادستان اراک برای اجرای حکم تعطیلی فاز قدیمی آلاینده کارخانه، متاسفانه هنوز اقدامی در جهت کاهش آلدگی این صنعت انجام نشده و با تاسف باز هم باید بگوییم با آلودگی ایرالکو چه کنیم ؟؟؟

 حقیقتا پشتوانه قانونی برای اجرای یک حکم چه ادله ای است ؟؟ سنجش های مداوم اداره کل محیط زیست؟؟ اصول ۲۲ و۵۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران؟؟؟ یا مواد۲ و۱۴ و ۱۵ و ۱۶ قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا ؟؟؟ یا از همه مهم تر فعالیت های ایرالکو که بر شبکه سلامت مردم مستقر شده که تارهای آن یک به یک در حال پاره شدن است؟ براستی مدیران و مسولان ایرالکو پس از دو دهه جدل های قضایی هنوز به آن باور نرسیده اند که تفکر و اقدام هر یک از ما بر زندگی انسانی که فلسفه آفرینش بر پایه سلامت و تکامل اوست تاثیر می گذارد و آیندگان (چه بسا فرزندان خودشان ) از این فعالیت ها صدمه بینند!! آیا با دیدن خورشید هنوز جایی برای انکار روز است؟! از طرفی نادیده انگاشتن و یا انکار جایگاه اجتماعی کارگران تلاشگر این صنعت آیا نگاهی ابزار محور و غیر اسلامی بر تولید اقتصادی  یک صنعت نیست؟! به زاستی نباید بین تولید اقتصادی یک صنعت در کشور اسلامی با تولیدات کارخانجات کشورهای با سیستم سرمایه داری تفاوتی وجود داشته باشد؟! آری! آنهایی که هر روز از کنارشان عبور می کنند هموطنانشان هستند که در برابر هزینه های کمر شکن و بیماری صعب العلاج خود یا نزدیکانشان ذره ذره جان می سپارند و صدای گریه شان را کسی نمی شنود…

و در پایان کاش به خاطر داشته باشیم که زمان برای جبران بسیار کوتاه است و روزی خواهد رسید که در محضر عدل الهی باید پاسخگو باشیم…

مهندس عارفه عباسی فرد-عضو داوطلب و مسئول کارگروه آموزش سازمان مردم نهاد کیمیای سبز

با حرکت از میدان امام خمینی به سمت مرکز شهر و در حاشیه سمت راست بلوار ورودی اراک، ردیفی سرسبز از درختان تصویری زیبا از شهر را در ذهن مسافران عبوری تداعی می نماید، جلوه ای متفاوت و متضاد از یکی از ۸ شهر آلوده کشور!! خوب که بنگری در پشت آن ردیف درختان، دودکش بلندی را می بینی! که دم سنگین آن نفس مردم اراک را به شماره انداخته! آری معضل زیست محیطی کارخانه ایرالکو! مشکلی که سالیان سال بوده است و انگار برای همیشه نیز باید بماند! معضلی که مدیران و نمایندگان فراوانی آمدند و شعار و قول حل آن را دادند و رفتند!! و باز ما ماندیم و معضل زیست محیطی ایرالکو!

اگر به بیش از دو دهه کشمکش این معضل بنگریم، از سال ۱۳۷۲ که اداره کل محیط زیست استان پس از مدتها چشم پوشی از این حجم آلودگی راضی به انجام وظیفه قانونی خود و شکایت از ایرالکو شد تا طرح چندین باره آن در هیئتهای مختلف وزیران و شعارهای انتخاباتی وکیلان ادوار مختلف مجلس که نتیجه آن کلی مصوبه و اخطاریه کاغذی بود، همه آمدند و رفتند! و دوباره ما ماندیم و معضل زیست محیطی ایرالکو!

از مصوبه مورخ ٣١/۱/٨١ هیئت دولت مبنی بر جمع آوری خطوط قدیمی تولید آلومینیوم و راه اندازی خط جدید منطبق بر استانداردهای ملی ظرف ٩٩٩ روز(که با گذشت  بیش از ۲۲۰۰ روز از اتمام آن ۹۹۹ روز،  هنوز اجرایی نشده؟!) تا تبصره ۱ ماده ۶ طرح جامع کاهش آلودگی هوای شهر اراک و جلسه استانی مورخ ۳/۶/۸۷ هیات دولت که راه اندازی خطوط تولید جدید را تنها در قبال خارج نمودن خطوط قدیمی آن هم با رعایت ضوابط سازمان محیط زیست  مجاز می دانست!! همه آمدند و رفتند و دوباره ما ماندیم معضل زیست محیطی ایرالکو!!

از پیگیری استاندار جدید و مدیرکل محیط زیست جدید و دادستان جدید که این بار خطوط ۳ و۴ فاز قدیم را تا مرز تعطیلی بردند! اما سیاست ورزی مدیران این کارخانه و قرار دادن کارگران زحمتکش و دردمند ایرالکو که خود اولین قربانی این آلودگی هستند در مقابل اجرای حکم تعطیلی،  باز حکم را متوقف نمود و ما ماندیم و معضل زیست محیطی ایرالکو!! اما موضوع به همین جا ختم نشد!! و مدیران آلومینیوم جسارت را به جایی رساندند که بر خلاف مسیر قضایی حاکم بر پرونده و با ارائه شکایت علیه مدیران پیگیر سلامت مردم شهر اراک با ادعای ایجاد اخلال در روند تولید کارخانه! و منافع اقتصادی خود! جای شاکی و متشاکی را عوض نمودند و ضمن تبلیغات دروغین عدم آلودگی خود!! در تابلوهای تبلیغاتی شهری، بازی جدیدی را شروع نمودند و باز ما ماندیم و معضل زیست محیطی ایرالکو!!

ولی متاسفانه این نیز تمام ماجرا نبود! بلکه پیگیری های قضائی انجام شده توسط دادستان اراک و مدیرکل محیط زیست استان برای اجرای حکم تعطیلی فاز آلاینده کارخانه بر خلاف ماده ۱۱ قانون اصلاح، بهسازی و حفاظت محیط زیست که اذعان به برخورد قاطع با آلایندگان و مخربین محیط زیست دارد و اعلام می دارد که پس از برخورد قضایی با صنایع متخلف در صورتیکه اشخاص ذینفع نسبت به اخطار یا دستور سازمان معترض باشند می توانند به دادگاه عمومی محل و نه دیوان عدالت اداری!! شکایت نمایند و دادگاه موظف است فورا و خارج از نوبت به موضوع رسیدگی کند و در صورتیکه اعتراض را وارد تشخیص دهد رای به ابطال اخطار یا رفع ممانعت خواهد داد و در غیر اینصورت رای دادگاه قطعی است. متاسفانه به رغم اثبات آلایندگی ایرالکو توسط محیط زیست در کمال ناباوری و بهت همگان دیوان عدالت اداری بر خلاف ماده ۱۱، اجرای حکم را متوقف نمود و ماههاست که پرونده در بایگانی آن نهاد محترم معطل مانده است تا دوباره از بیت المال هزینه گردد و تعدادی از کارشناسان رسمی دادگستری بیایند و پس از کلی کار کارشناسی اعلام دارند که ماست سفید است و آلودگی آلومینیوم بیش از حد استاندارد!! اقدامی تلخ که سوالات فراوانی را در ذهن مردم شهر اراک ایجاد می نماید؟ آیا سنجش های مداوم انجام شده توسط اداره کل محیط زیست به عنوان معتمد دستگاه قضا و اثبات آلایندگی ایرالکو و همچنین اقدامات و پیگیری های انجام شده پیشین توسط دادستان برای اجرای حکم کافی نبود؟

آیا اصول ۲۲ و۵۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی و مواد ٩، ١١ و ١٢ قانون حفاظت محیط زیست، مطالعات علمی انجام شده و اقدامات قضائی دادستان اراک برای برخورد با آلودگی این صنعت کاغی نبود؟ آیا اصول ۲۲ و۵۰ قانون اساسی و مواد ٩، ١١ و ١٢ قانون حفاظت و بهسازی محیط  زیست و همچنین مواد ٢، ١۴، ١۵ و ١۶ قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا پشتوانه قانونی کافی برای برخورد قضائی لازم توسط دیوان نبود؟ آری مطمئنا کافی نبوده! چراکه هنوز ما مانده ایم و معضل زیست محیطی ایرالکو!! اما از همه اینها که بگذریم، این بار روی صحبت ما با وجدان بیدار مدیران ایرالکوست! آری وجدان انشاالله بیدار مدیران ایرالکو! مدیرانی که مطمئنا با هدف رشد و توسعه اقتصادی کشور پا در عرصه فعالیت های اقتصادی گذاشته اند. سوال ما این است که آیا تا به حال به آلایندگی صنعت خود فکر کرده اید؟ و اصلا به نظر شما ایرالکو ذره ای آلایندگی دارد؟! یا بنا به صحبت های پیشین، شما قربانی بازی های سیاسی هستید؟ آیا مدیران، مسئولین، نشریات، NGO ها و مردم! همه و همه به علت سیاسی کاری ها و یا از روی بیکاری؟! نزدیک به ۲ دهه پیگیر معضل زیست محیطی صنعت شما هستند؟ آیا تا به حال به سلامت کارگرانی که خود را نگران وضعیت اشتغال آنها می دانید فکر کرده اید؟ آیا امکان بازنشستگی پیش از موعد کارگرانی که سالها سلامت و آینده خود را فدای منافع اقتصادی آن کارخانه نمودند وجود ندارد؟ که هر روز با بهانه اخراج (به دلیل تعطیلی به حق خطوط آلاینده) آنها را وسیله تحمیل هزینه های اجتماعی و امنیتی به کشوری می نماید که شهدای فراوانی از همین صنعت ایرالکو جان خود را فدای آرمانهای والای این مملکت نمودند؟ آیا تا به حال به سلامت نیم میلیون شهروند اراکی اندیشیده اید؟ آیا تاکنون سری به بیمارستانهای شهر اراک زده اید و از بیماران سرطانی عیادت کرده اید؟ آیا می دانید یارانه ارائه شده توسط دولت جهت درمان بیماران سرطانی اراک در کنار هزینه های اجتماعی و روانی که بر خانواده های این بیماران در طول دهه های گذشته تحمیل شده چندین برابر حقوق و مزایای بازنشستگی پیش از موعد کارگران ایرالکوست و اصلا قابل مقایسه با درآمدهای این صنعت نیست؟ آیا تا به حال به چشمان اشکبار یک کودک سرطانی نگریسته اید؟ آیا تا به حال اندیشیده اید که نه همه این بیماران، بلکه تنها یکی و فقط یکی از این بیماران تحت تاثیر آلایندگی کارخانه شما از دنیا بروند چگونه در محضر عدل الهی پاسخگو خواهید بود؟

آیا تا به حال به نقش اجتماعی خود در مقابل مردم شهر اراک فکر کرده اید؟ به راستی بعد از ۲ دهه درگیری و مقاومت، این روند تا کی قرار است ادامه یابد؟ ۱۰ سال دیگر؟ ۲۰ سال دیگر؟ و یا شاید این بازی باید همچنان ادامه یابد؟ براستی اگر امروز این معضل حل شود هزینه های آن از فردا کمتر نیست؟ چه کسی غیر از خود شما به عنوان مدیران ارشد یک شرکت خصوصی می تواند این مشکل را حل نماید؟ و سوالهای فراوان دیگری که می دانم پاسخ آنها را هیچگاه نخواهم دانست!! مگر در محضر عدل الهی!! که مطمئنا شما بهتر از من می دانید که آن روز پاسخ های ما سودی به حال ما ندارد و عملکردهای ما معیار قضاوت است. باشد که همگی در محضر عدل الهی سر بلند و روسفید باشیم. انشاالله.

فرزند شما:
سید عماد مولایی نسب

حوضه آبخیز میقان با مساحت ۵۴۰  هزار هکتار فاقد حتی یک رودخانه دائمی است و آب جاری ناشی از بارندگی قسمتی از شهرستانهای اراک، تفرش، آشتیان و محدوده ای از کمیجان پس طی مسافت های طولانی از طریق مسیل های فصلی در پلایای میقان یا همان تالاب کویری میقان با سطح اشغال متوسط ۱۳ هزار هکتار جمع می گردد.

 این منطقه با قرار گرفتن در بین ۲۲ تالاب بین المللی و ۱۰۵ منطقه مهم پرندگان کشور دارای ارزشهای بی نظیر گیاهی و جانوری است چراکه ۱۵۴ گونه از ۴ رده جانوران شامل ۱۶ گونه پستاندار، ۳۰ گونه پرنده، ۳۲ گونه خزنده و ۴ گونه دوزیست در منطقه قابل رویت است. اما متاسفانه در چند سال گذشته توسعه ناپایدار و بی ضابطه در دشت اراک این منطقه را با معضلات جدی مواجه نموده است که اگر راهکاری برای آن اندیشیده نشود طی دهه های آتی می تواند این منطقه را به یکی از کانونهای مهم ریزگرد و غبار محلی تبدیل نماید.

اگر اراکی باشید حتما از گردوغبار همیشگی موجود در هوای شهر اراک گلایه مندید، که یکی از دلایل مهم آن نیز وجود یکی از کانون های فعال فرسایش بادی فعال در کشور در حاشیه شمال شرقی این تالاب و در منطقه داوود آباد است که هر ساله میلیون ها تن گردو غبار را به ویژه در فصل تابستان بر روی شهر اراک تخلیه می نماید.

   اما از تاثیرات جالب زیست محیطی شهر اراک، تخلیه فاضلاب های شهری در این تالاب ارزشمند است که در گذشته بدون هیچ تصفیه ای وارد تالاب می شد و مشکلات زیادی را ایجاد می نمود، ولی به لطف پیگیری های انجام شده توسط استاندار محترم و افتتاح تصفیه خانه اراک تا حد زیادی این معضلات بر طرف شده است ولی امروزه با کاهش بارندگی و مصرف شدید آبهای جاری در بالادست، در حال حاضر فاضلاب موجود تنها منبع تغذیه این تالاب می باشد. از طرفی متاسفانه در طی ۲- ۳ سال اخیر عده ای از مسئولین با خیال جلوگیری از هدر رفت و نابودی این فاضلاب!! و نیز استفاده بهینه از آن در کشاورزی استان!! اقدام به احداث خط لوله ای(با هزینه بیش از ۱۰۰ میلیارد ریال) در حاشیه جاده فراهان نموده اند تا با انتقال این فاضلاب و فروش آن به کشاورزان حاشیه منطقه ضمن تامین هزینه  ها از هدر رفت این آب نیز جلوگیری نمایند!!

اما غافل از اینکه این اقدام می تواند پیامدهای جبران ناپذیر زیستی را برای شهر اراک و تالاب کویری میقان به دنبال داشته باشد که عبارتند از:

الف- مسئولان محترم حامی این طرح از ابتدای پروژه اعلام داشته اند که در بحث انتقال این فاضلاب حق آبه میقان را مدنظر داشته و دارند! اما طبق آمار همین مسئولین محترم در حال حاضر بیلان برداشت از آب های زیر زمینی منطقه میقان، منفی و حتی در حد بحرانی است و فاضلاب وارد شده به تالاب میقان علاوه بر تغذیه آبهای زیر زمینی منطقه حیات اکوسیستم را نیز تامین می نماید، به طوریکه ورود تمامی این فاضلاب نیز در طی چند سال گذشته نتوانسته اثرات شدید بهره برداری از آب های زیر زمینی منطقه را جبران و حتی متوقف نماید!! حال تصور حذف این آب از چرخه این اکوسیستم وحشتناک است!!

ب- در این منطقه با داشتن ۱۴ تیپ و بیش از  ۲۸۰ گونه گیاهی یکی از زیستگاههای مهم گیاهی استان است اما از ارزشهای اکولوژیک خارق العاده میقان وجود گونه منحصر به فرد قره داغ در کویر میقان است، که تنها جامعه خالص این گونه در کشور و حتی دنیا است. از طرفی در طی سالهای گذشته برای مهار پدیده گردوغبار محلی هزاران هکتار بوته کاری با گونه آتریپلکس در منطقه توسط اداره کل منابع طبیعی انجام شده است که وابستگی شدیدی به سطح آبهای زیر زمینی دارند و در صورت عدم ورود این فاضلاب و افت بیشتر آبهای زیر زمینی سبب خشک شدن این عرصه و اسراف میلیاردها تومان بیت المال مردم و ضایع شدن زحمات این عزیزان خواهد شد.

ج-طبق توجیهات این طرح قرار است از طریق فروش این فاضلاب به کشاورزان هزینه های طرح تامین گردد که سوالات مهمی را ایجاد می نماید، مثل اینکه: مگر طبق قوانین سازمان محیط زیست استفاده از فاضلاب های شهری در تولید محصولات خوراکی کشاورزی ممنوع نیست؟ در صورت فروش این آب به کشاورزان چه ضمانتی برای عدم استفاده آن برای تولیدات محصولات خوراکی مردم وجود دارد؟ آیا ارگانی با ساختار نظارتی منسجم برای نظارت در این زمینه وجود دارد؟ و نهایتا با فرض محال اجرای تمام موارد بالا آیا در صورت قصور موارد نظارتی امنیت سلامت غذایی کلانشهر اراک با خطر مواجه نخواهد شد؟!

در پایان به مسئولین محترم پیگیر این طرح پیشنهاد می نماید به جای چوب حراج زدن به منابع آبی دشت اراک با توجیه توسعه کشاورزی!! به فکر اصلاح سیستم کهنه و سنتی آبیاری در کشاورزی استان باشند و با حفظ ظرفیت های زیست محیطی استان، امانتدار امینی برای امانت فرزندان خود باشند؟ با آرزوی روزی که در محضر قضاوت الهی سربلند و سرفراز باشیم.

خب مث اینکه مقدمه خیلی طولانی شد و حوصله ها کم کم داره سرمیره پس گوش کنین تا بگم چرا اراکیا کم گوشت ترین مردم دنیا هستن.

این موضوع را یکی  از همشهری های عزیز که میگه تو انتخابات شورا به حقیر رای داده مطرح میکرد .میگفت هروقت میخوام با ماشین از میدان جهاد عبور کنم نصف گوشت بدنم از ترس میریزه و عاجزانه درخواست داشت یه فکری براش بشه.این موضوع مرا به فکر فرو برد که:

۱- روزانه تعداد زیادی از شهروندای اراکی از این تقاطع عبور میکنن و انصافاٌ بخاطر وجود بیش از ۶نقطه حادثه خیز در روی میدان و دوسه تا پائین ،بخش عمده ای از گوشت تنشان میریزه تا از آن بسلامت عبور کنن

۲- یه تعداد زیادی هم از مردم ساکن شهدای صفری و کرهرود هم که از میدان انقلاب قصد رفتن به مقصدشان را دارند اونجا گوشتشان میریزه تا بسلامت عبور کنن

۳- بندگان خوب خدا ،مردم سنجان هم که سالهاست برای اینکه سالم از تقاطع ورودی سنجان به منازلشون برسن گوشت تنشان میریزه

۴- کسانی هم که میخوان پیاده از عرض خیابانهای شهر مثل شیرودی و جهاد و طالقانی و شریعتی عبور کنن نصف گوشتشان میریزه تا ردبشن .

۵- از چهار راه دکتر حسابی  پیاده و سواره رد شدن همان و نصف گوشت بدن ریختن همان .

۶- میدان شورا که دیگه گفتن نداره واقعاً دل شیر میخواد عابر پیاده بخواد  مثلن از جلوی پاساژ طلا بیا اینور خیابون  جلوی دبیرستان امام علی(ع)

تازه اینا یه بخشهائی از شهرن ،ساکنین کوی الهیه اگه بخوان از بلوار شهدای دولت پیاده رد بشن چقدر گوشت بدنشان میریزه یا راننده هائی که بخوان از پل محیط زیست بگذرن چی؟

حالا شما خودتون هم که دارید یا بعنوان عابر یا راننده تو شهرمون تردد میکنین قضاوت کنین با این همه گوشت که از بدن ما و شما و همشهریامون میریزه ثبت ارکورد کم گوشت ترین مردم حقمون هست یا نه؟

اما من یه کمی بیشتر از شما گوشتم میریزه، میدونین چرا ؟ از روزیکه نتیجه انتخابات شورا اعلام شده و عنایت مردم شهر شامل حالم شده اوضام دگرگون شده .از اهل منزل گرفته تا فک و فامیل و دوست و آشنا و همسایه و مغازه دار و نونوا و ….. حضوری ، تلفنی، اس ام اسی، ایمیلی، اینترنتی و ……. با گفتن دلایلی که منجر به ریختن گوشتشان میشه ، التماس دعا دارن  .

البته این حق مردمه که آرامش بخوان و امنیت و آسایش . این طنز تلخ و این سایه ترس بایستی از شهرما برچیده بشه سالهاست اراک ما بااین مشکلات دسته و پنجه نرم میکنه ، شهری که تاسیس آن با برنامه و غیر ارگانیک بوده توسعه ای بدون برنامه و ارگانیک یافته در طی این سالها هرگروه مدیریتی که آمده شهر را به نوعی دچار تغییرکرده و سلیقه ها بجای برنامه ها حاکم بوده ، حتی در برخی موارد طرح های ظاهراً علمی در ادامه دیمی شده که علت آن هم نداشتن پشتواانه های مطالعاتی بوده مثه همین میدان جهاد و انقلاب و پل محیط زیست .این سیستم باید تغییر کنه .اما چطورش برنامه میخواد وعزم و اراده در مسئولین مهندسی شهری  و هم همکاری جدی و مسئولانه مردم .انشاالله روزی برسه که یکی دیگه بیاد و تیتر بزنه اراکیا ، مردمی که هرروز گل از گلشان میشکفه.

دوستانی که با دیدگاهها و نظرات این حقیر آشنایی دارند شاید از عنوان مطلب امروزتعجب کنند. واقعش اینه که این عنوان از من نیست .یکی از همشهریان به این کشف مهم دست یافته و توی یکی از پایگاههای خبری اراک درج کرده . خب جای شکر داره بالاخره این پدیده مخوف ترافیک عامل پیدا کرد . بهرصورت این تیتر اینقدر جالب و مهیجه که فکر کردم حالا که این اتفاق رخ داده و بالاخره عامل اصلی ترافیک در شهر اراک شناحته شده ،چه بهتره که منم ازش استفاده کنم چون چند ساله شبانه روز بدنبال حل این معما بودم که آخه یکی تو این شهر عامل ترافیکه !!و سرانجام این توپ باید تو زمین یکی بیفته ،الحمد لله حالا این کار شده . کی بهتر از شهرداری ؟ !

اما دوست عزیز انصافاً یک کمی اوت زدی .اون آسمون و ریسمونی که بافتی و از انسان و راه و وسیله نقلیه گفتی و بعدش هم رفتی سراغ مهندسی و آموزش و اجرای مقررات ولی چراته قضیه توپ رو انداختی تو زمین بی طرف؟!

آخه شهر داری و چه به ترافیک ؟ تو این چرخه چکاره است ؟ ناراحت نشو از حرف من . میگی نه ؟ بررسی کن . اگه شهرداری تو این قصه کاره ای بود که مسئول کشتارگاه خودش رو نمی آورد بذاره رئیس ترافیک .به نظر شما اینکارو میکرد؟ نه خواهر من کار اینا نیست .جهت اطلاع شما بیش از ۱۷-۱۸ دستگاه و نهاد و سازمان دورهم جمع میشن و در مورد ترافیک تصمیم میگیرن . رئیسش هم یکی دیگه س .بازم مزید آگاهی جنابعالی میگم تو شهر ما فرهنگ ترافیک متولی درست و درمون نداره ، من با کلی کبکبه و دبدبه گشتم پیدا نکردم ، روزنامه ها و هفته نامه های محلی هم گشتن نیافتن ،تو هم نگرد که پیدا نمی کنی .البته جای شکرش باقیه که مثه خیلیای دیگه توپ رو ننداختی تو زمینی بچه های مظلوم راهنمایی و رانندگی که تنها سیبل وهدف محسوب میشن وهم باید اجرای مقررات کنن و هم فرهنگسازی با جیب خالی و بعضی موقع ها مهندسی .من که شخصاً و بروبچه های راهور هم شاید با من هم نظر باشن.

اما راجع به اون طرحی که آدرسش رو دادی بگم .فکر میکنم جزء معدود نفراتی بودم که اونو خوندم و با اطمینان کامل عرض میکنم توی اونم چیزی نیست .یه کتاب قصه است که نویسنده اون بیش از چندصدملیون پول از بیت المال گرفت و اونو نوشت . زمانبندی فاز اولش هم تموم شده از بقیه اش هم چیزی عاید نمی شه .دلایلش رو هم گفتم و نوشتم و اما آنکه هرگز نکرد سود همین فریاد بود.

ته ته قضیه اینکه اگه واقعاٌ این مطلب رو از سر دلسوزی نوشتی که حتماً همینطوره و دنبال مقصر میگردی بهت میگم که بهیچ وجه دنبال پیدا کردن راهی برای مقابله با ترافیک اراک نباش . اراک بجای مقابله با ترافیک، نیازمند مدیریت برترافیک است . آنهم نه با قبض جریمه و بازی با جهات حرکتی معابر و احداث معابر در حاشیه شهر ویا استفاده از سیستم های عهد عتیق کنترل ترافیک .حالا اجازه بده عنوان مطلبم را آخرش بنویسم :

کلانشهر اراک نیازمند مدیریت علمی و کارآمد و بهره گیری از فن آوری های نوین است.

قصه ترافیک اراک (۲)

روزیکه قصه ترافیک اراکو شروع کردم نیت و هدفم این بود که شاید بدرد کسی بخوره یا باعث بشه بعضی ها یه مراجعه ای به گذشته های و دور نزدیک این شهر زیبا و دوست داشتنی بکنن .راستش قصد فضولی یا پا کردن تو کفش این و اونا ندارم و البته اگه حمل بر خودستایی نشه یه جورایی خودمو محق میدونم از این قصه ها بگم . هرچی باشه تواین شهر قشنگ بدنیا اومدم ، تو کوچه و خیابوناش بازی کردم( البته اون موقع که ماشین اینقدر نبود و الا الان که نمیشه تو کوچه و خیابوناش حتی بسلامت راه رفت) درس خوندم با بزرگ شدنش ، بزرگ شدم و البته گوش شیطونه کر ، چندسالی هم مسئولیت برقراری نظم و امنیت و ترافیکش را عهده داربودم .اینه که اگه چیزی میگم بیرا ه نیست .

گفتن قصه همیشه شیرین نیست ،مخصوصاً این قصه ترافیک شهر ما که افسانه هم نیست و اون غولایی که تو قسمت اول گفتم هنوزم هستن و روز بروز گنده و گنده تر و بزرگ و بزرگتر میشن .هرچند قصه های شیرینش هم کم نیست ( منظور قصه های ترافیکیه)و حتمن اونا هم میگم ، از مردونگی و همت و تدبیر و غیرتشون ،پهلوناش هم معرفی میکنم .

خلاصه تو اما و اگر اینکه بگم یا نگم ،دست آخر به این نتیجه رسیدم که فعلاً قصه ها را ادامه ندم . ولی مگه میذارن ؟ حتماً میپرسین کی ؟ این قصه را بخونین جوابشو شاید بگیرید:

یکی بود و یکی نبود چند روز قبل از اینا داشتم دور دنیای مجازی را در چند ثانیه میگشتم .از اتفاق گذرم به سایت شورای شهر اراک افتاد و کشف جالبی نصیبم شد.حیفم اومد شما اونو نبینید برا همین عیناً آوردمش

ارائه طرح “شهر بدون چراغ راهنمایی” در کمیسیون نظارت

کمیسیون نظارت و بازرسی شورای اسلامی شهر اراک، یکشنبه ۸ اردیبهشت ماه، بررسی موضوع پیشنهادی ” شهر بدون چراغ راهنمایی” و همچنین رسیدگی به نامه های واصله را در دستور کار خود قرار داد.

دکترعلی رجایی، رییس کمیسیون نظارت و بازرسی شورای اسلامی شهر اراک، در خصوص جزئیات “شهر بدون چراغ راهنمایی” که به شکل گل چهار پر طراحی شده، گفت: خیابان های شهر اگر بر اساس اصول ساخته شوند؛ مردم نیازی به چراغ راهنمایی ندارند. این طرح یک نوع تفکر ایدآل معماری و شهر سازی است که در سال های گذشته با استفاده از نظرات و همکاری اهل فن، آن را پرورانده و در کتاب های علمی خود نیز از آن صحبت کرده ام. خوشبختانه این طرح با کمک مهندسین جوان و خوش آتیه شهر اراک تکمیل شده و امروز بر آن شدیم؛ طرح مذکور را که می تواند نمونه و الگوی بسیار خوبی به منظور بهره برداری و استفاده بعنوان پایلوت مدرن در شهرک سازی و تحول در این زمینه محسوب گردد، در اختیار شورای اسلامی و شهرداری اراک قرار دهیم.

وی تصریح کرد: در حال حاضر شهر اراک پتانسیل احداث چنین شهرکی را داراست و مسئولین ما برای جلوگیری از بی برنامه گی و پراکنده کاری می توانند از این گونه مدل ها استفاده کنند. نمونه این طرح در مالزی و چند شهر دیگر دنیا به اجرا درآمده و می تواند در ابعاد وسیع و با در نظر گرفتن تمام اصول شهرسازی و زیبایی شناسی، محقق گردد.

رییس کمیسیون نظارت و بازرسی شورای اسلامی شهر اراک، اضافه کرد: با توجه به استقبال و حسن توجه اعضای کمیسیون به این موضوع مقرر شد؛ طرح مذکور در صحن رسمی شورا با حضور همه اعضا، مسئولین راه و شهرسازی و مهندسین صاحب نظر در سازمان نظام مهندسی، ارائه و نواقص آن برطرف شود و پس از آن در صورت تصویب، جهت عملیاتی شدن به اداره راه و شهرسازی و شهرداری ارسال گردد.

خدائیش حال کردید ، اصلن قصه از این باحال تر شنیده بودید فکرشو بکنین اراک ما میشه به شکل یه گل چار پر ، یه نمونه ، یه مدل ، یادتونه توقسمت قبلی هم نظیری آستانه همینو یه جور دیگه منتها به شکل راست راستی گفته بود . دلم میخواست یه جوری به آقای دکتر که کاشف این تفکر ایده آل معماریه عرض میکردم ( البته این درگوشیه خواهشاً بجز ایشون و اعضای کمیسیون کسی نخونه)استاد عزیز این طرحو که یوسف خان گرجی اجرا کرد و بعدی ها خرابش کردن . حالا هم اگه خواستی یه آرمانشهر خوب را ببینی نیازی به سفر آلمان و ایتالیا و ونیزو ….. نیست کافیه یه سری بزنی همین نزدیکی . آره . همین بغل ،درسته ، شهر صنعتی رو میگم .

اگه تو این شهرک چراغ قرمز، ترافیک، تقاطع ، سرعتگیر معابر غیر استاندارد و میادین غیر اصولی و فضاهای غیر کاربردی و ………….دیدی .

اگرم خواستید بر مطالعات و دانش علمی خود تون بیفزایید اشکالی نداره سیستم دفع فاضلابش روهم نگاه کنین ،اگه سیم برق تو هوا دیدی سلام مارا هم بهش برسونید . یه نگاه هم به طراحی فضاس سبزش بفرمایید .دیدن خط آسمون و کیفیت ساخت و سازو ، چینش ساختموناش و خیلی چیزای دیگه بی ضرر نیست .

البته یه وقت فکر نکنید که این حرفا از روی بخل و جسادته ، نه …کی از این طراح های جوون بهتر که حتمن بچه های این شهرن ، بذار اگه قراره پولی از بیت المال یا از جیب مردم این شهر خرج بشه بره تو جیب بچه های خودش .چرا بره تو کیسه اونایی که چن صد ملیون گرفتن و طرح جامع ترافیک نوشتن و بندگان خدا حتی شما و جنوب شهرم یاد نگرفتن و یا اونا که طرح هوشمند سازی تقاطع های اراک در سال ۸۶ را با پول این مردم تهیه کردن و الان داره خاک میخوره و … راستی اگه جسارت نشه از آقای رئیس کمیسیون نطارت شورا سوال کنیم این طرح ها چی شد ؟ حالا آمدیم و این طرح شهر بی چراغ تصویب شد پس اون قبلی ها و پولی که دادیم چی میشه ؟

بگذریم اینم که گفتم قصه بود مثه همه قصه ها . قصه ما بسر رسید و کلاغه هنوز تو ترافیک گیر کرده و بخونش نرسید.

فصه ترافیک اراک (۳) این داستان گذرگاه عابر پیاده

بعد از نگارش قسمت ۱و۲ قصه ترافیک اراک یکی از دوستان خبر نگار تماس بامن گرفت ضمن به به و چه چه ، انتقادی داشت ازنوع نگارش و اینکه چرا طنز گونه و دارای ادبیات عامیانه است ومیگفت این سبک نوشتارکار برداشت ما خبر نگاران را با مشگل مواجه میکند . خدمت ایشان عرض کردم که این مطالب که جدید نیست و قبلاً هم گفته شده منتها از باب یاد آوری و اینبار به زبان یه شهرونده اما قصه گذرگاه عابر پیاده . یکی بود و یکی نبود توی این شهر بزرگ که پر از غول و غول بچه بود آدما مجبور بودن کنار اونا زندگی کنن. رو همین حساب ریه هاشون پر بود از دود غبار ، خودشون ، بزرگاشون ، کوچیکاشون واسه ی خورد شدن زیر پاهای سنگین بچه غولا سهمیه داشتن همیشه ، دل شیر میخواست عبور از خیابون ، ………………….. راستش هرچی فکر میکنم این قسمت رو قصه وار بگم وبنویسم جور در نمیاد . اگه یه سری تو آمارهای فوت شدگان تصادفات بزنید می بینید بیشترین درصد کشته های شهری همین عابرای پیاده هستن . اکثرشون یا پیرزن و پیرمردن یا بچه . وقتی به گذشته بر میگردم و یاد بدنهایی که به کف خیابون چسبیده شدند و با کاردک جمعشون کردیم ، وقتی یاد اون سه خانومی که جلوی شهرک ایوالفضل به کف خیابون دوخته شدن . وقتی یاد اون پیرمرد تو خیابون شهید بهشتی که با زمین یکی شد یا تو خیابون شهید شیرودی و خیابونای امام و طالقانی و ………… می افتم یه حس تلخی تو وجودم پیدا میشه . برا یه پلیس هیچی تلخ تر از این لحظات نیست . بارها و بارها دیدم همکارانم بعد از کارشناسی صحنه گوشه ای میرفتن و آروم آروم اشک میریختن . عابر پیاده تو شهر ما مظلوم ترین کار بر ترافیکه.میدونین چرا ؟

ترافیک یک علمه که راجع به سه موضوع صحبت میکنه ” انسان – راه – وسیله نقلیه” . ارتباط منطقی و مناسب این سه موضوع زمینه ساز ترافیک روان و کم حادثه میشه و اگر این روابط بگونه ای غیر منطقی و غیر متوازن بشه آنوقته که مصایب آغاز میشه . وقتی راه توسعه پیدا کنه و اصول مهندسی در اون رعایت نشه ، وقتی خیابونا عریض بشن و پیاده رو هاگذرگاه نداشته باشن .وقتی برای توسعه عرض خیابون از پیاده رو کم میشه و یا اصلاً پیاده رو حذف میشه ،وقتی جمعیت زیاد بشه و شهر کوچیک و متراکم ، وقتی خودرو افزایش پیدا کنه و جا برا عبور نداشته باشه ، وقتی خودروهای تولیدی کمترین استانداردها را داشته باشن و خیلی دیگه چیزای دیگه ، اونوقته که هم ترافیک روانی خودش از دست میده و هم تصادف و تلفات زیاد.

یادم رفت اینو بگم تو ترافیک یه مثلث دیگه هم هست ” مهندسی- آموزش – اجرای مقررات” اینم باید متوازن و منطقی باشه .تعریف این مثلث هم تو شهر ما شنیدنیه . بذارید از آموزش بگم .تو آموزش ترافیک اولین چیزی که به بچه ها یاد میدن قاعده ای به نام ” پنجه سلامتیه” میدونین محتوی این قانون چیه؟ ساده است پنج نکته کلیدی که بچه ها باید هنگام عبور از خیابون بهش توجه کنن خلاصه اش اینه که وقتی خواست از خیابون رد بشه اول باید بایسته سمت چپ رو نگاه کنه اگه ماشین نبود حرکت کنه وسط خیابون بایسته ، سمت راستش رو نگاه کنه اگه ماشین نیومد حرکت کنه . حالا شما فقط این قانون رو تو خیابون امام تجربه کنین .اگه گفتین چه اتفاقی می افته؟ !!شوخی کردم نکنه این کارو بکنین !. خداوکیلی یه وقت ایراد نگیرید که فقط منفی میگم .توی این قضایا دنبال پیدا کردن مقصر نباشید . منم نیستم مال امروز و دیروزم نیست اینا اتفاقاتی که در طول زمان تو این شهر اتفاق افتاده . مشگل اصلی چیز دیگه است . حالا بقیه رو گوش کنید ..میخوام عین قانون رو بگم( بند ۷۹ ماده یک آیین نامه راهنمایی و رانندگی):

گذرگاه عابر پیاده، گذرگاهی در تقاطع راهها ، امتداد پیاده روها ، سواره روها، رو گذرها، زیر گذرها، یا هر محل دیگری از سواره رو که بوسیله خط کشی یا میخکوبی یا علائم دیگر برای عبور پیادگان اختصاص داه شده است . گذر گاهها ی عابر پیاده در حقیقت ادامه پیاده روها از این سوبه آن سوی تقاطع هاست و بطور کلی به منظور جدا سازی زمانی یا مکانی ترافیک پیاده و سواره ایجاد میشوند.

خب خوب خوندید.حتماً میگین اینم که مطلب جدیدی نبود همه ما که میدونیم یا رفتیم آموزش دیدیم و گواهینامه گرفتیم یا بچه هامون که همیار پلیسن یادمون دادن .منم شک ندارم که میدونید اما چرا میگم برای اینه که ……..ادامه دارد

که این نوع واگذاری در نوع خود بسیار عجیب می نماید.

چگونه می شود که یک فرد که مدتی است دراین مراکز کسب درآمد می کند آنجا را ابتدا تخلیه کند سپس در مزایده شرکت کرده واگر پیروز شد دوباره آن را تحویل بگیرد و شغل خود را ادامه بدهد؟

دراین روند فعالیت ، حداقل دو الی سه ماه باید کانکس خالی بماند. که این امر سبب بیکاری حجمی از افرادی که دراین مراکز فعالیت می کنند می شود که در چنین شرایطی با کدام عقل سلیمی همخوانی پیدا می کند؟

آیا می شود به کاسبی که چند وقت است (حتی در مواردی بیش از چند سال می شود) در آنجا فعالیت می کرده است و مشتریان وبازار خود را پیدا کرده است گفت که فعلا خالی کن تا بعد از چند ماه در مزایده شرکت کنی؟

آیا این امر خلاف عدالت و اصول اخلاقی و اسلامی نیست؟

آیا بهتر نیست در وهله اول ، با خود ساکنان مطرح شود که در صورت امکان با مبلغ قرارداد جدید ( چیزی که در عرف جامعه وجود دارد ) قرارداد خود را تمدید کنند نه اینکه از همه صاحیان حرف در مراکز عرضه میوه وتره بار بخواهیم که کانکس خود را تخلیه کنند ؟

آیا تخلیه کانکس ها و بیکاری این صاحبان حرف ، خود زمینه ساز بروز مشکلات دیگر وافزایش بیکاری در جامعه نیست؟

بنظر می رسد که باید مدیران سازمان میادین میوه وتره بار شهرداری اراک دراین خصوص با نگاهی منطقی تر در راستای رفع مشکلات بربیایند و نمایندگان مردم در شورای شهر نیز گاهی خیر وصلاح جامعه و شهر و جوانانی که از این طریق بیکار می شوند را در نظر بگیرند.

آیا همین نمایندگان نبودند که مبلغ  میلیاردی مصوب کردند که برای افزیش نشاط جامعه ، خرج ورزش فوتبال شود، پس چطور حالا راضی می شوند که جمعی از صاحبان حرف و مشاغل به دلیل یک روند عجیب ، از کار خود بیکار شوند؟ آیا این افراد بخشی از جامعه را تشکیل نمی دهند ؟ آیا می توان به راحتی مغازه ها و مشاغل دیگری برای آنها در نظر گرفت و پیدا کرد؟

در شهر آستانه انجام کارها به روش سعی و خطا ، پیشینه دیرینه دارد و جالب این است که هیچ کس هم مسئولیت این سوء مدیریت  ها را بعهده  نمی گیرد. انگار چنین رویه  شده است که مسئولیت کارهای خوب را بعهده بگیرند اما مسئولیت چنین مواردی را به عهده دیگران اندازند!

 سازمان اوقاف و امور خیریه و سازمان میراث فرهنگی هم بندگان خدا! خودشان هم شرح وظایف خودشان را یکبار خوب  نخوانده اند تاچه رسد به اینکه انتظار داشته باشیم چنین سوء مدیریت هایی را بررسی  و مقصران را به افکار عمومی معرفی کنند.

ای کاش از ما بهتران مانند ملائک و جن و انس ! علت از بین رفتن کاشی ها و از بین رفتن هزینه های بی مورد را انهم با توجه به تجربیات قبلی مورد بررسی قرار می دادند. چرا که در عصر کنونی هیچ کس نباید به مدیران و صحنه گردانان بگوید بالای چشم شما ابرو! چون اینها خودشان را به قول جوونها « ِاند» مدیریت می دانند و مدعی  مدیریت جهانی هستند. هر چند بنیانگزار فقید انقلاب اسلامی  امام خمینی(ره) به پاره ای از سران اینها گفت شما عرضه اداره یک نانوایی را هم ندارید.

مردمی که با جان و دل نذورات خود را در این زیارتکاه می اندازند صاحبان اصلی تامین منابع زیارتگاه هستند  و بندگان خدا با زبان بی زبانی فقط نظاره گر چنین اقداماتی هستند.

پیشینه  کارهای عمرانی زیارتگاه نشان میدهد در سال ۱۳۱۵  ه ق سطح خارجی گنبد به دستور حاج ملا ابو طالب( از علما و انقلابیون مشهور آستانه و هم عصر میرزای شیرازی) تعمیر می شود. در این سال باد کلاهک مسی زیارتگاه را از جا کند و مرحوم حاج آخوند آنرا به مسگرها فروخت و گنبد را تعمیر کرد ولی سرمای شدید آستانه آن را دوباره از بین برد.( دهگان، کرجنامه،۲۸).

در سال ۱۳۵۱ شمسی کاشی کاری گنبد با کاشی های معرق آغاز و پس از انجام نیمی از کار رها شد. داربست چوبی که اطراف گنبد تا سال ۱۳۶۶ شمسی بود و در بعضی از عکس های مربوط به گنبد دیده می شود مربوط به همین دوره زمانی است.

در سال ۱۳۶۶ شمسی با گذشت ۱۵ سال از کاشی کاری نیمه تمام گنبد، به سبب از بین رفتن این کاشی ها بر اثر سرمای طاقت فرسا و شدید آستانه که بعضاً تا ۴۰ درجه زیر صفر می رسد، مبادرت به برداشتن آنها و اقدام به  پوشش سیمانی سطح بیرونی گنبد کردند.

 بعد از مدتی مجدداً اقدام به کاشی کاری سطح خارجی گنبد شد که این بار نیز کاشی ها در مقابل سرمای زیاد دوام نیاوردند و کار در سر آغاز رها شد.

تجربیات ناکام کاشی کاری سطح خارجی گنبد  در سنوات مختلف مسئولین منطقه را به فکر واداشت تا راه حلی معقولانه تر برای آن پیدا کنند. رایزنی های انجام شده با مسئولان وزرات فرهنگ و آموزش عالی و سازمان میراث فرهنگی موجب شد تا سطح خارجی گنبد با لایه ای از فلز مس پوشانده شود و این کاردر سال ۱۳۷۳ به اتمام رسید.

هر چند این کار در مقابل نزولات و سرما پاسخگو بود ولی به علت اینکه سطح زیرین گنبد و بخصوص کتیبه های زیبا بر اثر رطوبت ناشی از پوشیده شدن روزنه های گنبد، آسیب جدی دید و بیم آن می رفت گنبد به شدت آسیب ببیند ناچار به برداشتن فلز مس شدند.

وزن فلز مس نیز چندین تن بود که فشار مضاعفی را بر گنبد وارد میکرد. بعد از چند سال بلاتکلیفی و بررسی های مجدد نوبت به کاشی کاری اخیر رسید که اینهم متاسفانه جواب نداده و موضوع پوشش گنبد زیارتگاه سهل بن(ع) به عنوان کلاف سردرگمی در آمده است.

شایان گفتن است که سطح خارجی گنبد زیارتگاه به کاشی های نیاز دارد که بتوانند سرمای۴۰ درجه زیر صفر آستانه راتحمل کنند. این کار از طریق ایجاد آزمایشگاه میسر است. در واقع می توان شرایط شهر آُستانه را در یک آزمایشگاه  شبیه سازی کرد و کیفیت کاشی مورد نظر را در آزمایشگاه سنجید . مزید براینها مجریان باید از تمام فروشندگان و پیمانکاران  التزام و ضمانت کتبی بگیرند. تا چنانچه کاشی مورد استفاده ، کارآمدی لازم را نداشت در قبال اعمال خود پاسخگو باشند. هر چند تجربه نشان می دهد بعد از هر سو مدیریت هر کس راه خودش را می گیرد و می رود و کسی هم احوال پرس نیست!

جناب آقای دکتر رمضانی

ریاست محترم دانشگاه علوم پزشکی و دبیر محترم کارگروه سلامت استان

با سلام

احتراما پیرو وظیفه ذاتی آن دانشگاه در صیانت از سلامت عمومی شهروندان استان متاسفانه با توجه به وضعیت نابهنجار هوای شهر اراک که تقریبا تمامی ایام فصل زمستان در وضعیت ناسالم و هشدار قرار دارد و نیز شدت یافتن این آلودگی در بافت مرکزی شهر و خطرناکتر از آن در کالبد خیابان ها، که بنابر تحقیقات انجام شده(هاشمی و همکاران، ۱۳۹۰) علاوه بر آلاینده های معمول موجود در هوای شهر اراک حاوی حجم زیادی فلزات سنگین منتشر شده از اگزوز خودروها می باشد. پرسنل خدوم راهنمایی و رانندگی استان در اوقات پیک ترافیک حدوداً ۸ ساعت در معرض دریافت مستقیم این آلودگی های خطرناک قرار دارند، که تاثیر بلند مدت آن سبب ایجاد خطرات جبران ناپذیری بر سلامت این زحمتکشان خواهد شد. همانطور که مستحضرید در صورت ایجاد مشکل برای سلامتی یکی از پرسنل زحمتکش این نیرو هزینه های درمانی، اجتماعی و اقتصادی آن برای دولت خدمتگذار چندین برابر خرید ماسکهای مناسب برای همه این عزیزان است. بدین منظور از حضرتعالی درخواست دارد تا ضمن مطرح شدن این موضوع در دستورکار کارگروه سلامت استان، رایزنی های لازم دراختیار قرار گرفتن ماسکهای مناسب و اثرگذار در انتهای هفته هوای پاک به پاس تقدیری هرچند کوچک از اقدامات شبانه روزی این عزیزان صورت پذیرد. لازم به ذکر است داوطلبین این موسسه آمادگی خود را برای پیگیری این موضوع به عنوان یک نهاد مردمی از تمامی ارگانهای دولتی و حکومتی اعلام می دارد. بدین منظور درخواست دارد دستورات لازم را مبذول فرمائید.

موسسه کیمیای سبز

جناب آقای قربانی

شهردار محترم شهر اراک

با سلام

احتراما به استناد لایحه قانونی حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها (مصوب خرداد ۱۳۵۹) که نظارت بر هر نوع فضای سبز و درخت موجود در معابر، میادین‌، بزرگراهها و پارک ها، باغات و محلهایی که به صورت باغ شناخته شوند در محدوده قانونی و حریم شهرها را بر عهده شهرداری ها قرار داده است و همچنین به استناد تبصره ماده ۲ این لایحه که شهرداری‌ها را مکلف می نماید در محدوده قانونی و حریم شهر ظرف مدت یک سال نسبت به پلاک کوبی و تهیه شناسنامه برای کلیه درختان شهری اقدام نماید و حتی هر پنج سال یکبار آن را به روز نماید و این شناسنامه ملاک و سند اجرای این قانون خواهد بود، متاسفانه با گذشت نزدیک به ۳ دهه از ابلاغ این قانون هنوز نسبت به اجرای آن در کلانشهر اراک اقدام عملی صورت نگرفته است بدین منظور درخواست دارد به منظور رفع معضل قطع و از بین رفتن درختان شهری از طرف اشخاص حقیقی و حقوقی و نیز فراهم نمودن زمینه برخورد قانونی با متخلفان، دستور فرمائید اجرای این قانون هرچه سریعتر عملی گردد. لازم به ذکر است در صورت عدم اجرای این الزام قانونی مسئولیت آن بر عهده آن شهرداری می باشد.

موسسه کیمیای سبز