یک روز جوانی و جشنهایی که نشان از اختلاف نسلها دارد
روز جوان است و انبوه جشنهایی که تلاش دارند حداقل برای یک روز هم که شده خاطره خوبی از جوان بودن در ذهن این نسل به یادگار گذارند اما هستند جوانانی که در روز خودشان نه تنها دردی از آنها دوا نمیشود بلکه هر سال بیشتر متوجه اختلاف نسلشان با جوانان دیروز میشوند.
به گزارش اخبار روزانه استان مرکزی و به نقل از خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از استان مرکزی، قبل و بعد از سالروز حضرت علیاکبر(ع) یا همان روز جوان برابر است با انبوهی از برنامههای متنوع فرهنگی و ورزشی با شکل و شمایل به اصطلاح جوانی و با هدف جذب خیل کثیری از جمعیت کشور به سمت تفریحات سالم و البته توجه به مشکلات جوانان حتی برای یک ساعت در سخنرانیها.
نیازی به بیان اهمیت نسل جوان و خلاقیت نهفته در این نسل و باید و نبایدهای اعتماد به جوانان نیست، همه از جمله مسئولان به خوبی میتوانند ساعتها درباره لزوم توجه به نسل جوان سخنرانی کنند و از خاطرات تلخ و شیرین دوران جوانی خود بگویند، اما در روزهایی که به نام جوان برنامههای متعددی برگزار میشود سهم جوانان از این برنامهها چقدر است؟ تا چه میزان جوانان دیروز توانستهاند سلایق جوانان امروز را تأمین کنند و ایام جشن و شادی جوان را در ذهن آنها ماندگار سازند؟ فرقی نمیکند جوان از چه قشری باشد قرآنی یا ورزشکار، جوان پزشک یا حتی بیکار، به هرحال وجه مشترک، جوانی است و حقی که از این آب و خاک دارد، این گزارش به بخش کوچکی از درد دلهای جوانان شهر اراک در هیاهوی برنامههای روز جوان میپردازد:
جشنهای جوانی نشانی از جوانی ندارد
حمید مقامی ۲۱ ساله که از روی کنایه اظهار بیاطلاعی از روز جوان میکند می گوید: من اطلاعی از بقیه نقاط کشور ندارم ولی در شهر اراک در روز جوان به جای پرداختن به مشکلات ما جوانان، به این روز به عنوان یک مناسبت مذهبی نگاه میکنند و اگر هم جشنی در کار باشد در مساجد و هیاتها آنهم به خاطر سالروز ولادت حضرت علی اکبر(ع) است نه به خاطر خود جوان یا حتی شخصیت جوانی حضرت علی اکبر(ع).
مقامی ادامه داد: من مخالف برگزاری جشن به مناسبت ولادت پسر ارشد امام حسین(ع) نیستم ولی حرف من این است آیا نباید یک ارگانی حداقل در این روز پای درد دل و صحبتهای ما جوانان برای یک بار در سال هم که شده بنشیند؟ مشکلاتی که همه جوانان در بهترین روزهای زندگی خود با آن دست و پنجه نرم میکنند.
آرزو فراهانی دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی با حمید هم عقیده است و میگوید: ای کاش حداقل در کشور ما روزی به نام جوان وجود نداشت، زیرا اگر برنامههای مذهبی و مولودی که در اماکن متبرکه و مسجدها برگزار میشود را کنار بگذاریم، برنامههایی که در این روز و برای تجلیل از جوانان نخبه برگزار میشود هیچ سنخیتی با مطالبات و مشکلات ما جوانان ندارد و اگر بیاحترامی نباشد خیلی از این مراسمها به نام جوانان ولی به کام دیگران است، من چندینبار در این جشنها که با هدف تجلیل از جوانان برگزار شده شرکت کردهام ولی متأسفانه حتی اگر برنامه مفید هم باشد برای چند ساعت و بخش محدودی از جوانان شهر است.
روز جوان فقط یک نماد است
آقای ساعی نظر متفاوتی دارد و معتقد است: نباید انتظار داشت که در یک روز، متولی امور جوانان تمام مشکلات این قشر را حل کند، اگر بخواهیم منصفانه نگاه کنیم تمام نهادها و سازمانهای فرهنگی باید به صورت یکدست در قالب یک برنامه جامع سعی در تأمین نیازهای جوانان داشته باشند به عقیده من باید به روز جوان بیشتر به یک فعالیت تبلیغی نگاه کرد زیرا در این جشنها و بزرگداشتهاست که جوانان موفق شهر به عنوان نماد و الگو به دیگران معرفی میشوند.
رحمان پورحسینی ۲۵ ساله با نظر آقای ساعی کاملاً مخالف است و میگوید: برگزاری این مراسمها و تجلیلها فقط خرج اضافی است و هیچ حاصلی برای جوانان ندارد، من در یکی از این مراسمها شرکت کردهام وقتی وارد سالن شدم جمعیت جوان بسیار کمتر از سالخوردگان و کودکان بود و مجری سعی داشت به هر طریقی شده حضار را بخنداند و با صدای بلند موسیقی و شوخیهای نامتعارف نظر مخاطب را جلب کند شما قضاوت کنید مایحصل این قبیل جشنها برای جوانان چیست؟
وی ادامه داد: جوان برگزیدهای که دقیقه نود برنامه، یک قاب و کارت هدیه به او اهدا میشود چقدر خواستههایش تأمین شده؟ چقدر مسئولان این برنامهها حداقل برای شنیدن صحبتهای آن جوان وقت گذاشتهاند؟ مسئولان به جای صرف هزینههای هنگفت این مراسمها به فکر کارهای جدیتر باشند.
ندا مظفری با کمی مکث در پاسخ به سؤال ما میگوید: این مراسمها و جشن گرفتنها اگر برای روز جوان است دردی از ما جوانان دوا نمیکند، از مسئولان خواهش میکنم هزینه اینگونه مراسمها که مخاطب آن جوانان نیستند و بیشتر خانوادهها و کودکان در آن شرکت میکنند را در روز جوان در قالب تسهیلات رفاهی و تفریحی آن هم فقط و فقط به جوانان اختصاص دهند ما برای پر کردن اوقات فراغتمان متحمل هزینههای زیاید هستیم حداقل پولی که در این روزها برای برگزاری مراسم به نام جوانان هزینه میشود میتواند بسیار کاربردیتر و حلال بخشی از مشکلات جوانان باشد.
کسی منکر زحمات و هزینههای جشنهای متعدد به نام جوانان نیست اما ظاهراً آنچه به درد جوانان میخورد فراتر از جشنهای شعارگونه و سخنرانیهای تکراری است، مسئولان حتی اگر هزینه رفت و آمد یک روز یک جوان به باشگاه یا کتابخانه، یا بخشی از شهریه جوانان قرآنآموز یا دانشجو یا بدهی جوانی که بهترین روزهای زندگیاش را به خاطر مشکلات مالی باید پشت میلههای زندان سپری کند، را تقبل کنند به گمان بنده بسیار ماندگارتر از این انبوه جشنهایی است که به نام جوانان برگزار میشود اما خاطرهای جز هدر رفتن بیتالمال در ذهن باقی نمیگذارد.